Vikan - 22.05.1947, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 21, 1947
Hálfur vinningur
Smásaga eftir Ann Napier
Skemmtinefnd íþróttafélagsins hafði
ákveðið að ekkert hlé skyldi vera á milli
skemmtiatriðanna á dagskránni. Danslag-
ið, sem hljómsveitin var að spila var ekki
alveg búið, þegar formaður nefndarinnar
flýtti sér að hátalaranum og tilkynnti:
„Háttvirtu áheyrendur! Ég bið hér með
eiganda happdrættismiðans númer 686 að
gera svo vel og koma hingað.“ Um leið og
hann sagði þétta, lyfti hann upp körfu,
sem í var lítill hvolpur, og sýndi fólkinu
í salnum. „Hann heitir Victory.“
Ung stúlka með rauðgyllt hár gekk upp
að hlómsveitarpallinum.
„Ég er hér með númer 686,“ sagði hún
og rétti fram happdrættismiðann, þar sem
tölurnar sáust greiniléga, svartar á hvítu.
Formaðurinn varð glaður við og gaf
ljósmyndaranum strax merki um að nú
ætti myndataka að fara fram.
„Ungfrú Jeffreys . . .“ byrjaði formað-
urinn, en komst ekki lengra, því að 1 sömu
svifum greip hár, ungur maður fram í fyr-
ir honum.
„Augnablik. Það er ég, sem á happ-
drættismiðann númer 686.“
Hann rétti fram miða, sem virtist vera
alveg eins og hinn, og beið átekta.
„Ó, ja-á, já,“ var það eina, sem formað-
m’inn sagði.
En Geraldine Jeffreys hafði yfirunnið
stærri örðugleika, þó að hún væri aðeins
19 ára. Hún sneri sér brosandi að unga
mannninum og sagði: „Það var leiðinlegt,
að þér skylduð verða fyrir vonbrigðum.“
„Hvað eigið þér við?“ spurði hann.
„Að þér fáið ekki hundinn. Við getum
ekki skipt honum á milli okkar.“
„Nei ekki beinlínis, en —“
Geraldine fylltist gremju. Hún var þeg-
ar búin að fá hvolpinn.
Formaðurinn þvoði hendur sínar og
kvaðst ekki skipta sér af því, hvemig þau
útkljáðu deilu sína.
„Já, þetta var mjög leiðinlegt,“ sagði
Geraldine og sneri sér við og bjóst til
brottfarar. En hann fylgdi henni eftir og
varnaði henni útgöngu.
„Hvolpurinn getur verið helming vik-
unnar hjá yður og hinn helminginn hjá
mér. Ég kem á þriðjudagskvöldið kl. 6
stundvíslega og sæki hann.“ Svo gekk
hann leiðar sinnar.
Þrjá næstu daga hugsaði Geraldine, að
hann mundi ekki koma, en undirvitund
hennar sagði hið gagnstæða. Hann kom.
Seinni hluta þriðjudagsins bjó hún um
Victory í körfunni og bað vinnukonuna
að afhenda hana, ef maður kæmi er spyrði
eftir hundi. Svo fór hún upp í herbergið
sitt, faldi sig á bak við gluggatjöldin og
gægðist út. Hún sá þegar hann kom og
fór. Seinna fékk hún að vita, að nafn hans
væri Mason.
Allt í einu fór hún að hugsa um, hversu
hræðilega tómt og einmanalegt lífið yrði,
ef maðurinn kæmi ekki með hundinn til
hennar aftur. En þetta var óþarfa hræðsla.
Victory kom aftur. Brátt varð það að
vana, að hvolpurinn kom á laugardags-
morgnum og hvarf á þriðjudögum kl. 6.
Þannig leið nokkur tími, en svo fór Ger-
aldine að verða forvitin. Hvers konar mað-
ur var þetta? Hún leitaði að nafninu í
símaskránni, en hún var jafn nær, því að
þar var f jöldi manna, er hétu Mason, og
hún vissi ekki fornafn hans. Þriðjudag
nokkum ákvað hún að veita honum eftir-
för, til þess að sjá, hvar hann ætti heima.
Hún læddist á eftir honum. Það var dimmt
í lofti og hún hélt sig þar, sem skuggsýn-
ast var. Þetta leit út fyrir að heppnast
ágætlega. Skyndilega varð hún vör við,
að hún hafði misst sjónar af honum, og
nam staðar og horfði rannsakandi í kring-
um sig. Þá heyrði hún rödd hans úr húsa-
garðinum:
„Get ég gert eitthvað fyrir yður?“
Hún beit á vör sér og sagði snúðug um
leið og hún hélt áfram leiðar sinnar eftir
götunni.
^MMMMMNIIIIIHIMIIIIIIMMIIUtlMIMMHIItMMHIMIMIIMHIHMHIMHMMimHMMINM^
| VEIZTU —?
| 1. Það er ekki sama tign að vera undir- E
foringi í sjóher og landher Bandaríkj- |
anna. Hvor er hærra settur? \
| 2. Er orðið ölmusa íslenzkt?
| 3. Hvenær leiddi Móses Gyðinga út úr E
Egyptalandi ? 1
I 4. Hvenær uppgötvaði Newton þyngdar- É
lögmálið ? E
É 5. Hvað er fjallið Aconcagua hátt og í =
hvaða heimsálfu er það ?'
É 6. Hve margir ferkílómetrar er Kyrra- É
| hafið ? I
É 7. Hver var Anthonis van Dyck, hvar É
fæddist hann og hvenær var hann E
: uppi ? =
É 8. Hvaðan er þetta: |
Hljóðs biðk allar
É helgar kindir. |
É 9. Hvenær var Búnaðarbálkur Eggerts É
Ólafssonar fyrst prentaður og hvar? E
| 10. Hver var Spinoza og hvenær dó hann ? |
Sjá svör á bls. 14. |
■flfllllllllllllllllllMIIIHIIIIMIIIIHIIIIIIHIIIIIIIIIIIHIHIIIIIIIf IIIIIIHIIIIIIf lllltlltlt1^
„Nei, þakka yður fyrir.“
„Augnablik,“ kallaði hann á eftir hennD
„Ég heiti Miles Mason og bý í Dorking
Street.“
„Það kemur mér ekkert við,“ svaraði
Geraldine.
„Ég bý í þakherbergi," hélt Mason
áfram. „Ég sem sögur fyrir vikuritið
„Heimilið“ — og stundum fyrir önnur
tímarit.“
„Verið þér sælir, Mason,“ sagði hún.
„Verið þér sælar, ungfrú Jeffreys,“
sagði hann.
Hún vonaði að sér hefði misheyrzt, að
hann hefði hlegið lágt í dimmunni.
Á laugardagsmorguninn, er Victory
kom, fann hún bréf í körfunni. Hún reif
það strax upp.
„Kæra ungfrú Jeffreys!
Fyrsta daginn vildi Victory ekkert éta.
Ég bið yður vinsamlegast að sjá um, að
hann éti ekki yfir sig hjá yður.
Miles Mason.“
Á fimmtudaginn sendi hún honum svö-
hljóðandi línur:
„Kæri herra Mason!
Victory hefir ekki étið yfir sig hjá mér.
Það hefir hann aldrei gert. Vilji hann ekki
þann mat, sem þér gefið honum, þá staf-
ar sá kvilli ekki frá maganum, heldur
hjartanu. Hann sagnar mín.
Geraldine Jeffreys."
Á laugardaginn kom svar:
„Kæra ungfrú Jeffreys!
Bréf yðar lýsti óþarflega mikilli tilfinn-
ingasemi. Verið rólegar. — Miles Mason.“
Hún skrifaði langt bréf, en reif það í
sundur í smátætlur og kastaði því í bréfa-
körfuna. Að síðustu festi hún miða við
körfuna, og á honum stóð aðeins:
„Heimskulegt þvaður!“
Svo leið langur tími án þess að nokkuð
bæri til tíðinda, og á meðan kenndi hún
hvolpinum að sitja. Hann lærði þessa list
óskiljanlega fljótt, og hún skrifaði: „Vic-
tory kann að sitja.“
Á laugardaginn fékk hún svar: „Auð-
vitað, því að ég hefi kennt honum það.“
Húp svaraði: „Ekki þér, heldur ég.“
1 næsta skipti skrifaði hann aðeins eitt
orð: „Ég!“ Og þar með var málið útrætt.
Hún sat við gluggann, horfði út í loftið
og ímyndaði sér, að hún yrði gömul kerl-
ing og Miles gamall karl með hvítt, langt
skegg, sem blakti í golunni, þegar hann
kæmi á þriðjudögum og laugardögum til
hennar. Þetta var auðvitað eintómur hug-
arburður, því að ekki gat Victory lifað
svo lengi, í hæsta lagi gat hann lifað í tíu
ár, og svo voru bara minningamar, sem
lifðu.
Victory hafði þegar birzt í dulargerfi
í einni smásögu Miles. — Hún las allt, sem
hún gat náð í eftir hann. Þetta var ágæt
smásaga, og aðalsöguhetjan var stúlka
með rauðgyllt hár. Honum hlaut að þykja
vænt um hundinn hennar. Og það var satt.
Framháld á bls. 13.