Vikan - 17.07.1947, Page 4

4
VIKAN, nr. 29, 1947
Lokaða skrínið.
Smásaga eftir Nettic Wolcott Park.
TAelia Howe fann allt í einu til mikillar
þreytu; hún settist á tröppurnar, sem
lágu að loftsvölunum og horfði á gestina,
er voru að hverfa á bak við hæðina. Hún
heyrði nokkrar setningar úr samræðum
þeirra.
,,Það er allt í röð og reglu hjá Deliu, og
húsið hreint og fágað.“
„Hvernig í ósköpunum fer hún að að
halda sér svona unglegri, það skil ég ekki.
Hún lítur út eins og ung stúlka, en hlýtur
þó að vera um fertugt.“
„Ef hún ætti 8 böm eins og ég, þá mundi
hún tæplega líta svo vel út.“
Delia vissi, að þær mundu halda áfram
að tala um sig, manninn hennar, barnið
þeirra og nýja húsið; samt mundi einna
mest verða talað um Bellu Rennert, sem
hafði dvalið þar fyrir mörgum árum. í
kvöld fór jarðarför Bellu fram, og menn-
imir höfðu stigið á hestbak og riðið til
kofans, sem stóð við jaðar Sidskogs. Kven-
fólkinu hafði verið lítið um Bellu gefið.
„Eunice, sæktu kartöflurnar, því pabbi
þinn getur komið á hverri stundu,“ sagði
Delia við dóttur sína, sem sat þar skammt
frá.
Telpan hlýddi strax, og hjálpaði móður
sinni við að afhýða kartöflurnar.
Eunice spurði hugsandi: „Mamma, hvers
vegna fórst þú ekki eins og hinar kon-
urnar til að vera við jarðarförina ?“
„Vegna þess, að það hefir rignt svo
mikið undanfarið, að vegirnir hafa eyði-
lagzt, svo ekki er hægt að aka eftir þeim,
Þarna kemur pabbi þinn-----------. Ham-
ingjan góða, hver er þetta sem kemur með
honum?“
Áður en nokkur hafði svarað henni, vissi
hún að þetta. hlaut að vera barnið hennar
Bellu.
Jason sagði: „Delia, þetta er Jill, telp-
an hennar Bellu. Sheldrake læknir var
þarna, og sagði, að Bella hefði beiðzt þess,
að við tækjum bamið að okkur, þangað
til góð ferð fellur til Ionia, þá fer hún til
ömmu sinnar.“
Þegar Jiil heyrði síðustu setningima
skutu augu hennar gneistum og hún hróp-
aði. „Ég fer ekki til ömmu, þá — þá strýk
ég heldur. Hún lemur mig, þó að ég hafi
ekkert ljótt aðhafzt. Einu sinni datt ég og
óhreinkaði mig, og hún barði mig, þegar
heim kom, en ekki gat ég gert að því, að
ég datt!“
Delia gat ekki varizt brosi. Hún virti nú
telpuna betur fyrir sér og sá að hún var
afar tötralega til fara, og í annari hend-
inni hélt hún á litlu skríni úr tré.
„Heilsaðu Eunice, hún stendur þama,“
sagði hún við Jill.
Jason fór með Deliu inn í eldhúsið og
kyssti hana á kinnina um leið og hún
kveikti upp í eldavélinni. Hún vissi, að
hann mundi finna það á sér, að henni líkaði
það ekki, að hann hafði komið með barnið,
svo hún snéri sér við og horfði beint í bláu
augun hans með hinum sérkennilegu brúnu
blettum í lithimnunni. — „Jason, hvers
vegna þurfti það endilega að vera hlut-
skipti okkar, að sjá fyrir baminu?“
„Það veit ég ekki. Bellu hefir geðjazt
bezt að okkur. Vertu ekki gröm, Delía,
mundu eftir því, að það er Bellu að þakka
að þið Eunice eruð enn á lífi. Hvernig held-
urðu, að þá hefði farið fyrir mér?“
„Þú værir þá að líkindum giftur annarri
og ættir heilan hóp af bömum. Taktu þetta
og gefðu hænsnunum.“
Hún vildi losna við hann og hugsa um
hið liðna í ró og næði, það var satt, sem
Jason sagði. Bella bjargaði lífi hennar og
Eunice fyrir 9 árum, þegar hún lá á barns-
sæng. Maðurinn hennar var einhvers stað-
ar langt í burtu á vígvellinum, og hún lá
ein síns liðs. Þegar sem verst leit út hafði
Bella komið eins og frelsandi engill. Bella
hafði ekki getað komizt lengra, vegna þess
að rigningar höfðu gert vegina ófæra.
Hún minnstist þess, að hún hafði vakn-
I VEIZTU —?
1 1. Bandarikin hðfðu einu sinni þrjá for- i
seta á einum mánuði. Hvemig- stóð á =
því og hvað hétu þeir menn?
i 2. Hvenær uppgötvaði William Hercheí =
= Uranus ? 1
1 S. Hvenær dó Karl Marx ?
i 4. Hve margir ferkílómetrair er Bvrópa? i
= 5. Hvar er þetta:
Þrótt ðflugr kom
i á þing goða. J
1 6. Hvað er fjallið Hermon hátt og í hvaða I
I heimsálfu er það ? :
i 7. Hvenær uppgötvaði Englendingurinn =
Smeaton, hvemig átti að búa til i
= sement ? i
i 8. Hvenær hertóku Asseriumenn Baby- =
= lon?
= 9. Hvenær voru fyrstu oiympsku leikim- i
ir ?
= 10. Hver gerði fyrsta nothæfa sæúrið og |
hvenær var þaö?
Svör á bls. 14.
*• •HIIII»lllll«IMIM'IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHI»"MMIIimi»fIimHI»IM«»»HI»*M»IHI'
að og séð 2 stúlkubörn fyrir framan sig í
rúminu, og við dyrnar stóðu tveir geltandi
hundar. Þegar hún opnaði augun næst,
hafði hún spurt Bellu, hvort barnið væri
ekki fætt. Bella hafði án þess að svara,
lagt reifarstrangann í faðm hennar. Það
voru þrír sólarhringar síðan hún hafði átt
bamið.
Delia lá máttfarin í rúminu og horfði á
Bellu á meðan hún þvoði barninu og lét
vel að því. Bella hafði augu eins blá og
Michiganvatnið. Hárið var kolsvart og
munnurinn rauður sem kórall. Rödd henn-
ar var djúp og hljómfögur þegar hún
söng. Engin furða að karlmennirnir voru
vitlausir í henni, fyrst eftir að hún kom.
Jasori sagði, að það væri ekki vegna feg-
urðar hennar að þeir heimsóttu hana held-
ur vegna þess að hún kynni vel að leika á
hljóðfæri og hefði þar að auki ágæta söng-
rödd.
Bella hafði dvalið hjá henni í marga
daga, þar til vegirnir urðu færir og systir
Deliu kom, og síðan hafði Delia ekki séð
hana.
Þegar hún svo frétti, að Bella hefði
eignazt stúlkubam, 4 mánuðum seinna,
gladdist hún yfir því, og skrifaði Bellu og
bauð henni að koma til sín, en Bella svar-
aði, að hún væri ennþá lasburða og þyrði
ekki að fara svo langa leið, hvort Delia
vildi ekki koma og heimsækja sig. En
Delía þorði ekki að hætta sér út í slíka
langferð.
Bella hafði einu sinni gert henni stóran
greiða, nú var röðin komin að henni að
endurgjalda hann. Bara að krakkinn setti
ekki allt á annan endann.
Bella hafði bjargað lífi hennar og það
var í raun og vera skammarlegt af henni
að láta svona.
Jill át eins og soltinn úlfur. Þau störðu
öll á hana, og þegar hún varð þess vör,
varð hún vandræðaleg og hætti að borða.
Delia fylltist meðaumkun með henni. Hún
gaf henni kjól af Eunice. Seinna kvartaði
Eunice við móður sína, að hún hefði gefið
Jill fallegasta kjólinn sinn.
Delia horfði undrandi á dóttur sína og
sagði: „Að heyra til þín, þú, sem átt svo
marga fallega kjóla.“
„Er ekki bezt að telpan sofi hjá Eun-
ice?“ spurði Jason.
Delia hristi höfuðið. „Hún getur sofið
i htla herberginu. Á morgun baða ég
hana.“
Meðan þau borðuðu morgunverð, tók
Delia eftir því að augu Jill voru blá með
sérkennilegum brúnum blettura í lithimn-
unni og hjarta hennar virtist hætta að slá.
„Hvað er þetta, þú borðar ekki, Delia,“
sagði Jason.
„Ég er ekki svöng,“ svaraði hún.
Delia reyndi að telja sér trú um, að grun-
ur hennar væri á engum rökum byggður,
það væri eintóm tilviljun, að Jason og Jill
hefðu eins augu.
Kvöld nokkurt, þegar þau sátu öh vio-
borðið, spurði JiU:
Frambald á bls. 7.