Vikan - 07.08.1947, Blaðsíða 4

4
FALSAÐIR PEIMIIMGAR.
Smásaga eftir Douglas Newton
]l/faður ekki of vel búinn horfði á pen-
1 ingaseðil, sem jafnvel önnum kafinn
þjónn hafði tekið eftir að var falsaður.
Ösjálfrátt minntist hann atburðanna í
Cannes fyrir nokkrum árum ... þá hafði
það einnig verið um falska peninga að
ræða og það hafði orðið honiun dýrkeypt. -
1 þá daga hafði allt staðið á öðrinn
endanum í Cannes, sökum kappsiglinga,
og hið sama endurtók sig nú 1 Ambersham.
Þangað hafði verið stefnt unnendum sigl-
ingaríþróttarinnar hvaðanæva að, til þess
að reyna sig við keppinautana.
Hann hafði dvalið í vikutíma í Ambers-
ham í þeim tilgangi að bíða eftir því að
eitthvað gerðist.
Falsaði peningaseðillinn hafði styrkt
grun hans um að í Ambersham mundi
hann fá uppreist fyrir þá smán, sem hann
hafði orðið að þola í Cannes.
Fyrir utan gekk unga fólkið framhjá
klætt eftir tízku siglingaríþróttarinnar —
ungir menn í hvítum flúnelsbuxum —
ungar stúlkur (þó nú á tímum sé afar
erfitt að gizka á aldur þeirra!) í strand-
fötum. Dögum saman hafði hann setið
dottandi í veitingarhúsinu yfir ,,Café-au-
lait“ og horft sljóvum augum á fólkið,
sem streymdi framhjá ... og svo ... allt
í einu hafði það skeð, sem hann hafði von-
að og beðið eftir: Debora gekk fram hjá!
Árin, sem höfðu liðið frá því að atburð-
irnir gerðust í Cannes, virtust ekki hafa
sett nein merki á Deboru. Hún var jafn
grönn og þá — og virtist vera jafn aðlað-
andi.... nýtízku fegurðarmeðul eru dýr,
ef það eru hinar réttu tegundir og gæði
— en er hægt að kaupa æsku og fegurð of
dýru verði?
Debora og vinir hennar voru að minnsta
kosti reiðubúnir að borga. .. .
Maðurinn stakk peningaseðlinum kæru-
leysislega í vasann og hélt heimleiðis til
hótelsins, sem hann bjó á. Stundarf jórð-
ungi seinna fór hann út aftur, og hafði þá
algjörlega skipt um ham. Enginn skradd-
ari hefði getað fundið neitt að hinum
glæsilega búningi hans, og fas hans var
hvortveggja í senn virðulegt og yfirlætis-
legt.
Hann gekk beint að snotru húsi, sem lá
við hliðargötu. Þar var dyravörður, sem
opnaði ekki, nema gefið væri sérstakt
merki.
Hann þekkti það, og um leið og hann
leitaði í veskinu eftir viðeigandi seðli
handa dyraverðinum, gætti hann þess, að
hinn sæi, hversu mikið væri í veskinu. Ef
hann mundi rétt, þá hafði það einmitt
verið svona í Cannes, og Debora hafði
strax fengið vitneskju um það ... slíkt gat
Debora ekki staðizt.
Leon Rinda var ágætur gestgjafi rnn
borð á lystisnekkju sinni „Spurrehögen.“
Vinahópurinn, sem hann hann hafði valið,
af því að hann var góður mannþekkjari
og þekkti breyzkleika þeirra/ var ásáttur
mn að ekki yrði á betra kosið.
Kampavíns-bar var í einu horninu á
salnum og þar rétt hjá voru dyr, sem lágu
að sérstökum sal, þar sem menn komu
saman og spiluðu um engar smáupphæðir.
„Hver er þessi nýi kunningi þinn
Debora?“ spurði Leon Rinda.
„Hann er nýkominn til bæjarins ... og
er hreinasta gersemi."
„Ekki skyldi maður ætla slíkt eftir föt-
unum að dæma. Þau eru ágæt...“
„Já, en hvaða heimskingi sem er getur
keypt sér fín föt, ef hann á peninga. Hann
heitir Ahab Smith. Ég hitti hann hjá
Jefferson, og dyravörðurinn sagði mér að
veskið hans væri troðfullt af peningum.“
„Er það rétt?“
„Það held ég.“
„Hve mikið á hann?“
„Eina miljón!“
„Vitleysa, það er enginn, sem flækist
með heila miljón á sér í veskinu."
„Nei, auðvitað ekki, en hann sagði mér
frá verzlun, sem hann á, þarna fyrir norð-
an. Þ. e. a. s. hann hefir selt hana...“
„Þetta getur allt saman verið lygi...“
„Ég hefi það skriflegt," sagði hún
sigrihrósandi. „Hann týndi bréfinu frá
málfærslumanninum, sem viðurkenndi
söluna fyrir 1 miljón.“
VEIZTU — ?
§ 1. „Eldflugan" er ekki flugnategund. I
Hvað er hún þá? i
I 2. Hvenær var Snorri Sturhison fyrst =
= kjörinn lögsögumaður ?
\ 3. Hvenær var norska skáldið Alexander §
= Kielland uppi ?" i
i 4. Hvenær fæddist William Booth, stofn- i
andi Hjálpræðishersins ? i
i 5. Hvenær fór Hallveig Ormsdóttir til bús |
í með Snorra Sturlusyni og gerði félag i
I við hann? =
= 6. Hvað er mesta hafdýpi, sem mælt hefir i
| verið og hvar er það?
í 7. Hver er lengsti skipaskurður í heimi i
og hvar er hann?
i 8. Hvað eru til margar kaktustegundir ? i
: 9. Hvað er lengsta á í heimi löng og hver i
er hún? i
i 10. Hvað heitir hæsta „lifandi" eldfjall í i
heimi og hve hátt er það ?
Sjá svör á blaðsíðu 14. « i
'ú JiimiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiifiiiMMMiuinMiC
VEKAN, nr. 32, 194T
„Hamingjan góða! Debora, þú ert perla."-
„Farðu gætilega að honum.“
„Treystu mér, Debora.“
Ahab Smith leið ágætlega um borð á
„Spurvehögen.“
Honum þótti mjög gaman að spila, og
honum var alveg sama, þó að hann tapaði
þremur þúsundum. Svo snérist hamingjan
við, og eftir hálftíma hafði hann unnið
sex. Eftir stutta hvíld var haldið áfram ...
Ahab Smith bar sjálfur fram þá tillögu,
að spilaféið yrði hækkað — því að þeir
væru ekki komnir hingað til þess að spila
um piparkökur. Vinningurinn varð að engu
og hann tapaði hér um bil 6 þúsundum.
Það hafði verið auglýst, að veizlu flug-
eldarnir í Ambersham mundu verða sér-
staklega frábærir, og þegar skothvellirnir
heyrðust fór Ahab Smith að ókyrrast.
„Þetta verð ég endilega að sjá,“ sagði
hann.
Debora vildi fá hann til þess að halda
áfram að spila, og sýndi honum fram á,
að það væri honum sjálfum fyrir beztu
að hætta ekki, vegna þess að hann væri
í tapi... en Leön Rinda gaf henni merki
um að láta hann afskiptalausan.
„Skiptu þér ekkert af honum,“ sagði
Leon. „Honum á að finnast hann vera eins
og heima hjá sér hér um borð. Ég hefi
engan áhuga fyrir þeim smáupphæðum,
sem við getum náð frá honum við spila-
borðið. Ég vil ná í miljónina, og ég veit
gott ráð til þess. Það er því nauðsynlegt,
að hann viti sig öruggan hér. Ég hefi gefið
öllum um borð skipun um, að lofa honum
að fara ferða sinna hvert sem hann vill.“
„Hvert sem hann vill?“
„Næstum því.“
„Jæja.“
Þegar flugeldunum var lokið stóð Leon
við hliðina á Ahab Smith.
„Þetta var mjög íburðarmikið.“
„Já, við eigum ekki svo góðu að venjast í
þesskonar efnum nyrðra.“
„Þykir yður gaman á sjó, Smith ?“
„Já, mjög gaman.“
„Langar yður til að fara eina ferð með
„Spurvehögen?“
„Hvað kostar ferðin?“
„Nei, ég á auðvitað við, að þér séuð gest-
ur minn,“ sagði Leon og hló.
„Því tek ég með þökkum. En — satt að
segja... viljið þér ekki selja skipið. Mér
finnst’það vera anzi snotur skúta. Hvað
gáfuð þér fyrir hana?“
„Tvö himdruð þúsund,“ svaraði Leon
hiklaust, um leið og hann tvöfaldaði
verðið.
„Já, þér viljið náttúrlega fá einhvem
ágóða. Eigum við að segja tvö hundruð og
fimmtíu?“
En fyrirætlanir Leon Rinda voru á aðra
leið.
„Ég hefi alls ekki hugsað mér að
selja...“
„Það hafði ég heldur ekki hugsað. En
svo kom einhver heimskingi og bauð mér
1/4 miljón meira, en hægt var annars að fá
Framhald á bls. 7.