Vikan - 14.08.1947, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 33, 1947
13
Fiðlan
Barnasaga eftir Axel Bræmer
Pétur fór á harðahlaupum i gegn-
um þorpið. Hann hafði mikið að gera
og það var svo flesta daga. Foreldr-
ar hans voru fátækt hjáleigufólk og
varð Pétur litli að hjálpa til heima
hjá sér eins og hann gat og vinna
sér inn aura með því að fara í sendi-
ferðir fyrir nágrannana eða á ein-
hvern annan hátt. Nú átti hann að
fara í gönguferð með Olsen gamla,
sem bjó hjá skósmiðnum, en fyrir
það að leiða hann úti í klukkutíma
á dag fékk Pétur 10 aura. Olsen
gamli var nefnilega blindur og gat
ekki verið einn sins liðs nema í litlu
stofunni sinni, þar sem hann var
heimavanur.
Olsen var gamall og góður karl og
sú ógæfa að hann var blindur hafði
hvorki gert hann beiskan né geð-
stirðan. Pétur hafði því mikla ánægju
af því að ganga úti með honum.
Gamli maðurinn lék á fiðlu og þrátt
fyrir aldurinn og blinduna þótti öll-
um hann leika bezt þar um slóðir,
svo að hann var ætíð fenginn til að
spila fyrir dansinum við brúðkaup og
önnur hátiðleg tækifæri.
Gamli maðurinn hafði líka nóg
fyrir sig að leggja, því að hann
græddi talsvert á að leika á fiðluna.
Hann var í ætt við skósmiðinn, sem
hann bjó hjá, en hann borgaði hon-
um fyrir húsaleigu og fæði og alla
þá aðhlynningu, sem hann naut hjá
honum. öllum þótti vænt um gamla
manninn og þá ekki sizt Pétri. Þegar
þeir gengu úti saman sagði blindi
hljóðfæraleikarinn drengnum sögur
úr lífi sínu, þegar hann ferðaðist um
með fiðluna. Pétri fannst næstum því
að það væri hann sjálfur, sem ætti
að borga Olsen gamla 10 aura á
degi fyrir gönguferðina, svo mikla
ánægju hafði hann af félagsskap
gamla mannsins.
Þess vegna flýtti hann sér eins og
hann mögulega gat til að koma ekki
of seirtt til Olsens í dag. Hann hafði
verið að höggva brenni allan morg-
uninn og þegar hann kæmi heim aft-
ur, átti hann að laga til í skemm-
unni. Já, Pétur hafði alltaf nóg að
starfa.
Hann kom nú að húsj skósmiðsins
og skömmu seinna leiddi hann blinda
manninn út á þjóðveginn. Þeir voru í
fjörugum samræðum.
„Hvaða mánaðardagur er annars S
dag?“ spurði Olsen gamli allt í einu.
„Það er fjórtándi marz,“ svaraði
Pétur.
„Einmitt það,“ sagði Olsen, „þá er
afmælisdagurinn minn hinn daginn.
Hvað heldurðu að ég verði þá
gamall ?"
„Þú verður þá eitthvað um sex-
tugt!" sagði Pétur.
„Bættu fimmtán við," sagði Olsen
og hló við, „sjötíu og fimm ára verð
ég þá, það er að segja, ef ég lifi
þangað til."
Síðan felldu þeir talið. Þegar Pétur
iitli var búinn að leiða Olsen úti og
lagður af stað heim til sín, hugsaði
hann með sjálfum sér að það væri
nógu gaman að gefa gamla mann-
inum einhverja gjöf, sem hann gæti
haft ánægju af.
Pétur átti tvær krónur, sem hann
hafði sparað saman á löngum tíma.
Þegar heim kom færði hann þetta
í tal við mömmu sína.
„Hvað gæti það verið?“ sagði
mamma hans. „Maðurinn er
blindur, en við getum hugsað um
það. Farðu nú að laga til í skemm-
unni."
Pétur þaut af stað og brátt var
hann önnum kafinn við að róta i
gömlu dóti. Innst í skemmunni stóð
kista, full af ýmsu drasli og Pétur
tók það allt upp úr. AUt í einu þaut
hann inn til mömmu sinnar.
„Ég fann þetta úti í kistu," sagði
hann ákafur og rétti fram fiðlu.
„Mamma, má ég gefa Olsen hana í
afmælisgjöf ?“
„Olsen á víst tvær fiðlur fyrir,"
sagði mamma hans, „og þessi hlutur
er víst ekki mikils virði. En þó gæt-
um við kannske fengið tvær krónur
fyrir hann hjá fornsalanum. Við eig-
um við mikla fjárhagsörðugleika að
etja, Pétur minn."
Pétur leit á fiðluna. Hún var óhrein
og rykug. Strengirnir voru slitnir,
en þetta var þó fiðla.
„Mamma, mig langar til að gefa
Olsen hana. Ég á sjálfur tvær krón-
ur. Má ég kaupa hana af þér?"
„Þú ert góður drengur, væni minn!
Ef þú vilt eyða peningunum þínum í
það, þá máttu það. Það má einu
gilda hvort þú eða fornsalinn kaupir
hana."
Þannig eignaðist Pétur fiðluna og
tveimur dögum síðar gaf hann hreyk-
inn vini sínum hana.
„Þetta er falleg gjöf," sagði
Olsen hrærður," nú ætla ég að setja
nýja strengi á hana og reyna hana."
Hann var á þönum um herbergið
sitt, eins og hann hefði fulla sjón.
Skömmu seinna stillti hann gömlu
fiðluna og strauk strengina ástúð-
lega með boganum. Hann lék fjörug-
an „polka." Blindi maðurinn hætti
snögglega að leika.
„Það eru yndislegir hljómar í
fiðlunni. Þetta er bezta fiðla, sem
ég hefi leikið á. Hvar fékkstu hana?"
Pétur sagði honum upp alla sög-
unna, hvernig hann fann fiðluna i
gömlu kistunni í skemmunni og
keypti hana af mömmu sinni fyrir
sparifé sitt.
„Jæja," muldraði gafnli maðurinn,
„þetta var fallegt af þér. Eg held að
ég láti gamlan vin minn, sem selur
hljóðfæri í Kaupmannahöfn, líta á
fiðluna. Hún er mjög góð — ég hefi
aldrei heyrt svona fallegan hljóm."
Mánuði seinna, þegar Pétur kom
til að sækja blinda hljóðfæraleikar-
ann til að fara í gönguferð, sagði
Olsen gamli. *
„Fylgdu mér heim til þín. Ég þarf
að tala við foreldra þína."
Hálftíma síðar sátu þeir heima hjá
Pétri.
„Þið vitið að Pétur gaf mér fiðlu
í afmælisgjöf," sagði Olsen.
„Ó, já,“ svaraði móðir Péturs.
„Ég hefi látið skoða þá fiðlu,"
hélt gamli maðurinn áfram, „og hún
var alltof góð handa mér, svo að ég
seldi hana."
„Það varstu alveg sjálfráður um,“
sagði faðir Péturs. „Fiðluna áttir þú."
„Ég fékk átta þúsundir fyrir
hana," sagði Olsen gamli, „fiðlan var
af ágætri gerð og því mjög dýr.
Mér er það hreinasta ráðgáta, hvern-
ig hún hefir lent í skemmunni hjá
ykkur. Ég á það mikið af peningum,
að þeir munu endast mér það sem ég
á eftir ólifað, þess vegna vil ég að
þessir peningar renni til ykkar —
1. Nú var maður nokkur af flokki
Faríseanna, að nafni Nikódemus,
ráðherra meðal Gyðinga. Hann kom
til hans um nótt og sagði við hann:
Rabbi, vér vitum, að þú ert læri-
meistari kominn frá Guði, því að
enginn getur gjört þessi tákn, sem
þú gjörir, nema Guð sé með honum.
2. Jesús svaraði og sagði við
hann: Sannlega, sannlega segi ég
þér: enginn getur séð guðsriki nema
hann endurfæðist. Nikódemus segir
við hann: Hvernig getur noltkur
fæðst, þegar hann er orðinn gamall?
Hvort getur hann aftur komizt inn
í kvið móður sinnar og fæðst? Jesús
svaraði: Sannlega, sannlega segi ég
þér, ef maðurinn fæðist ekki af vatni
sérstaklega til þess að koma Pétri
til manns. Hann er góður drengur.
Gjörið svo vel, hérna eru peningarn-
ir.“
„En fiðluna áttir þú,“ sagði faðir
Pétur og var fastmæltur, „við höf-
um engan rétt til að taka við þeim.
Hefði Pétur ekki keypt fiðluna, hefði
hún lent hjá fornsalanum!"
„Það er satt,“ sagði gamli maður-
inn hlæjandi, „en hún lenti hjá mér,
og ég ætla að gefa ykkur andvirði
hennar aftur.“
„Já, en þá hefir þú ekki fengið
neina afmælisgjöf frá mér,“ hrópaði
Pétur.
„Jú, drengur minn,“ sagði Olsen,
„þá beztu gjöf, sem ég gat fengið —
sönnun þess að þér þykir vænt um
mig.“
„Átta þúsund krónur," muldraði
faðir Péturs, „þá er öllum okkar
erfiðleikum lokið. Að það skuli önn-
ur eins blessun og þessi hafa fylgt
fiðlunni."
„Þetta er allt ástúðlegu lundarfari
drengsins að þakka,“ sagði Olsen
hrærður, „komdu nú, Pétur, þú
verður að leiða mig aftur heim."
Foreldrarnir þökkuðu gamla
manninum fyrir, en Pétur, sem
hvorki vissi í þennan heim né annan
af gleði, leiddi vin sinn heim.
og anda, getur hann ekki komist
inn í Guðsríkið.
3. Eftir þetta kom Jesús og læri-
sveinar hans til Júdeulands; og þar
dvaldist hann ásamt þeim og skírði.
En Jóhannes skírði líka í Ainon ná-
lægt Salem, því að þar var vatn
mikið.
4. Þá kom upp þræta af hálfu
lærisveina Jóhannesar og Gyðings
nokkurs um hreinsanir. Og þeir komu
til Jóhannesar og sögðu við hann:
Rabbi, sá sem var með þér hinu-
megin Jórdanar, hann sem þú vitn-
aðir um, sjá hann skírir, og allir
koma til hans. Jóhannes svaraði. ..
Ekki er ég Kristur, heldur: Ég er
sendur á undan honum.
Biblíumvndir.