Vikan - 16.10.1947, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 42, 1947
inn er gamall og hefir búið hjá ykkur ár-
um saman. Engum dettur í hug að gruna
ykkur og því síður mig. Um leið og yður
hefir verið afhentur arfurinn látið þér mig
fá tuttugu þúsund krónur.“
Hann þagnaði og beið eftir svari
Bittram.
„Þetta er hræðilegt. Þér hafið ekki gefið
mér tíma til að hugleiða þetta. Þér ginnið
mig ekki til neins, sem ég er ekki fús til
að gera.“
„En sem þér getið samt ekki stillt yður
um að gera,“ sagði Sterrick læknir ákveð-
inn. Og hann hélt áfram eins og þetta væri
þegar afráðið. „En eitt verðið þér að var-
ast.“
„Og hvað er það?“ spurði Bittram.
„Ef ráðskonan mín kemur í símann ann-
að kvöld, þá megið þér ekki segja henni
hvað við hefir borið. Ef ég einhverra hluta
vegna get ekki verið viðlátinn, gæti henni
dottið í hug að hringja í Reider lækni. Segið
henni bara að biðja mig að líta inn til ykk-
ar strax og ég geti. Munið það. Það er ég,
sem þér viljið fá, en engan annan lækni.
Það þarf ekki að vekja neinn grun. Það
getur enginn mannlegur máttur fengið
frænda yðar til að rakna við, en þér kjósið
f remur mig til að rannsaka hann en ókunn-
ugan lækni. Við sjáumst þá á morgun um
sama leyti.“
Frú Bittram var mjög næm á að finna
hvemig manninum sínum leið — eins og
svo margar eiginkonur. Hún horfið
áhyggjufull á hann þar sem hann sat
álútur fyrir framan arininn og starði inn
í eldinn.
„Hvað er að þér í kvöld?“ spurði hún
allt í einu.
„Að mér? Alls ekkert.“
„Jú, ég sé það á þér.“
Bittram brosti dauflega. „Eg veit það
ekki,“ sagði hann, „en mér líður eitthvað
svo undarlega."
Hún kinkaði kolli og brosti á móti. „Ég
er það líka, þú hlýtur að hafa haft áhrif
á mig. Jæja — en förum nú að hátta og
þá lagast það. Ég skrepp upp til frænda og
sæki bollann hans og vitja um hann.“
Hann neyddist til að herða upp hugann.
„Nei, ég skal fara,“ sagði hann fljót-
mæltur og var svo máttlaus í hnjánum
að hann ætlaði aldrei að geta risið upp.
Hann þurfti að vera með uppgerð gagnvart
þeirri konu, sem þekkti hann bezt allra. Nú
var líf hans í veði ef hann fór ekki nógu
kænlega að.
Hann fór út úr stofunni og upp stigann.
„Sterrick sér um það allt — Sterrick sér
um það allt,“ tautaði hann við sjálfan sig.
„Vertu rólegur —“
Stundu síðar þurfti hann ekki að sýna
uppgerð. Skelfingarópið sem hann rak upp
inni í herbergi dána mannsins var alveg
eðlilegt. Konan hans kom þjótandi fram.
„Hann er dáinn,“ hvíslaði hann hásum
rómi.
I-Iún hljóp upp stigann og þreif í hand-
legg hans.
396.
krossgáta
Vikunnár
I.árétt skýring:
1. snið. — 3. viðkvæmt.
— 7. klukka. — 12. jökla-
samsteypa. — 15. heila.
— 17. laug-. —18. þreytti.
— 20. keyrsla. — 22.
bati. — 24. dúkur. — 25.
ask. — 26. hnútabasl. —
28. á, fellur í Hvalfjörð.
— 31. frumefni. —- 32.
risa. —’ 33. mannsnafn
(stytt). — 34. gangflöt-
ur. — 35. frændi. — 37.
sjaldgæft. ■— 39. fóðra.
— 40. hreifur. — 41.
enda. — 43. samskeyta.
— 45. kraftur. — 46. vel-
gengum. — 49. bera við.
— 50. sinn af hvorum. —
51. lítið vinfengi. -— 52.
fór í kaf. —■ 54. alg. sk,-
st. — 56. matarílátið. — 58. gras. — 59. breyt.
um stefnu. Bh. — 60. söng. — 61. kana. — 63.
svellið. — 56. band. ■— 67. hræri. — 69. offri. —
70. hefur lengra á milli tanna. — 73. fara hægt.
— 74. álpist. — 75. kom.
Lóðrétt skýring:
1. mýramar. —■ 2. bjarta. — 3. lesa illa. — 4.
forsetning. — 5. dreif. — 6. ómak. — 7. sk.st.,— 8.
veik. — 9. barsmíð. — 10. báran. — 11. vaggi. —
13. taug. — 14. pappírsblað. — 16. foss á Suður-
landi, þgf. — 19. mannræflamir. — 21. glufa. —
23. viðauki. — 27. kæfa. — 29. kjama. — 30.
ámæli. — 32. þakhæð. — 33. fjáðust. — 36. dyl.
— 38. Ás. — 39. umfram. — 40. illskast. — 41.
fugl. — 44. trjátegund. — 47. stækka. — 48. ófá.
-— 51. sauðurinn. — 53. í spermm. — 55. reyting.
— 57. þjóðhöfðingja. — 58. batna. — 59. gramir.
— 62. henda. — 64. hestur. — 65. skrá. — 66.
flýtir. — 68. atviksorð. — 71. sk.st. — 72. sinn
af hvomm.
Lausn á 395. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. háa. — 3. orfs. — 7. rakaði. — 12.
forkennslan. — 15. latur. — 17. tjá. -— 18. lunga.
— 20. flekar. — 22. áðu. — 24. par. — 25. uml. —
26. nærð. — 28. reiðir. — 31. r. e. — 32. Anna.
— 33. urið. — 34. mó. — 35. næg. — 37. tuggið. —
39. amt. — 40. engar. — 42. sól. — 43. sandi. —
45. rit. — 46. áranum. — 49. una. —■ 50. N. N.
— 51. æðar. — 52. nösk. — 54. rá. — 56. uggðir.
— 58. hark. — 59. hæf. — 60. Uni. — 61. tær. —
63. kasaða. — 65. greni. — 67. ræk. — 69. merin.
— 70. innstreymið. — 73. gapinu. — 74. tamt. —
75. afi.
„Hvað segir þú? Það er ekki alvara
þín—“
„Jú, það er satt. Farðu ekki þama inn.
Hann hefir fengið kast. Hann er hálfur út
úr rúminu og augun eru brostin. Farðu
ekki inn — hann er dáinn.“
„Það fór hrollur um hana.
„Við verðum að ná í Sterrick lækni,“
sagði hún.
„Já, nú skal ég hringja í hann — hann
er heima — komdu með mér niður.“
Hann staulaðist ofan stigann og inn í
borðstofuna, þar sem síminn var. Hún
stóð fyrir aftan hann taugaóstyrk meðan
hann bað um samband við lækninn. Hann
hafði öran hjartslátt, en það var eins og
blóðið storknaði í æðum hans þegar hann
heyrði konurödd í símanum. Það var ráðs-
konan —“
„Já, hver er þetta? Hvað er nú?“ sagði
hún.
Hann var ekki með sjálfum sér annars
hefði hann heyrt hvað rödd ráðskonunnar
var æst.
„Er læknirinn heima? Þetta er Bittram,
ég verð að fá að tala við Sterrick lækni.“
Lóðrétt: — 1. hálfur. — 2. aftel. — 3. orrann.
— 4. r, k. — 5. fet. — 6. snjáð. — 7. R. S. — 8.
all. — 9. kaupið. — 10. annað. — 11. iða. — 13.
auk. —■ 14. náð. —-16. almenningur. ■— 19. grimmd-
aræði. — 21. rænt. — 23. urri. — 27. rausar. — 29.
eiðs. — 30. róti. — 32. aga. ■—■ 33. ugluna. — 36.
ægt. — 38. gón. — 39. ann. — 40. Emu. — 41.
ráði. — 44. auk. — 47. rart. — 48. mörk. — 51.
æðinni. — 53. skammt. — 55. áfangi. —■ 57. gneip.
— 58. hrært. — 59. harða. -— 62. ært. — 64. sei.
— 65. gíg. — 66. inn. — 68. KEA. — 71. S. N. —
72. ym.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Því að i miklum kulda dragast „plúmbumar“
saman og þeim hættir til að detta upp úr.
2. Grib Skov og er á Norður-Sjálandi.
3. Quito.
4. 1 Suður-Ameríku.
5. Bemard Shaw.
6. Insulin.
7. 14 km.
8. Þær teljast til Ecuador í Suður-Ameríku og
eiga þar heima risavaxnar skjaldbökur.
9. Cicero i ræðu gegn Catilinu.
10. 8. júlí 1707.
„Það getið þér ekki,“ greip hún fram í
fyrir honum. „Það er hræðilegt —“
„Ég verð að tala við lækninn.“
„Þér verðið að snúa yður til annars. Það
varð bílslys klukkan átta — og Sterrick,
læknir-------“
„Og hvað?“
„Sterrick læknir er dáinn,“ svaraði ráðs-
konan skjálfrödduð.“
Frú Bittram heyrði mann sinn reka upp
æðisgengið óp. Hún sá hann riða og fálma
í kringum sig, en svo féll hann meðvitund-
arlaus á gólfið við fætur hennar og dró
símann með sér við fallið.