Vikan - 13.11.1947, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 46, 1947
LÍNLRHTIÐ.
Smásaga eftir D. P. Hopkins
„Segið mér nú nákvæmlega frá öllu,
Collins — allt, sem þér vitið.“ Mason leyni-
lögreglumaður reyndi að vera strangur á
svipinn. Honum var alltaf hálfgerð raun
að því hve hann var unglingslegur í út-
liti og reyndi því eftir megni að gera sig
valdsmannslegan.
Collins andvarpaði þungan.
„Ég get ekki náð mér eftir þetta. Fjórtán
ár er ég búinn að vera hjá ofurstanum og
svo verður endirinn þessi. Þetta hefir al-
gjörlega komið mér úr jafnvægi.“
„Skiljanlega,“ sagði Mason stuttlega og
beið þess þegjandi að maðurinn jafnaði
sig. Voru þá svona þessar lögreglurann-
sóknir, sem hann hafði lengi dreymt um
að taka að sér? Rannsóknir á dauðdaga,
sem virtist algjörlega eðlilegur og þurfa
svo í þokkabót að hlusta á volið í tilfinn-
ingasjúku þjónustufólki!
Hann gat heyrt yfir ganginn muldrið í
lögreglulækninum inni í baðherberginu.
Það var augljóst hvers vegna gamli mað-
urinn, Russel ofursti, hafði dáið svona
skyndilega. Hann hafði dottið meðan hann
stóð í baðkarinu — annað hvort vegna
svima eða af því að honum skrikaði fót-
ur — hnakki hans hafði skollið á ofnbrún-
ina. Meðvitundarlaus hafði hann runnið
undir yfirborð vatnsins og drukknað á
fáiun mínútum.
„Hvenær fór ofurstinn í bað, Collins?“
„Hann var vanur að fara í það þegar
klukkuna vantaði 20 mínútur í 9 og hann
var mjög stundvís.“
„Vitið þér með vissu að hann hafi farið
inn í baðherbergið nákvæmlega á þeirri
mínútu? Haldið þér það bara ekki?“
„Ég sá hann fara inn. Ég fyllti fyrir
hann kerið eins og venjulega, síðan sagði
ég honum að það væri tilbúið. Um leið
og hann lokaði baðherbergishurðinni fór
ég út. Og þegar ég kom heim —“
„Svo að þér fóruð út? Það er undarlegt
— þar sem ofurstinn var enn í baði og
ekki farinn að borða morgunverðinn.“
Það kom fyrirlitningarglampi í augu
Collins, en hann hvarf óðara.
„Það var ekkert undarlegt, þar sem það
var föstudagur."
„Hvers vegna? Var föstudagur einhver
sérstakur dagur?“
„Á föstudagsmorgna var ofurstinn van-
ur að senda mig út til að kaupa nauðsynj-
ar og greiða reikninga. Áður gerði hann
það alltaf sjálfur, en nýlega sagði lækn-
irinn honum að fara varlega sökum hjarta-
bilunar. Veslings gamli maðurinn! Hon-
um hefði orðið lengri lífdaga auðið, ef
hann hefði ekki hlýtt þessu ráði.“
„Þér báruð þá morgunverðinn á borð
fyrir hann og fóruð út, þegar klukkuna
vantaði 15 mín. í 9?“ Mason kinkaði kolli
í áttina til borðsins, þar sem matur
ofurstans stóð óhreyfður.
„Já. Hann reyndi að megra sig vegna
hjartabilunarinnar. Núna lengi hafði hann
aðeins fengið te, ávexti og glóðað brauð.“
„Og þér komuð ekki heim fyrr en —
hvenær ?“
„Tíu mínútur yfir 11 kom ég heim. Um
leið og ég sá að hann hafði ekki snert
matinn, vissi ég að eitthvað hlaut að hafa
komið fyrir. Ég þaut inn í baðherbergið
og þar lá hann — ó, ég get ekki talað um
það!“
Collins fól andlitið í höndum sér.
„Frá 15 mín. fyrir 9 til 10 mínútur yfir
11 voruð þér því fjarverandi og ofurstinn
því sennilega verið einn?“
„Já, ég var að segja —“
„Ég rengi það ekki, sem þér segið. Það
þarf að fara fram rannsókn og vitni verða
því að vera viðbúin.“
„Verð ég — verð ég að vitna?“
„Auðvitað."
Collins starði hryggur fram fyrir sig.
„Ég veit að ég þoli þetta ekki. Þér vit-
ið ekki hvað mér fannst ég vera orðinn
honum nátengdur —“
„Átti ofurstinn enga nána ættingja?“
„Að minnsta kosti ekki svo að mér sé
kunnugt. Hann var sjötíu og átta ára og
flestir ættingjar hans dánir. Bróðurdætur
hans og bróðursynir sýndu honiun enga
ræktarsemi og hann skipti sér ekkert af
þeim.“
„Átti hann óvini ?“
„Ofurstinn? Drottinn blessi hann! Nei,
óvini átti hann enga. Menn voru lengi að'
vinna vináttu hans, en hann átti heldur
aldrei sökótt við neinn.“
„Jæja.“ Mason reikaði ráðalaus um her-
®llllllllllllllllllllllMfllllllllllllllIIIIIIMillllf,IIMMIMIIIIIIIIMfIllillltlfI■•4•I3III I,
I VEIZTU —? I
5 1. Parthenon-hofið er talið vera fegursta 1
bygging, sem reist hefir verið í heim- i
inum. Hvar stóð það?
i 2. Hvað voru margir íbúar á Akureyri við I
manntal 1945? i
É 6. Hvert er bræðslustig Jáms?
f 3. Hvað eru margir kílómetrar frá Húsa- i
5 vik til Akureyrar?
É 4. Hver fann upp fallhlífina?
[ 5. Hvað er 1 rúmfet margir rúmmetrar? |
i 7. Hvemig er frumefnið kopar táknað? =
É 8. Hvað eru margir íbúar í Kanada?
| 9. Hver var Ludwig Spohr?
É 10. Hvað eru laxaseiðin lengi i ánum, áður 5
en þau ganga í fyrsta sinni í sjó?
= Sjá svör á bls. 14. i
llll,.■1MMIIII,.1..........IIIIHrKHImiinlllinHIHIIIinillllt^
bergið. Þetta var vistleg og viðkunnanleg
stofa, búin húsgögnum og munum eins
og tíðkaðist fyrir þrjátíu árum. Hið eina
sem var tízkulegt í stofunni var útvarps-
tækið. Af stofunni og öllum útbúnaði henn-
ar var hægt að fara nærri um hvern mann
Russel ofursti hafði að geyma.
„Þér getið auðvitað, Collins, gert grein
fyrir tíma þeim, þegar þér dvölduð úti?
Sagt í hvaða verzlanir þér fóruð.“
„Gert grein fyrir?“
„Þetta er aðeins formsatriði, Collins.
Það getur vel hugsast að rannsaka þurfi,. e
hvar þér voruð.“
Collin hikaði.
„Ég býst við að ég geti — að mestu
leyti. Fyrst fór ég til slátrarans —“
„Hugsið um það og segið mér það
seinna. Skrifið það helzt niður.“
„Já, það dreifir kannske huga mínum
frá veslings ofurstanum. Ef mig hefði
grunað að eitthvað gæti orðið að, hefði ég
ekki farið frá honum, þó að það væri
föstudagur. En hann var svo þrár — sagði
alltaf að hann gæti hjálpað sér sjálfur.“
„Ef ég væri í yðar sporum, Collin, myndi
ég ekki láta þetta fá svona á mig. Eitt
sinn skal sérhver deyja.“
Collins leit upp dapur í bragði.
„Hvað — hvað á ég að gera við líkið ?“
„Um það skal ég sjá. Þegar læknirinn
hefir lokið rannsókninni, sendi ég eftir
sjúkravagni. Líkið verður sjálfsagt kruf-
ið.“
Mason rakst á Wilkinson í baðherberg-
inu og var læknirinn, ánægður á svipinn,
að leggja áhöldin í tösku sína.
„Jæja, hver er niðurstaðan, læknir?“
„Ég get ekki sagt neitt ákveðið fyrr en
krufning hefir farið fram. Annars virðist
þetta alveg eðlilegt. Hann hefir fengið
svima eða runnið í sápunni — lent með
hnakkann á ofnbrúninni og dottið ofan í
vatnið. Hann hefir því drukknað.“
Mason rannsakaði ofnbrúnina. Það voru
örlitlar blóðslettur á henni, sem þegar
voru næstum þurrar.
„Þér eruð vissir um, læknir, að sárið
hefir getað komið á höfuðið eftir brún-
ina?“
„Já, auðvitað. Við megum gera ráð
fyrir að fallið hafi verið mikið. Ef karið
hefði ekki verið svona fullt eða ef hann
hefði dottið í hinn enda karsins þá er ekki
að vita, hvernig farið hefði. En það er
alltaf hægt að segja ef og ef, þegar slys
bera að höndum.“
Mason dýfði hendinni ofan í vatnið í
kerinu.
„Það er ennþá heitt,“ sagði hann.
„Hann var einn af þessum gömlu her-
mönnum, sem voru vanir að fara í mjög
heit böð.“
„Hvað haldið þér að það sé langt síðan
hann skildi við.“
„Nú er mér um megn að svara yður.
Þegar lík hefir legið í heitu vatni — já, þá
bregzt allt sem hægt er að fara eftir undir
venjulegum kringumstæðum. Það geta
Framhald á bls. 13.