Vikan - 13.11.1947, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 46, 1947
Gissur og Rasmína rifja upp gamlar endurminningar.
Teikning' eftir George McManus..
Rasmína: Mér þykir svo gaman að róta í gömlu
dóti hérna uppi á hanabjálkaloftinu. Það vekur svo
margar kærar, gamlar minningar.
Gissur: Manstu þegar mamma þín safnaði tin-
flöskulokunum og bjó til úr þeim grímubúning handa
Lissí systur þinni?
.... Og þegar að því kom að klippa skyldi lokk-
ana af Öggu litlu og mamma þín fór að gráta og
sagði: „Og nú er hún ekki lengur litla barnið okk-
ar!“ En Agga sagði: „Nú heiti ég ekki lengur Agga,
nú heiti ég Margrét." ....
.... Og hvað kalt var á veturna. Manstu þeg-
ar frændi þinn var nærri búinn að kveikja í
húsinu af þvi að hann tók olíulugtina með sér
í rúmið til að halda á sér hita........
.... Og daginn sem hann hætti að vinna,
af því að hann var að missa heyrnina.
Hann gat ekki lengur heyrt í flautunni
þegar hættutími var á kvöldin.........
.... Og fólkið sem sagði
að Binni yrði alltaf ómögu-
legur, og hinir sem sögðu
að Binni yrði áreiðanlega
píanóleikari. Báðir aðilar
höfðu rétt fyrir sér — Binni
varð ómögulegur píanóleik-
ari.......
.... Og Agnes systir þin,
sem mamma þin vildi að yrði
falleg og eftirsótt leikkona
— en Agnes varð hvorugt. . .
.... Og rakararnir i þá daga, manstu eftir þeim.
Þeir urðu að vera hreinustu listamenn, því að eng-
ir tveir menn vildu láta klippa hár sitt og skegg
eins.....
... Og hvað bróður þínum þótti gott
að borða í Matskálanum, en gat aldrei
skilið hversvegna flugurnar voru undir
lokinu, og þegar hann lyfti því flugu
þær burtu, en þegar hann setti lokið á
aftur voru þær komnar undir það. . . .
.... Og hvað Manganhjónin urðu afbrýðissöm, þegar Hang-
anhjónin fengu hestlausan vagn — fyrsta hestlausa vagninn í
bænum. En svo bilaði hestlausi vagn Hanganhjónanna og þau
urðu að fá lánaðan hest hjá Manganhjónunum til að draga
vagninn heim....
.... Og hvað pabbi þinn var kurteis við mömmu
þína. Hann stóð alltaf upp til að lofa henni að
komast að til að láta í ofninn. .. .