Vikan - 13.11.1947, Page 10

10
VIKAN, nr. 46, 1947
Heimagerðir hlutir.
HEIMlLlfJ
Matseðiliinn
Soðin síld í karry með
hrísgrjónum.
6—8 síldar, 1 1. vatn, 1 laukur,
2 matsk. edik, 4 piparkorn, 2
láberjarlauf.
Sósan: 30 gr. smjörlíki, 40 gr.
hveiti, % 1. sildarsoð, % tesk.
karry, 75 gr. hrísgrjón.
Hreistrið er strokið af síldinni með'
bréfi, annars hreinsuð eins og annar
fiskur. Skurður er skorinn eftir bak-
inu á síldinni, og dálkurinn skorinn
burtu með þumal- og vísifingri. Bein-
in eru soðin í saltvatni með krydd-
inu og soðið siað. Síldin er vafin
upp og rúllurnar settar hver við hlið-
ina á annari í smurðan pott. Þar yfir
er beinasoðinu hellt, og síldin soðin
í 2 mínútur.
Sósa nr. 3 er búin til úr síldarsoð-
inu. Karryinu er fyrst hræit saman
við hveitið. Síldinni er raðað upp á
fat. Sósunni hellt yfir, og soðin hris-
grjón látin í hring utan um.
Aths: Vefja má spotta utan um
síldarrúllurnar.
Síld steikt í bréfi.
2—3 síldar, 100 gr. smjörlíki, 1
laukur, V, tesk. pipar, kartöfl-
ur í jafningi.
Bezt er að hafa nýja síld í þennan
rétt, en sé síldin söltuð, þarf að af-
vatna hana mjög vel. Síldin er hreins-
uð eins og áður er sagt. Beinin tekin
úr henni. Lauksneiðar lagðar innan
i síldina. Smjörpappir smurður með
smjöri og vafinn utan um sildina.
Seglgarni hnýtt utan um. Smjörlíkið
brúnað á pönnu og síldin brúnuð,
þar til bréfið er móbrúnt. Bréf og
seglgarn tekið utan af síldinni og
henni raðað á steikarfat. Smjörinu
hellt yfir. Borðað með kartöflujafn-
ingi.
(tír bókinni „Lærið að matbúa"
eftir Helgu Sigurðardóttur. títgef-
andi: Isafoldarprentsmiðja h. f.).
HUSRAÐ
Ef þið ætlið að gefa húsgögn,
svo sem stól, hafið þá í huga þann,
sem á að fá hann. Ef maðurinn er
værugjam og finnst gott að fá sér
blund veljið þá stól, sem er likur
þeim á myndinni.
Ef þú þarft að athuga pípurnar
við arininn skaltu nota spegil og
vasaljós.
Ábreiður, sem eru hreinsaðar dag-
lega, endast betur. Ryk og óhreinindi
slíta þeim.
Hegðun bama við guðsþjónustur
Eftir Dr. G. C. Myers.
Þegar við förum í kirkju eigum
við að stuðla sem mest að því að
guðsþjónustan verði hátíðleg. Það er
ósiður að koma of seint eða fara
áður en guðsþjónustunni lýkur,
sömuleiðis að tala undir afhöfninni
og gera óþarfa hávaða.
Foreldrarnir eiga eins og ætíð að
gefa bömum sínum gott fordæmi
um, hvernig þau eiga að haga sér í
kirkju. Þess vegna ættum við að
vera búin að sitja kyrr og róleg
dálitla stund áður guðsþjónustan
hefst og einnig að bíða þar til hún
er á enda.
Þegar bamið er með, segjum við því
að hegða sér eins og við gemm. Þið
hafið sjálfsagt verið við guðþjónustur,
þegar fólk hefir komið seint og farjð
meðan síðasti sálmurinn var sunginn
og þá tekið eftir, hversu hávaðinn
og bröltið i því hefir skert hátið-
leika guðsþjónustunnar.
Barnið mun sækja kirkjuna stund-
víslega, ef það er vanið á að fara
tímalega í sunnudagaskólann. Það
er hreinasta þjóðarskömm hversu
fólk lætur sér það i léttu rúmi liggja
þó það komi of seint í kirkju og ali
svo börn sin upp við þennan ósið.
Auðvitað fer barnið oft í kirkju
án þess að vera í fylgd með for-
eldrum sínum og þá reynir fyrst á
hversu uppeldið hefir heppnazt og
hvaða hugsjónir barnið hefir drukkið
í sig á heimilinu. En þvi miður, eftir
framkomu margra barna að dæma,
vi"ðist þessu vera oft mjög ábóta-
vant. Það er ekki nóg fyrir foreldr-
ana að fá barnið til að fara í kirkju,
heldur verða þau að brýna sem bezt
fyrir því að vera prútt og stillt og
hlusta á það sem sagt er.
Maður (nýkominn heim til þorps
síns eftir margra ára fjarveru, við
þann fyrsta, sem hann mætír): „Sæll,
Jón. Þú hefir breytzt svo mikið að
ég ætlaði ekki að þekkja þig.“
Þorp.sbúinn. „Ég heiti ekki Jón.“
Maðurinn: „Hvað er að heyra
þetta. Hefir þú líka breytt um
nafn.“
„Andlitskassi“ úr plastic.
Allar stúlkur kannast við, hversu
óþægilegt er að fara í kjólinn, eftir
að búið er að bera á sig andlitsfarða
og varalit. Það er því ágætt ráð að
búa sér til „andlitskassa" úr plastic
eins og þann, sem sést á myndinni.
Kauptu þér nokkrar plastic þynnur
og sníddu þær hæfilega stórar fyrir
höfuðið á þér. Gerðu göt í brúnimar
með heitum al og saumaðu þær sam-
an þannig, að úr verði ,,kassi“ eins
og sést á myndinni.
Hentugt í ferðalögum.
Fátt er leiðinlegra en að þurfa að
rífa upp og róta til í töskum til að
dót, sem liggur laust innan um föt.
Þið kannist áreiðanlega við hvemig
það er. Saumið ykkur því sauma-
möppu, sem auðvelt er að búa til.
Efnið í hana eru gamlir silkiafgang-
ar og fóður, sem er mjúkt og þunnt.
Stíft léreft er haft á milli og gjarn-
an má líma silkið og fóðrið á lér-
eftin og lagt eitthvað þungt ofan á
það meðan það er að þorna. Brún-
irnar em lagðar silkisnúrum og
mappan hnýtt aftur með borða. Inn-
an í möppuna em saumaðir alls kon-
ar vasar og lykkjur, sem hægt er að
stinga smádótinu í, sem annars lægi
hér og þar um töskuna eða í einum
graut í kassa.
Hentug vetrarhúfa.
Búið til þessa litlu húfu úr þykku
ullarefni og fóðrið hana að innan.
Sníðið hana og þræðið saman, eins
og sínt er á myndinni, en teygja er
saumuð í brúnina til að húfan falli
þétt að andlitinu. Tveir saumar em
teknir sinn hvoru megin til að húf-
an falli vel að hálsinum, auk þess
er saumaður kragi við hana, sem er
látinn ganga undir hálsmálið á káp-
unni.
Guðný Sveinsdóttir, Sjúkrahúsi Isafjarðar, hefir gert þessar brúður að öllu
leyti nema höfuðin.