Vikan - 03.10.1991, Blaðsíða 18

TEXTI: ÓLAFUR ÞÓRÐARSON / LJÓSM.: SÓLRÚN JÓNSDÓTTIR
BOKLESTUR &
BASSAKROPP
TÓMAS R. EINARSSON, KONTRABASSALEIKARI OG DJASS TÓNSKÁLD
í VIKUVIÐTALI ÞAR SEM VÍÐA ER KOMIÐ VIÐ - M.A. í BÓLiVÍU
Tómas ásamt dætrum sínum tveim, Kristínu Svövu fimm ára og Ástríði eins árs. Kontrabassinn er
aldrei langt undan ...
Viö mæltum okkur mót kvöldstund
eina fyrir skömmu. Viðmælandinn
er meðalmaður á hæð, dökkhærð-
ur, grannur og rólyndislegur að sjá.
Hann mætti stundvíslega og það
kom reyndar ekki á óvart hvað hann varðar
þótt oft hafi loðað við menn í bransanum að
kunna ekki á klukku. Okkar maður var alinn
öðruvísi upp. Hér var kominn Tómas R. Ein-
arsson, kontrabassaleikari og djasstónskáld.
Tómas er fæddur 1953 á Blönduósi en það-
an er móðir hans, Kristín B. Tómasdóttir. Faðir
hans, Einar Kristjánsson, er hins vegar Dala-
maður og það segist Tómas einnig vera þó
ættir hans reki sig ekki síður norður í land.
Tómas ólst upp á Laugum í Dalasýslu, þar bjó
Guðrún Ósvífursdóttir og söguslóðir Laxdælu
eru þar allt um kring. Foreldrar Tómasar voru
báðir kennarar við barnaskólann á staðnum og
faðir hans skólastjóri. Þar á bæ var örlítill bú-
skapur stundaöur þannig að Tómas fór ekki á
mis við sveitastörfin þó áhugi hans á búskapn-
um væri takmarkaður. í stað þess að sinna
sveitaverkunum lá hann inni í bæ og las
bækur, þó segir hann að þaö hafi verið hægt
að draga sig út í flekk þegar mikið lá við og
bjarga þurfti heyi undan rigningu.
- En hvernig voru æskuárin, lástu alla daga
í bókum?
Já, mikið, segir Tómas og slær úr pípu sinni
I öskubakkann svo glymur í. Svo náttúrlega á
veturna var allt fullt af krökkum og margir leik-
félagar af báöum kynjum. Það kom sér líka vel
að eiga afa og ömmu á Blönduósi. Þangaö fór
ég oft og þar kynntist ég siðmenningunni.
- Nú?
Jú, sjáðu til, þegar maður átti heima I sveit
var ekki hægt að hlaupa í bíó eða stökkva út í
sjoppu. í Æskunni fékk maður veður af heill-
andi neysluheimi æskunnar og þar las maður
um fræga leikara. Þegar ég svo kom til Blöndu-
óss gat maður keyþt sér leikaramyndir í þúnt-
um og farið reglulega í bíó. Þar keypti ég líka
Tempópeysu, ekki fékkst hún í Dölunum og
svofylgdu bítlabindi og bítlapeysur i kjölfarið.
- Varstu eitthvað farinn að huga að músík á
þessum árum?
Já, svona eins og krakkar gera, það var org-
el í skólanum og síðar rússneskt pianó. Ég
18 VIKAN 20. TBL. 1991