Vikan - 03.10.1991, Blaðsíða 30

TEXTI: ÞORSTEINN EGGERTSSON
VINNUPALLAR
OG HÁVAÐI
Hún var spurð að tildrögum
giftingarinnar og hvers vegna
þessi ákveðni dagur hefði orð-
ið fyrir valinu.
„Við ákváðum um síðustu
áramót, þegar við komum
heim frá Bandaríkjunum, að
gifta okkur þennan dag, þann
24. ágúst. Við tókum mið af
því að þá yrði systir mín búin
að eignast barnið sitt, heyskap
yrði lokið og þar fram eftir
götunum. Við vildum sjá til
þess að sem flestir af okkar
ættmennum og vinafólki gætu
verið með okkur þennan dag.
Ég pantaði kjólinn í janúar, til
þess að vera nú við öllu búin,
en hann leigði ég þennan eina
dag. Fyrir valinu varð mjög
einfaldur kjóll, laus við prjál og
óþarfa skraut."
Lea kvaðst hafa þurft að
greiða 6500 krónur fyrir kjólinn
og hefði hún valið þennan
kostinn fremur en að eyða tug-
um þúsunda í sérsaumaðan
eða nýjan kjól. Ungt fólk, sem
er að kaupa sér slna fyrstu
íbúð, hefur vafalaust nóg ann-
að við peningana að gera.
Aðspurð um sjálfan brúð-
kaupsdaginn sagði Lea að
henni hefði fundist hann mjög
sérstakur fyrir sig. „Hann byrj-
aði reyndar ekkert vel,“ sagði
hún. „Við höfðum pantað svít-
una á Hótel Loftleiðum til þess
að dvelja í á brúðkaupsnótt-
ina. Ég fór þangað fyrir brúð-
kaupið til þess aö fá næði við
að undirbúa mig. Þar ætlaði ég
að láta snyrta mig og slðan að
klæðast kjólnum og svo fram-
vegis. Þegar ég kom þangað
inn uppgötvaði ég mértil skelf-
ingar að vinnupallar voru fyrir
utan gluggana og þar voru iðn-
aðarmenn I óðaönn við að
bora og múrbrjóta. Það heyrð-
ist varla mannsins mál og því
voru þetta ekki beinlínis aðlað-
andi aðstæður. Ég hringdi niö-
ur í afgreiðslu og kvartaði yfir
þessu. Þá varð úr að iðnaðar-
mennirnir voru beðnir um að
færa sig og reyna að hafa
hljótt um sig rétt á meðan. Auk
þess var mér boðinn 30 pró-
sent afsláttur."
HANN ER FLUGDREK-
INN - HÚN SPOniNN
SEM HELDUR í HANN
„Athöfnin í kirkjunni gekk vel
og var mjög falleg. Ræða
prestsins, séra Karls Sigur-
björnssonar, var einkar
skemmtileg og eftirminnileg.
Hún var bæði myndræn og
gamansöm í senn og féll í
góðan jarðveg. Aðallíkingarn-
ar í máli hans voru þær að
hann líkti brúðgumanum við
flugdreka og brúðinni við
spottann sem hangir neðan úr
honum og heldur honum við
jörðina. Hann mætti aldrei
slitna, þó syó að slaknað gæti
á honum og hann væri sveigj-
anlegur eftir því hvernig vindar
blésu hverju sinni."
Að vígslunni lokinni héldu
þau Lea og Marteinn til
myndatöku hjá Jóhannesi
Long. Þau höfðu sérstaka
bifreið og bílstjóra til ráð-
stöfunar og gátu því látið fara
vel um sig í aftursætinu. Þegar
myndatakan var afstaðin tók
veislan við.
„Veislan var haldin í félags-
heimili hestamannafélagsins
Fáks í Víðidal og þangað
komu á milli 130 og 140
manns. Mágur minn, bróöir
Marteins, er kokkur og sá al-
gjörlega um þá hlið málsins -
og maturinn var mjög góður.
Við lögðum kapp á að hafa
veisluna fyrst og fremst
skemmtilega og ég held að
okkur hafi tekist það. Við
skipuðum veislustjóra til þess
aö halda dampinum allan
tímann. Það var frændi Mar-
teins, Ólafur Beinteinn Ólafs-
son, sem leikur bæði á píanó
og harmóníku. Það eru líka
góðar söngkonur í ættinni eins
og Sigurveig Hjaltested og
Ingveldur Hjaltested og þær
settu sinn svip á samkomuna.
Það var sem sé mikil tónlist og
gestirnir sungu líka saman við
raust. Ræðuhöldin skorti held-
ur ekki. Til stóð að veislan
stæði á milli klukkan 18 og 21
en gestirnir fóru ekki fyrr en
um eittleytið um nóttina.
Mér þótti leiðinlegt hvað
tíminn leið hratt þennan dag,
hann var búinn áður en við
vissum af.“
En skyldu þau Lea og Mar-
teinn hafa farið í brúðkaups-
ferð til þess að eyða hinum
svokölluðu hveitibrauðsdög-
um og fresta því að kaldur
hversdagsleikinn tæki við.
„Já, það mætti orða það
svo. Hún var reyndar ekki löng
því við fórum austur að Flúð-
um í Hrunamannahreppi þar
sem við dvöldum um vikutíma
í sumarbústað í góðu yfirlæti."
Að lokum var Lea spurð að
því hvað henni fyndist um það
að fá birta af sér heilsíðu
mynd í Vikunni þar eð hún
hefði reynst svo góð fyrirsæta.
„Ég átti alls ekki von á því
að mynd af mér ynni keppnina
enda hafði ég ekkert leitt hug-
ann að því. Að sitja fyrir hjá
Ijósmyndara er eitt það leiðin-
legasta og erfiðasta sem ég
geri. Ég kysi fremur aö standa
upp og flytja ræðu. En Jó-
hannes er mjög fær á sínu
sviði og honum tókst að láta
okkur slaka á og vera eðlileg.
Hann varð fyrir valinu vegna
þess að flestir ættingjar mínir
hafa skipt við hann og verið
mjög ánægðir. Ég var líka hrif-
in af þeim myndum sem ég
hafði séð eftir hann.“ □
30 ÁRA SÖNGFERILL
ÖNNU VILHJÁLMS
RAKINN í KEFLAVÍK
Anna Vilhjálms hefur
sungið opinberlega (
þrjátíu ár. Þótt margt
hafi drifið á daga hennar á
þessum tíma hefur hún ekki
sungið inn á „sólóplötu" hér á
landi fyrr en núna í sumar. Að
vísu söng hún inn á plötu í
Bandaríkjunum, þegar hún bjó
þar á sinum tima, en hér á
landi hefur hún hingað til að-
eins sungið inn á plötur ann-
arra. í tilefni af þrjátíu ára
söngferlinum hefur auk þess
verið sett upp söngsýning í
K17 í Keflavík og þar er söng-
ferill hennar rakinn.
Bjarni Dagur kynnir dag-
skrána, rekur feril Önnu og
leggur fyrst og fremst áherslu
á spaugilegu atriðin. Þarna
kemur í Ijós aö Anna fæddist í
Reykjavík, hóf feril sinn í
Hafnarfjarðarstrætó og átti um
skeið heima í Höfnunum, eins
og Elly Vilhjálms, þótt þær séu
ekkert skyldar. Hún kann utan-
bókar alla texta sem hún hefur
sungið fram að þessu - og
japanska lagið Sukiyaki söng
hún svo vel á sínum tíma að
Japanir, sem heyrðu hana
syngja það, fylltust heimþrá.
Hljómsveitin Lúdó leikur
undir söng og dansi en auk
Önnu koma söngvararnir Stef-

W“
30 VIKAN 20. TBL1991