Vikan - 03.10.1991, Blaðsíða 38

Svo, önnur spurning: Heföi ég getað breytt út-
komunni?
Já. Ég hefði getað ekið bíl inn um aðaldyrnar.
Eða ég hefði getað brennt staðinn sjáifur fyrr um
kvöldið.
Þriðja spurning: Hverjar hefðu afieiðingarnar
orðið fyrir mig?
Fangelsun, líkiega. Lífsreynsla aimennings
viðurkennir kannski einhvers konar innsæisgáfu
mannshugans en lögin gera það svo sannarlega
ekki. Ég held núna að gæti ég endurtekið þetta
myndi ég gera annað hvort af þessu tvennu og
láta mér afleiðingarnar í léttu rúmi liggja. Er
mögulegt að ég hafi ekki fyllilega trúað mínum
eigin spádómi?
Mál Stillsons er hryllilega keimlíkt á allan hátt,
nema ég hef miklu lengri tíma, Guði sé lof.
Þá erum við komin aftur á byrjunarreitinn. Ég vil
ekki að Greg Stiilson verði forseti. Hvernig get ég
breytt því?
1. Farið aftur til New Hampshire og gengið í
flokkinn hans. Reynt að vinna hervirki innan
flokksins og á honum. Það er nóg af skít undir
teppinu.
2. Ráðið einhvern annan til að grennslast fyrir
um hann. Það er nóg eftir af peningum Rogers til
þess að ráða einhvern góðan. Á hinn bóginn held
ég að Lancte hafi verið nokkuð góður. Og Lancte
er dáinn.
3. Særa hann eða bækla.
4. Myrða hann.
Þá eru það annmarkarnir. Fyrsti kosturinn er
ekki nógu öruggur. Þessi Elliman gæti líka kann-
ast við mig eftir það sem henti á fundinum í
Trimbull.
Annar kosturinn. Gefum okkur að allt misjafnt
um hann sé þegar komið fram í dagsljósið. Still-
son gæti hafa tekið sér tak ef hann er búinn að
móta pólitískar vonir sínar. Svo er það annað:
skítur undir teppinu er aldrei óhreinni en fjölmiðlar
vilja gera hann og fjölmiðlar eru hlynntir Stillson.
Hann ræktar sambandið við þá. Annar kosturinn
er engan veginn nægilega öruggur.
Að skjóta og bækla hann? Kannski gæti ég það
og kannski ekki. Væru kringumstæður réttar gæti
ég það líklega - eins og á fundinum í Trimbull. Á
hinn bóginn háði Franklin Roosevelt kosningabar-
áttu sína úr hjólastól og það varð honum til fram-
dráttar.
Þá er launmorð eftir. Sá kostur er óumdeilan-
legur. Sá sem er liðið lík getur ekki boðið sig fram
til forsetaembættis.
Ef ég get tekið í gikkinn.
Og gæti ég það, hverjar yrðu afleiðingarnar fyrir
mig?
Það var heilmikið af öðru kroti en það eina mikil-
væga sem eftir stóð var snyrtilega skrifað og
undirstrikað: „Segjum að morð reynist eini kostur-
inn. Og segjum að í Ijós kæmi að ég gæti tekið í
gikkinn. Morð er samt misgjörð. Morð er misgjörð.
Ennþá gæti önnur lausn fundist. Guði sé lof að
mörg ár eru til stefnu."
En svo var ekki, hvað Johnny áhrærði.
Snemma í desember 1978 uppgötvaði Johnny
Smith að hann átti einungis stutt eftir.
26. KAFLI
1 *
Klukkan hálfþrjú síðdegis þann 26. desember
1978 afgreiddi Bud Prescott hávaxinn og fremur
tekinn ungan mann með gránandi hár og rauð-
sprungin augu. Hann sagðist ætla að fá góðan
riffil, léttan. Bud sýndi honum úrvalið.
Náunginn skoðaði þá vandlega og valdi svo
Remington 700 riffil, hlaupvídd .243. Hann kvitt-
aði fyrir kaupin með nafninu John Smith og Bud
hugsaði: Hafi ég aldrei séð dulnefni fyrr þá sé ég
það núna. „John Smith“ staðgreiddi - tók tuttugu
dala seðla beint upp úr úttroðnu seðlaveski.
Þegar „Smith" fór út úr versluninni tók Bud eftir
því að hann var áberandi haltur. Það yrði ekkert
vandamál að þekkja þennan náunga aftur, hugs-
aði hann, eins og hann haltraði og með þessi ör
upp og niður hálsinn.
# ^ *
Síðdegis 27. desember kom hávaxinn maður,
sem farinn var að grána, að lúgu Bonitu Alvarez á
járnbrautarstöðinni í Phoenix og vildi vita um járn-
brautarferðir frá Phoenix til New York. Eftir að
Bonita sýndi honum ferðirnar bað hann um brott-
för þriðja janúar.
Hún skrifaði út farmiðana og sagði honum að
lestin kæmi inn á Grand Central stöðina í New
York síðdegis sjötta janúar.
Eftir að hann borgaði brosti Bonnie breitt til
hans en Smith var á förum. Hann var náfölur og
Bonnie fannst hann líta út fyrir að kenna mikið til.
» 3 .
Timmesdale í New Hampshire er lítið þorp fyrir
vestan Durham. Minnsta Chatsworth-verksmiðjan
heldur í því lífinu. Kvöld eitt snemma í janúar
gekk ungur maður með grátt hár inn á Timmes-
dale-krána, einu bjórkrána í bænum. Staðurinn
var nánast tómur vegna þess að þetta var í miðri
viku og norðanvindur í aðsigi.
Halti maðurinn stappaði snjóinn af skónum
sínum, kom upp að barnum og pantaði Pabst.
Dick O’Donnell, eigandinn, afgreiddi hann. Hann
mundi ekki til þess að hafa séð þennan náunga
fyrr.
„Viltu annan?“ spurði O'Donnell þegar hann
kom aftur að barnum, eftir að hafa afgreitt kerling-
arnar tvær í horninu.
„Einn í viðbót ætti ekki að skaða," sagði maður-
inn. Hann benti á blett yfir sjónvarpinu. „Þú hefur
sem sagt hitt hann?“
Þar blasti við innrömmuð stækkun af teikningu
úr dagblaði. Á henni var Greg Stillson, með hjálm-
inn aftur á hnakka að fleygja manni í jakkafötum
niður þinghúströppurnar. Sá í jakkafötunum var
þingmaðurinn sem þegið hafði mútur í bílastæða-
svindlinu fyrir rúmu ári. ! horni myndarinnar stóð
skrifað: Til Dicks O’Donnell sem rekur besta bar i
þriðja umdæminu. Greg Stillson.
„Það geturðu sveiað þér upp á,“ sagði
O’Donnell. „Hann hélt ræðu hérna í síðustu at-
kvæðasöfnun. Hann var með veggspjöld uppi um
allan bæ - að koma í krána á laugardaginn klukk-
an tvö og fá sér einn í boði Gregs. Ég hef aldrei
gert það eins gott. Fólk átti ekki að fá sér nema
einn í boði hans en það endaði með því að hann
greiddi allan reikninginn. Það er ekki hægt að
gera miklu betur en það, er það?“
„Þér virðist finnast heilmikið til hans koma.“
„Já, mérfinnst það,“ sagði O’Donnell. „Ég held
ég myndi láta hnefana skipta ef einhver ætlaði að
halda öðru fram.“
„Ekki ætla ég að láta reyna á það. Fáöu þér
frekar einn bjór."
„Allt í lagi. Þakka þér fyrir, herra... ?“
„Johnny Smith heiti ég.“
„Ánægjulegt að kynnast þér. Ég er Dicky
O'Donnell.” Hann fékk sér bjór úr krana. „Já,
Greg hefur unnið þessum hluta New Hampshire
mikið gagn. Og margir eru hræddir við að segja
það hreint út en ekki ég. Greg Stillson á eftir að
verða forseti einn góðan veðurdag.”
„Heldurðu það?“
„Já,“ sagði O'Donnell. „New Hampshire er ekki
nógu stór til að rúma Greg. Hann er hörkustjórn-
málamaður. Ég áleit þessa gauka ekkert annað
en svindlara og geri enn, en Greg er undantekn-
ing frá þeirri reglu.“
Johnny sagði: „Flestir þeirra vilja vingast við
mann meðan þeir eru í framboði en þegar þeir
komast inn getur maður átt sig þar til í næstu
kosningum."
„Greg kemur í umdæmið um hverja helgi!“
sagði O'Donnell. „Finnst þér það benda til þess
að við getum átt okkur?“
„Hverja helgi, já?“ Johnny saup á bjórnum.
„Hvert? Trimbull? Ridgeway? Stóru borgirnar?"
„Hann er með kerfi," sagði O’Donnell með lotn-
ingu manns sem aldrei hefur getað komið sér upp
kerfi sjálfur. „Fimmtán borgir, frá þeim stóru niður
í lítil þorp. Hann heimsækir eina vikulega og byrj-
ar svo á byrjuninni aftur. Finnst þér það benda til
þess að við getum átt okkur?“
„Nei, það gerir það ekki,“ sagði Johnny í ein-
lægni. „Hvað gerir hann? Tekur í höndina á
fólki?"
„Nei, hann er með fundarsal í hverri borg. Tek-
ur hann frá heilan laugardag. Hann mætir þar um
tíuleytið og fólk getur komið þangað og spjallað
við hann. Hann svarar þeim spurningum sem
lagðar eru fyrir og geti hann ekki svarað þeim fer
hann aftur til Washington og finnur svarið!" Hann
leit sigri hrósandi á Johnny og dró fram þvælda
blaðaúrklippu. Neðst i greininni var listi yfir þær
borgir sem Greg heimsótti um helgar með vænt-
anlegum dagsetningum.
„Viltu annan bjór, Johnny?" spurði O’Donnell.
„Ef þú færð þér einn með mér,“ sagði Johnny
og lagði tvo dali á barborðið.
„Mér er svo sem sama. Þakka þér aftur,“ sagði
O’Donnell og lét renna í tvö glös.
„Mín er ánægjan,” sagði Johnny sem enn
kynnti sér úrklippuna. „Samkvæmt þessu á hann
að vera í Jackson um næstu helgi. Ég hef aldrei
heyrt hennar getið. Hlýtur að vera smáborg?"
„Bara þorp,“ samsinnti O’Donnell. „Það var
skíðahótel þar en það fór á hausinn. Mikið at-
vinnuleysi þar. En hann fer þangað. Talar við þá.
Hlustar á umkvartanir þeirra. Hvaðan ert þú,
Johnny?"
„Frá Lewiston í Maine,“ laug Johnny. ! úrklipp-
unni stóð að Greg Stillson myndi ræða við áhuga-
samt fólk í ráðhúsinu.
Skyndilega óskaði Johnny þess að hann væri
dauður. Væri þessi hæfileiki gjöf frá Guði þá var
Guð hættulegur brjálæðingur sem ætti að stöðva.
Ef Guð vildi Greg Stillson feigan hvers vegna
hafði hann þá ekki kæft hann á kjötbita? Eða
drekkt honum í sundlaug? Hvers vegna þurfti
Johnny Smith að gera skítverkin fyrir Guð? Björg-
un heimsins var ekki á hans ábyrgð, hún var mál
geðsjúklinganna og engir nema geðsjúklingar
myndu freista þess. Hann tók ákvörðun um að
láta Greg Stillson lifa og hrækja í auga Guðs.
„Er allt í lagi með þig, Johnny?" spurði
O'Donnell.
„Ha? Já, vitanlega."
„Þú varst svo skrítinn á svipinn.”
Chuck Chatsworth að segja: Ef ég ekki gerði
það myndi ég óttast að allt fólkið sem hann myrti
myndi ásækja mig til dauðadags.
„Bara annars hugar, býst ég við,“ sagði
Johnny. „Þaö var ánægjulegt að fá sér drykk með
þér.“
„Sömuleiðis," sagði O’Donnell, ánægður á
svip. Þeir kvöddust og Johnny lét sig hverfa út í
hríðina.
FRAMHALD I NÆSTU VIKU
38 VIKAN 20. TBL. 1991