Vikan - 05.03.1994, Qupperneq 12

„Þaö er mikil ábyrgö
sem fylgir því aö vaöa
svona inní blóörás
fólks og ég þarf aó
vera viöbúin því
óvænta,“ segir Hel-
ena og segir sögu af
einu slíku tilviki. Og í
viótalinu segir hún
einnig frá því hve
bindandi þaó er aö
vera háóur af vél eins
og nýrnarvélinni.
Gunnar Ingólfsson. Þetta var fínt
hús; ég söng alltaf í síðum kjól,
hljómsveitin var í „uniformi" og ég
var ákaflega uppveðruö af þessu
öllu saman.
Við vorum með ákaflega rólegt
og fallegt lokalag og Magnús
spilaöi alltaf sama „intróið" fyrir
mig. En síðan kom að því eitt
kvöldið að Magnús var veikur og
Árni Elfar hljóp í skarðið. Þetta
var mjög erfitt fyrir mig svona
unga og óreynda því ég hafði svo
mikinn stuðning af píanóinu.
Engu að síður gekk kvöldið
áfallalaust fyrir sig allt þar til kom
að lokalaginu. Arni tók „intró"
sem ég kannaðist ekkert viö og
það varð til þess að ég komst
aldrei inn í lagið. Ég gekk hálf
sneypuleg til hans og sagðist
ekki finna tóninn minn en hann
leit bara snöggt á mig og sagði:
„Ha, finnurðu ekki tóninn þinn“?
Ég skammaðist mín svo hrylli-
lega aö ég gleymi þessu ekki
meöan ég lifi."
ATLANTIC KVARTETTINN
Eftir þennan vetur fór Helena
norður til Akureyrar til þess að
syngja með nýstofnaðri hljóm-
sveit, Atlantic kvartettinum. Ung-
ur og myndarlegur maður hafði
kropið á kné fyrir henni um vetur-
inn og spurt hvort hann mætti
hringja í hana daginn eftir. Hel-
ena hafði að sjálfsögðu játt því
og beið svo spennt við símann.
Strákurinn, sem er núverandi eig-
inmaður hennar, Finnur Eydal,
hafði heyrt hana syngja á árshá-
tíð Málarameistarafélagsins og
var að biðja hana að koma norð-
ur og syngja með þessari nýst-
ofnuöu hljómsveit. Hún var skip-
uö Ingimar Eydal heitnum, Finni
bróður hans, Óðni Valdimarssyni
söngvara, Edwin Kaaber bassa-
leikara og Sveini Óla Jónssyni
trommara.
„Ég heyrði einhvern tímann af
því að Ingimar hefði spurt Finn
hvernig þessi söngkona væri og
þaö eina sem Finnur á að hafa
sagt var að hún væri með gler-
augu. Það fylgdi ekki sögunni
hvernig þaö atriði átti að nýtast
hljómsveitinni en þetta var eina
svarið sem Ingimar fékk.“
í ALLANUM ÖLL KVÖLD
„Ég hafði verið sumarlangt á Ak-
ureyri þegar ég var 11 ára. Faöir
minn haföi dáið veturinn áður og
ég var hjá föðurbróður mínum,
Ágústi Steinssyni, og konu hans
Helgu. Ég kunni afskaplega vel
við mig hér og hljóp raunar í spik
þetta sumar. Það þurfti því ekki
að ganga á eftir mér að koma
norður og syngja með þessum
strákum. Ég hringdi í Ágúst og
Helgu og spurði hvort ég mætti
koma og gista og það var alveg
sjálfsagt. Ég söng því í gamla All-
anum öll kvöld vikunnar allt þetta
sumar þar sem segja má að alltaf
hafi verið fullt hús.“
Helena lygnir aftur augunum
við endurminninguna. Hún segir
yndislegt að rifja upp þetta sum-
ar. Það sé einhvern veginn allt
svo gott í minningunni, þau full
áhuga og músíkgleöi og svo
sannfærð um að þau væru með
góða hljómsveit. Hún sagði svo
mikinn sjarma hafa verið yfir öllu
og m.a.s. sé eins og veðrið hafi
alltaf verið gott þessa mánuði.
Þau hafi verið áhyggjulaust, ungt
fólk sem lifði og hrærðist í tónlist
og aftur tónlist.
Veturinn eftir fóru Helena og
Finnur suður til Reykjavíkur. Hel-
ena fór að syngja á Hótel Borg
12 VIKAN 2. TBL. 1994