Vikan - 05.03.1994, Blaðsíða 33

Eg fann að ég var farin að
æsast. Loksins varð klukkan
hálf fimm. Þóra var í síman-
um. Það var eins og hún
væri í öðrum heimi. Hún var
móð. „Heldur þú að þetta sé
lögiegt," spyr hún? „Ég er
komin með 68.000, Svenni
30.000 og Magga 45.000.
Hvað á óg að gera? Það
liggur við að ég sé með
samviskubit yfir öllum þess-
um peningum."
„Snerir þú upþ á hendina
á einhverjum til að hann tæki
við svona bréfi," sagði óg?
„Nei,“ sagði hún.“ „Þetta er
bara eins og leikur," sagði
ég. „Bara gaman að vera
með. Það er alltaf einhver
sem vinnur og aðrir sem
taga. Þeir, sem tapa, vinna
bara næst.“ „En þetta er svo
mikið," sagði hún“. „Það er
alltaf verið að hringja í mig
og sþyrja hvað eigi að gera
við þessi bréf, hvað ég sé
komin með mikinn þening,
hvort óg geti reddað bréfi,
hvort ég viti hvað aðrir séu
búnir að fá mikið. Ég er að
missa glóruna! Ég er farin að
hugsa í greinum! Hver fékk
hvaða bréf, hverjum gaf
hann þau bréf! í hvaða
greinar maðurinn minn og
sonur séu komnir því ég lét
þá Ifka fá bréf. Ég er meira
að segja komin á það stig að
í hvert skiþti, sem fréttirnar
glymja í útvarpinu, þá hef óg
það á tilfinningunni að þar
heyrist: Samkvæmt nýjustu
tölum er Þóra búin að fá
30.000. Eða, Þóra Bjarna-
dóttir er orðin hæst í pen-
ingainnlögnum vegna þessa
nýja ameríska keðjubréfs
sem hefur tröllriðið öllum
bænum síðastliðna daga. Ég
bara spyr, hvernig endar
svona." Þetta fannst mér
góð spurning þvf ég hafði
spurt mig að þessu sama
daginn sem mér bauðst
keðjubréfið. Og skynsemin
sagði mér að þetta væri svo
vonlaust, hvert bréf þrefald-
aðist og til að ég fengi eitt-
hvað þyrftu nokkur hundruð
manns að taka þátt í keðj-
unni og svo nokkur þúsund
og þar með hálf þjóðin ef
þetta ætti eitthvað að ganga.
En eins og málshátturinn
segir: Sveltur sitjandi kráka
en fljúgandi fær. Þá hef ég
ákveðið í framtíðinni að feta
í fótspor fljúgandi krákunnar
SVALA
SNORRADÓTTIR
STARFSMADUR Á
LEIKSKÓLA
Ég hef aldrei haft trú á
keðjubréfum og hef það í
raun og veru ekki heldur
núna. En samt er þetta raun-
hæft ef keðjan gengur í ein-
hvern tíma án þess að slitna.
Markaðurinn hérna á íslandi
er bara svo lítill og þar með
fljótur að mettast að fólk þarf
að kaupa sig aftur og aftur
inn í þessar keðjur til að þær
eigi eitthvað að ganga.
Ég man að þegar eldri
dóttir mín var smábarn þá
fékk hún sent keðjuþréf þar
sem átti að senda smá-
barnabók til efsta nafnsins á
og vera jákvæðari gagnvart
svona hlutum. Af hverju
ekki? Gæti ég ekki fengið
eitthvað næst.
listanum. Eg gerði þetta en
við fengum enga bók. Þann-
ig að ég hafði nú ekki mikla
trú á keðjubréfum.
Af hverju tókstu þátt í
þessu?
Mér var gefið þetta amer-
íska keðjubréf og ákvað að
slá til. Hugsaði þetta bara
sem einhverskonar lottó.
Það gæti einhvern tímann
komið að mér.
Svo fóru fimmhundruð
kallarnir að streyma inn og
ég hef fengið út úr þessu
rúmlega hálfsmánaðar laun
sín og þau eru nú ekki há
þannig að við erum ekkert
að ræða um neina fúlgu. En
þetta er samt góð búbót.
FRH. Á BLS. 37
HVAD SEGJA ÞEIR SEM HAFA
TEKIÐ ÞÁTT í KEÐJUBRÉFUM?
2. TBL. 1994 VIKAN 33
DÆGURMAL