Vikan - 05.03.1994, Blaðsíða 38

LEIKLIST
TEXTI: ÞORDIS BACHMANN/UOSM.: MAGNUS HJORLEIFSSON O.FL
Hún kemur hlaupandi niður
á Hótel Borg, í gallajakka
og gráum bol, ómáluð
með blautt hárið. Töluvert langt
frá ímyndinni af uppstrílaðri
stjörnu en þó er Steinunn Ólína
óumdeilanlega ein skærasta
stjarnan í ungliðahreyfingu Þjóð-
leikhússins. Lágvaxin og grönn,
dökkt, stuttklippt hár, brún augu
og djúpir spékoppar, eins og
stelpukrakki eða drengur. Þótt
ekkert sé jafn óaðskiljanlegt og
leikarinn og list hans fær hún þó
leyfi til að leika meira en smá-
stelpur; fyrir sjálfri sér er hún það
en fyrirheitið er dýpra. Þessa
dagana tekst hún á við spænsk-
an blóðhita í óskahlutverki og Is-
lenskt ofurraunsæi í söngleiknum
Gauragangur, eftir Ólaf Hauk
Símonarson í leikstjórn Þórhalls
Sigurðssonar. Hljómsveitin Ný-
dönsk semur tónlistina við verkið
og fyrirhuguð er útgáfa plötu með
lögunum úr söngleiknum. Stein-
unn Ólína fer með hlutverk ofur-
gellunnar og örlagavaldsins
Lindu. Er hún kannski svolítið lík
Lindu?
„Nei, ég held að ég sé eins ólík
henni og hægt er aö vera,“ segir
Steinunn hissa og hlæjandi í
senn. „Hún er annars skemmti-
lega skrifuð, dóttir vel efnaöra
foreldra, eiginhagsmunaseggur,
sem kemur til með aö vera dug-
leg í kvenfélaginu og Sjálfstæðis-
flokknum þegar fram líða stund-
ir.“
Steinunn lítur semsé ekki á sig
sem kandídat í kvenfélagiö en
hvað hefði hún lagt fyrir sig ef
leiklistin hefði ekki komið tíl?
Spurningin kemur henni á óvart,
hún rótar um í hugskotinu og
segist svo hefði viljað verða
mannfræðingur. „Manneskjan er
svo skemmtileg og mér finnst
hver og einn vera fyrirbæri,“ segir
hún. „Vinir mínir skamma mig oft
fyrir að glápa á fólk og benda
jafnvel á það. Ég er frekar hrif-
næm og mjög forvitin að eðlísfari.
Hæfileikinn til að hrífast skiptir
miklu máli og hæfileikinn til að
njóta er þar nátengdur. Ég er ekki
að tala um að vera gagnrýnislaus
en mér finnst svo mikilvægt að
geta orðið fyrir hughrifum. Hvort
sem þau hughrif vekja harm eða
gleði veit maður allavega að
maður er ennþá lifandi.'1