Vikan - 07.05.1998, Blaðsíða 21

því eitthvað sem yrði þeim
til minningar um ferðina, um
aldur og ævi. Kannski voru
þetta frægir listamenn, eða
ættu eftir að verða það.
Seigfljótandi ferðamanna-
straumurinn silaðist hjá,
margir stöldruðu við og
horfðu á listamennina vinna.
Það var ekki gott að ráða í
svipinn á fólkinu, en flestir
brostu breitt. Hann hugsaði
um það hvað þeir væru nú
fyrirlitleg gerpi þessir túrist-
ar, en áttaði sig um leið á því
að auðvitað voru þau sjálf
túristar og að hinir höfðu
sjálfsagt enn meiri ástæðu til
að fyrirlíta þau sem höfðu
látið þessa trúða gabba sig.
Mennirnir voru ekki lengi að
ljúka sér af, þeir signeruðu
verk sín einhverju krum-
sprangi nær samtímis, lyftu
blokkum af statífum og
horfðu skælbrosandi á fórn-
arlömbin meðan þau virtu
fyrir sér útkomuna.
Þegar þau stóðu frammi fyrir
myndunum urðu þau orðlaus
í fyrstu og skildu nú glottið á
ýmsum þeirra sem fylgst
höfðu með listamönnunum
að starfi. Myndirnar voru í
sjálfu sér ekki slæmar, alveg
þokkalega dregnar og sýndu
tiltölulega mjög huggulegt
fólk, en gallinn var bara sá
að þetta var eitthvert allt
annað fólk en þau sjálf.
I ofanálag kom í ljós að hann
hafði misskilið verðið, þau
reyndust eiga að borga tvö
hundruð franka fyrir hvora
mynd, fjögurhundruð alls,
meira en bókin og festin
samanlagt. Hann reyndi að
malda í móinn og ætlaði að
kalla áhorfendur til vitnis um
að brögð væru í tafli, en þá
I var gervallur söfnuðurinn
farinn að hlæja, þau voru
orðin að athlægi.
Hún reyndi að mótmæla há-
stöfum, en þá hópuðust ná-
ungarnir að honum og urðu
ógnvekjandi. Kunnu skyndi-
lega enga ensku þegar hann
reyndi að útskýra fyrir þeim
að þau gætu ekki sætt sig við
þetta. Og á endanum varð
hann að borga þrátt fyrir
heitingar hennar.
Þau sátu uppi með ómerki-
legar blýantsmyndir af bláó-
kunnugu fólki og svo sem
eins og til að bíta höfuðið af
skömminni höfðu þessir
svindlarar teiknað inn á
myndirnar Eiffelturninn sem
hvergi var þó sjáanlegur í ná-
grenninu.
Þegar þau gengu burt voru
þau farin að rífast hástöfum:
Þú vildir þetta sagði hann, ég
hélt þig langaði til þess.Og
hún á móti: Nei, það varst
bara þú sem lúffaðir fyrir
þeim og leyfðir þeim að
komast upp með helvítis
frekjuna.
Þeim var enn ekki runnin
reiðin þegar þau komu heim
á hótelherbergið. Samt tókst
þeim að ákveða í sameiningu
að þau skyldu rífa myndirnar
í tætlur og fleygja þeim í
klósettið og minnast aldrei á
málið við nokkurn mann, en
ímynda sér í staðinn að þau
hefðu verið rænd, sem
reyndar var alls engin
ímyndun.
Þau skruppu á McDonalds á
næsta horni og borðuðu
þegjandi. Síðan heim aftur
og háttuðu. Fyrsta kvöldið
án þess að elskast í borg ást-
arinnar. Hún sneri sér frá
honum og sagðist vera
þreytt. Og það var enginn
fyrirsláttur, hann heyrði
hvernig hún sofnaði á auga-
bragði, andardrátturinn
breyttist. Sjálfur gat hann
ekki sofnað...
Hann hlaut samt að hafa
gleymt sér því allt í einu
hrökk hann upp með andfæl-
um. Hann vissi ekki hvað
klukkan var, en það var að-
eins tekið að bjarma af degi
inn um eitt gluggahornið þar
sem hansagardínan var bil-
uð.
Hann leit á konuna, hún
hafði bylt sér í rúminu og
sneri nú að honum og
skyndilega glaðvaknaði hann
og settist skelfdur upp í rúm-
inu eftir að hann hafði litið
framan í hana. Þetta var ekki
Rósa heldur konan á mynd-
inni sem þau höfðu rifið og
sturtað niður, hann sá það
skýrt og greinilega og hon-
um varð það efst í huga að
komast í spegil, hann þreif-
aði um andlit sitt og fannst
eins og það hefði breyst.
Hann hljóp fram úr og var
fumandi og fálmandi að
reyna að kveikja ljósið
frammi á baðinu þegar hann
heyrði að hún var vöknuð og
farin að kalla um leið og hún
kveikti á náttlampanum:
-Þórður, Þórður, ertu þarna?
Er eitthvað að?
Honum fannst röddin skrítin
og hann vissi ekki hvað hann
átti að gera. Hann stóð með
hönd á rofanum og þorði
ekki að kveikja. Þorði ekki
að ganga inn á baðið og líta í
spegilinn, þorði ekki að snúa
til baka, þorði ekki að horfa
framan í hana, þorði ekki að
láta hana sjá framan í sig. ■
gnasamkeppni
r Hefurðu verið að skrifa fyrir „skúffuna"?
Er ekki kominn tími til að draga smásög-
urnar þínar fram og leyfa öðrum að njóta
þeirra?
Vlkan stendur fyrir smásagnasamkeppni
þar sem til mikils er að vinna. Verðlauna-
sagan verður birt í Vikunni og sigurveg-
ari fœr tveggja vikna sólarlandaferð fyrir tvo til
Portúgal með Urval-Utsýn! Vikan verðlaunar
einnig 5 góðar smásögur til viðbótar og birtir
þœr í sumar. Æskileg lengd eru 3-4 vélritaðar
síður og skilafrestur er til 17. júní.
Skilið sögunni undir dulnefni og sendið með í
lokuðu umslagi dulnefni, rétt nafn og símanúm-
er. Dómnefnd skipa Ingibjörg Haraldsdóttir rit-
höfundur, Þórarinn Eldjárn rithöfundur og
Sigríður Arnardóttir, ritstjóri Vikunnar.
Sendu Vikunni góða smásögu fyrir 17. júní og í
haust gcetir þú notið sólarinnar í Portúgal!
21