Vikan - 07.05.1998, Blaðsíða 53

nokkrir prestarnir sem hafa
fengið sjálfa sig í tehettulíki
að gjöf frá söfnuðum sínum.
Við bjuggum meðal annars
til alla fjóra frambjóðend-
urna í biskupskjörinu í fyrra.
Það er haft eftir einum
þeirra þegar hann sá sjálfan
sig í þessari útgáfu að loksins
stæði hann undir nafni sem
sannur te-ólóg.
Við notum vandað efni í
tehetturnar, hárið er úr lopa,
andlitin úr bómull, pilsin úr
bómullarsatíni, svuntan úr
silki eða bómull, það fer eftir
því hvort hún á að vera
spariklædd eða ekki, og slifs-
in eru úr silki en þau eru ým-
ist hvít eða samlit svunt-
unni.”
Freyjurnar þykja þjóðlegar
Það hefur vafist fyrir
mörgu handverksfólki að
koma framleiðslu sinni á
markað. Hvernig fara Freyj-
urnar að því?
-Við byrjuðum á því að
standa fyrir vormarkaði
strax fyrsta vorið í Arskóga-
skóla. Þessi markaður hefur
síðan verið árlegur viðburð-
ur í kringum 1. maí og þar
eru á boðstólum vörur frá
handverksfólki og fleirum
um allan Eyjafjörð.
Við höfum verið með á
mörkuðum handverksfólks
víða um land, til dæmis í
Hrafnagili þar sem haldinn
er markaður á hverju sumri,
og einnig tekið þátt í hand-
verkssýningum í Reykjavík,
til dæmis þeim sem Rósa
Ingólfsdóttir hefur haldið.
Nú á dögunum áttum við
gripi á sýningunni í Laugar-
dalshöll sem Handverk og
hönnun efndi til í samvinnu
við Ferðamálaráð.
Við reyndum að koma
Freyjunum í sölu á almenn-
um markaði, í minjagripa- og
ferðamannaverslunum, en
álagningin þar er svo há að
þær verða allt of dýrar. Þess
vegna höfum við að mestu
leyti einskorðað okkur við
að selja þær í galleríinu
Grósku á Akureyri. Það er
starfrækt af hópi handverks-
fólks sem við erum hluti af
og er til húsa að Strandgötu
19 sem er í þjóðbraut er-
lendra ferðamanna sem
koma til Akureyrar. Eigend-
urnir skipta með sér af-
greiðslustörfum og greiða
10% af sölunni upp í rekstr-
arkostnað. Með þessu móti
hefur okkur tekist að halda
verðinu niðri.
Freyjurnar hafa mælst vel
fyrir og við fáum stundum
kveðjur frá þeim úr fjarlæg-
um landshlutum, jafnvel frá
útlöndum því margir hafa
gefið þær til annarra landa.
Þær þykja þjóðlegar.”
Svarfdœlingar og Felupúkar
Kerlingin litla, sem Valva
Gísladóttir kom með til Sig-
ríðar fyrir þremur árum, hef-
ur því heldur betur vafið upp
á sig. Nú skipta tehetturnar
sem Freyjurnar hafa fram-
leitt hundruðum og þær eru
farnar að huga að nýjum
framleiðsluvörum.
-Já, við erum að hefja fram-
leiðslu á litlu hnetufólki sem
við köllum Svarfdælinga.
Það eru bæði nafnkunnir
Svarfdælingar eins og þeir
bræður frá Bakka, Gísli, Ei-
ríkur og Helgi, en einnig al-
múgamenn og konur sem
eiga sér ekki neinar sérstak-
ar fyrirmyndir. Við höfum
líka verið með litlar Freyjur
sem við köllum eggjahettur
en þær eru góðar til að halda
hita á eggjum og skreyta
með borð. Svo erum við með
hugmynd um að framleiða
svonefnda Felupúka. Það
eru leikföng, trúðar eða aðr-
ar fígúrur sem skjótast upp
úr garnspólu. í þeim er ein-
göngu endurunnið efni.
Það er greinilegt að þörfin
fyrir handverk og minjagripi
hefur vaxið í takt við aukinn
ferðamannastraum. Ferða-
fólk spyr eftir hlutum sem
tengjast hverri byggð og þar
hefur handverksfólk tæki-
færi. Það er dýrmætt fyrir
sveitir landsins ef konur geta
gert þetta því þótt það séu
engin uppgrip í handverkinu
þá getur það gefið tekjur
sem skipta sköpum um af-
komu fólks,” segir Sigríður á
Tjörn.■
Biskupsframbjóðendurnir frá síðasta ári, séra Gunnar, séra Kari, séra Auður og séra Sigurður. Tjarnarkirkja í baksýn.