Vikan - 24.08.1999, Blaðsíða 47

Eftir Gloriu Murphy. Þórunn Stefánsdóttir þýddi.
hvort annað og þau voru
allsnakin!
A gólfinu við sófann var
lögreglubúningurinn hans
pabba og hulstrið með
byssunni. Hún læddist yfir
gólfið, greip byssuna og lyfti
henni...
Rósalía spratt á fætur og
veifaði byssunni. Það var ég!
hrópaði hún. Eg drap pabba.
Agnes reyndi að grípa um
hendurnar á henni. Það var
óviljaverk! hrópaði hún ör-
væntingarfull. Ohappaverk
lítillar stúlku!
Rósalía sló frá sér. Byssu-
skeftið hitti Agensi í gagn-
augað og hún féll saman. í
næsta andartaki sneri Rósal-
ía sér að Rusty. Það rann
blóð úr vörinni á henni.
I sömu andrá tókst Rusty
að losa síðustu skrúfuna og
hann stóð á fætur.
Það var slys, Rósalía, sagði
hann.
Hún miðaði á hann
byssunni. Ég varð að
gera það, pabbi, hvíslaði
hún. Þú skilur það, er
það ekki?
Þetta er Rusty, Rósal-
ía, ekki pabbi þinn.
Leggðu frá þér...
Mér þótti svo vænt um
þig, sagði hún, en þú
skrökvaðir að mér. Leikher-
bergið var ekki ætlað mér!
Það var ætlað henni - og þér!
Carol spratt á fætur og
stillt sér upp fyrir framan
Rusty. Hann er ekki pabbi
þinn! Hann ... Rae reyndi að
toga hana í burtu og Rósalía
sneri sér að þeim. I sömu
andrá kastaði Rusty sér yfir
hana, en hún sá til hans,
sneri sér við og hleypti af
byssunni.
Rusty féll í gófið og Carol
kastaði sér grátandi niður
við hliðina á honum. Rósalía
beindi að þeim byssunni og
Rae reyndi að skýla Carol
með líkama sínum. Nei!
hrópaði hún. Ekki gera
þetta!
Allt í einu heyrði hún ösk-
ur fyrir aftan sig og leit upp.
Mac hafði gómað Rósalíu.
Hann lyfti henni upp og
kastaði henni í vegginn. Hún
hné í gólfið eins og tusku-
dúkka.
Carol lá grátandi við hlið-
ina á bróður sínum og Rae
strauk henni um vangann.
Það verður allt í lagi með
hann, Carol. Kúlan fór í öxl-
ina á honum. Hún lagði
munninn að eyra hans.
Heyrir þú í mér Rusty?
Rödd hennar skalf og hún
brast í grát þegar hann kink-
aði kolli. Þessu er lokið,
hvíslaði hún að honum.
Þessu er lokið!
Rusty sat uppi í rúminu
þegar Rae kom inn í sjúkra-
stofuna til hans. Var ekki
búið að gefa þér fyrirmæli
um að hvíla þig? spurði hún
strangri röddu - og kyssti
hann.
Er ætlast til að hjúkrunar-
konurnar kyssi sjúklingana?
Bara þá sem eru stilltir og
góðir.
Þau hlógu.
Carol kom að heimsækja
mig áðan. Þakka þér fyrir að
leyfa henni að búa hjá þér.
Ekkert að þakka. Ég kem
til með að sakna hennar þeg-
ar hún flytur aftur heim í
næstu viku.
Hann strauk henni um
vangann. Þú kemur ekki til
með að fá tækifæri til þess
að sakna okkar. Því máttu
trúa! Hvernig líður hinum?
spurði hann svo alvarlegur í
bragði.
Allar konurnar eru út-
skrifaðar. Millý kom áðan til
þess að fá nýjar sáraumbúð-
ir. Hún hafði næstum misst
annað eyrað í slagnum við
Rósalíu. Bobby er á batavegi
og kvartar sáran yfir því að
fá ekki nóg að borða. En
hann léttist um 15 kíló á
þessum dögum þannig að
maginn er svolítið viðkvæm-
ur ennþá.
Og Sam og heilahristing-
urinn?
Hann er óðum að jafna
sig. Hann þarf bara á hvíld
að halda. Og þú ættir að sjá
hvað Brad er orðinn á dug-
legur að nota hækjurnar.
Rusty hikaði og spurði síð-
an: Hvernig líður Genu og
segja hana ekki hafa neina
lífslöngun. Kannski hún geri
sér grein fyrir að Rósalía er
komin á geðveikrahæli.
Þetta hefði aldrei þurft að
gerast, sagði Rusy. Ekkert af
þessu! Hún sagðist hafa
treyst því að ég gætti hennar,
en ... Hann hristi höfuðið.
Mér líður eins og svikara,
eins og ég hafi í raun og veru
brugðist henni.
Þú hjálpaðir henni sjálf-
sagt meira en þú gerir þér
grein fyrir. Hún hlýtur að
hafa haft ástæðu til þess að
treysta þér. En eins og þú
veist, þá voru bekkjarfélagar
hennar ekki eina vandamál-
ið.
Rusty þagði.
Tölum um eitthvað annað,
sagði Rae. Eitthvað
skemmtilegt.
Hún greip hönd hans og
kyssti hana.
Um hvað eigum við að
barninu?
Litli maðurinn er ennþá í
súrefniskassa en læknarnir
eru bjartsýnir um áframhald-
ið. Gena er líka farin að
jafna sig. Mac víkur ekki frá
henni og þorir ekki að líta af
henni. Hann getur ekki fyrir-
gefið sér að hafa ekki farið
með henni þarna um kvöld-
ið.
Ég skil það vel, sagði
Rusty. Hvað er að frétta af
Agnesi Mills?
Hún er ennþá meðvitund-
arlaus. Sennilega lifir hún
þetta ekki af. Læknarnir
tala?
Hún dró djúpt að sér and-
ann. Ég er að setja upp hillur
í svefnherberginu, sagði hún
svo, og einhverra hluta
vegna get ég ekki komið
þeim saman, hvernig sem ég
reyni.
Þú ætlar að veita mér að-
gang að svefnherberginu
þínu? Það kom stríðnis-
glampi í blá augun.
Hún kinkaði kolli og hann
tók utan um hana. Og
þannig sátu þau, þögul, og
héldu utan um hvort annað.
Vikan 47