Vikan - 07.09.1999, Blaðsíða 18

Albert Eiríksson (32) er rakari á Fáskrúðsfirði
Brosandi heyrúllur, kló-
sett upp á steini með
litskrúðugum stjúpum
og sannkallaður regn-
bogasteinn vekja at-
hygli ferðamanna sem
leggja leið sína til Fá-
skrúðsfjarðar. Höfundur
verkanna er Fáskrúðs-
firðingurinn Albert Ei-
ríksson, en hann hefur
kosið að búa í heima-
byggðinni m.a. til þess
að fá útrás fyrir sköp-
unargáfuna og vera í
nánari tengslum við
náttúruna.
Grænar, brosandi
heyrúllur eru aðals-
merki Alberts.
Þetta er fjórða sumarið sem
hann tekur upp á því að
skreyta nokkrar rúllur á
sveitabæ foreldra sinna og
hafa listaverkin ávallt vakið
athygli. Stjúpum prýtt kló-
settið kemst heldur enginn
hjá að sjá sem keyrir inn í
kaupstaðinn sem og regn-
bogasteininn við Gilsá. Með
þessum verkum Alberts er
einungis talið upp örlítið
brot af því sem hann hefur
tekið sér fyrir hendur og
víða um fjörðinn má sjá
verk hans nátengd náttúr-
unni enda nýtir hann það
Eitt af verkum Albcrts. Þetta klósett fann
hann eitt og yfírgefið og fannst tilvalið að taka
1 o Vlkan það upp á sína arma og skreyta það aðeins.
sem til fellur í henni til að
gleðja augað.
Nýtur lífsins í friði
og ró
Albert er lærður rakari og
rekur hárgreiðslustofuna
Albert frænda á Fáskrúðs-
firði. Hann lærði iðnina í
Reykjavík þar sem hann bjó
í fimm ár en hélt aftur heim
á æskuslóðirnar fyrir
nokkrum árum alls óviss um
það hvað hann ætlaði að
taka sér fyrir hendur. Fljót-
lega fann Albert þó fyrir
þörfinni á því að opna hár-
greiðslustofu á Fáskrúðsfirði
sem hann og gerði, og hefur
hann rekið hana í nokkur
misseri við vinsældir heima-
manna enda fylgist hann vel
með tískusveiflum og sækir
reglulega námskeið til
London.
Vinsældir Alberts frænda
eru þó ekki staðbundnar því
fólk hvaðanæva af kemur til
hans í stólinn. Hann býður
líka upp á alla þá hársnyrti-
þjónustu sem hægt er að
óska sér og finnst skemmti-
legast að búa til nýjar línur
og greiða brúðargreiðslur að
eigin sögn. Hann fær aldeilis
tækifæri til sköpunar í hár-
greiðslunni á Fáskrúðsfirði
því þegar hann er spurður
að því hvort hann klippi
ekki annan hvern haus í
firðinum hlær hann og segir
að þeir séu áreiðanlega
fleiri.
Þrátt fyrir búsetu í
Reykjavík og góða atvinnu-
möguleika ákvað Albert að
flytjast aftur á Fáskrúðs-
fjörð. „Mig langaði að koma
aftur heim í fjörðinn og
njóta lífsins. Er maður ekki
alltaf að því?“ segir hann
þar sem hann situr við bros-
andi andlit og eldrautt
hjarta úti á túni. Handverks-
maðurinn Albert nýtur sín
nefnilega úti í náttúrunni og
með því að búa á Fáskrúðs-
firði kemst hann í nánari
snertingu við hana en hann
annars myndi gera.