Vikan - 21.09.1999, Síða 46

Framhaldssaga
þín, sagði Frú Minstrell.
Emma Gledhill er í síman-
um. Hún spyr hvort þú viljir
borða með þeim í klúbbnum
í kvöld.
Ekkert gæti komið sér
betur. Emma Gledhill vissi
allt um Ferrare-fjölskyld-
una. Kvöldið gæti orðið
spennandi!
Emma og Sam Gledhill
voru á sextugsaldri. Sam var
fámæltur maður en það
sama var ekki hægt að segja
um konuna hans. Hún var
jafn orkumikil nú og þegar
hún var þrítug. Hún kom sér
beint að efninu og vildi vita
allt um skilnaðinn og Toby
en Kaiser nennti ekki að
reyna að útskýra það.
Hjónabandið hafði mis-
heppnast og það var ekkert
meira um það að segja. Eg
var algjör asni, Emma, sagði
hann. Og ekki orð um það
meir!
Bull og vitleysa, sagði hún
ákveðin. Toby hlýtur að
hafa misst vitið! Henry
Crandall af öllum mönnum!
Ótrúlegt!
Hvers vegna þurfa þeir
alltaf að eyðileggja salatið
með því að setja í það
sesamfræ? sagði Sam von-
svikinn.
Þú gast beðið þá um að
sleppa þeim þegar þú pant-
aðir salatið, sagði Emma.
Þú hefðir átt að minna
mig á það!
Hún klappaði honum á
kinnina. Eg skal muna það
næst, sagði hún og sneri sér
aftur að Kaiser. Hvernig
fannst þér veislan í gær?
Þetta er furðuleg fjöl-
skylda, sagði hann. Hvað
veist þú um þau hjónin?
Spurðu heldur hvað hún
veit ekki um þau, skaut Sam
inni í.
Emma leit illilega á hann.
Kvöldið er rétt að byrja,
sagði hún við Kaiser. Hvar
viltu að ég byrji?
Hefur þú þekkt þau lengi?
Ég hef þekkt Julian frá
því að við vorum krakkar.
Ég kynntist Francescu eftir
að þau giftu sig. Það urðu
allir mjög hissa, því allir
voru vissir um að hann væri
hinn dæmigerði piparsveinn.
Hann var 47 ára þegar þau
kynntust og hún var 19 ára.
Hún var nemandi gamla
kennarans hans í Helsinki
og Julian féll fyrir henni urn
leið og hann sá hana.
Er hún líka píanóleikari?
Emma kinkaði kolli. Þeg-
ar þau kynntust hafði hún
unnið margar alþjóðlegar
tónlistarkeppnir. En eftir að
þau giftu sig hætti hún alveg
að koma fram. Ég kynntist
henni vel þegar við bjuggum
í New York. Allir kunnu vel
við Francescu og þau hjónin
voru mjög ástfangin. Hún
var alveg einstaklega góð
við börnin sín án þess að of-
dekra þau.
Hún reyndi bara að drepa
þau, sagði Sam.
Emma hrukkaði ennið.
Hún var veik af sorg, Sam!
Hún var kannski veik, en
af hvaða sjúkdómi?
Þetta er allt svo furðulegt,
sagði Kaiser. Hvernig
breyttist þessi ást í hatur?
Ég veit að stjúpi hennar dó
og allt það. En voru þau
hamingjusöm áður en allt
þetta gerðist?
Emma yppti öxlum. Það
leit alla vega út fyrir það, en
við höfum aldrei getað skilið
hvernig hann kemur fram
við Christian litla. Hún gerir
sitt besta til þess að vernda
hann, en samt...
Og hvar kemur hin furðu-
lega Elise inn í myndina?
Julian kom með hana til
þess að gæta Francescu,
sagði Emma, eftir að
Francesca hafði reynt að
fyrirfara sér og börnunum.
Haltur leiðir blindan
myndi ég segja, tautaði Sam.
Já, sagði Kaiser. Það lítur
út fyrir að það sé ekki allt í
lagi með hana.
Ekki í lagi með hana,
sagði Sam og hló. Það er
vægt til orða tekið.
Það lítur út fyrir að aðal-
verkefni Elise sé að halda
öllum frá húsinu þegar Juli-
an er að heiman, sagði
Emma hugsi. Hún hleypir
ekki nokkurri lifandi sálu
inn í húsið. Og þeir sem
hafa séð til Francescu þegar
Julian er að heiman segja að
hún líti út eins og svefn-
gengill.
Eiturlyf?
Spurðu Francescu, sagði
Sam. Hún var einmitt að
koma.
Kaiser sneri sér við og sá
Julian, Francescu og Hildy
setjast við borð innst í veit-
ingasalnum. Hvar var
Christian? Höfðu þau skilið
hann einan eftir heima?
Einan með Elise?
Hildy gekk á eftir Julian
og mömmu sinni og óskaði
þess að hún hefði fengið að
vera heima hjá Christian.
Hann hafði verið skelfingu
lostinn og sagt að hann væri
viss um að Elise mundi gera
honum eitthvað illt.
Julian rétti henni matseð-
ilinn og brosti til hennar.
Það lá vel á honum. Fáðu
þér það sem þú vilt. Aðeins
það besta er nógu gott fyrir
dóttur mína.
Ég er ekki svöng, sagði
Hildy lágum rómi.
Þú hefur ekkert borðað í
allan dag, sagði Francesca
áhyggjufull.
Vitið þið hvað? sagði Juli-
an. Ég skal panta fyrir okk-
ur öll. Ég ætla að panta mál-
tíð sem sómir kóngafjöl-
skyldu. Hvað segir þú um
það elskan? Hann leit á
Francescu.
Hildy sá að móður hennar
leið illa. Ekki panta neitt
handa mér, sagði Francesca.
Við erum hér aðeins vegna
þess að þú krafðist þess að
við kæmum með þér.
Ég gat nú ómögulega skil-
ið ykkur eftir heima mín
kæra, sagði Julian rólega.
Hildy fann að eitthvað vont
lá í loftinu og hún velti því
fyrir sér hvort það hefði eitt-
hvað að gera með það sem
gerðist á eyjunni.
Þar fyrir utan leið Elise
ekki vel svo ég bað elda-
buskuna að gæta Christians
svo hún gæti lagt sig.
Hildy andaði léttar.
Christian þurfti ekki að vera
hræddur ef Elise var sofnuð.
Hvað meinar þú með því
að Elise hafi ekki liðið vel?
spurði Francesca.
Hún er bara þreytt.
Ertu viss um það?
Francesca ætlaði að fara að
segja eitthvað meira en þá
sá hún hræðslusvipinn á
dóttur sinni og þagði.
Er eitthvað að Elise?
spurði Hildy.
Ekkert sem góður nætur-
svefn fær ekki læknað, svar-
aði Julian.
Þau borðuðu þögul. Pí-
anóleikarinn lék gamalt,
vinsælt lag og Julian hallaði
sér að Hildy. Hvernig væri
að þú dansaðir við pabba
gamla, sagði hann og áður
en Hildy gat svarað tók
hann hönd hennar og leiddi
hana að píanóinu.
46 Vikan