Vikan - 31.07.1975, Blaðsíða 14

14 Sumarsaga
— baB myndi gleöja mig, að
vera yður til aðstoðar. Hann
brosti glettnislega.
Slminn hringdi. — bú komst
ekki upp á þilfar, eins og þú hafðir
lofaö, sagöi röddin I símanum á-
sakandi.
— Ó, Ben. Ég geröi það ekki
vegna þess aö ég er dálltið slæm I
fætinum.
— bað var leitt. Ég hitti þig þá
við miðdegisverðinn?
— Já, örugglega.
— Jæja, þá sjáumst við. Við
gætum þá fengið okkur heilsubót-
argöngu á þilfarinu eftir matinn.
— Ég er alveg til I það, sagði
hún.
Hún lagöi heyrnartólið hægt frá
sér. Henni geðjaðist vel að Ben,
jafnvel betur en hinu fólkinu, sem
hún kunni ltka prýðilega við.
bað væri liklega skynsamlegt
af henni að gera arfleiðsluskrá,
áður en hún færi I land; áöur en
hún hitti Eric aftur.
Mjög bráðlega eignaðist hún
mikinn auð. Hún gat ekki hætt á
það, að Eric fengi neitt af þvi.
bess vegna væri skynsamlegt aö
arfleiða einhvern annan að eign
unum, arfleiða einhvern, sem
ekki hafði hugmynd um þessi
auðæfi. Ef Eric næði til hennar,
áður en hann vissi aö það væri til-
gangslaust, yrði það sennilega
mál lögreglunnar.
Var þá ekki jafn gott að arfieiða
Benjamin Cook, eins og einhvern
annan? Hann var sennilega ekki
vel fjáður.
HUn settist við skrifborðið.
begar hún haföi lokið við skrift-
irnar, hringdi hún á herbergis-
þernuna og bað hana að koma og
hafa með sér einhvérn af yfir-
mönnum skipsins. baö leið ekki á
löngu áður en þernan kom og i
fylgd með henni var Angelo.
— Mig langar til að biðja ykkur
að vera vottar að þvi, að ég skrifa
undir þetta plagg. bað er arf-
leiðsluskrá min, — þetta er bara
til að fyrirbyggja...
— Ég skil, signorina, sagði
Angelo og Susan haföi á tilfinn-
ingunni, aö hann skildi þaö i raun
og veru.
bð stóðu tvær kampavinsflös.k-
ur á borði þeirra frú Aber-
crombie, þegar Val leit á borðið.
bær voru frá Mildred og
Augustus. betta átti sennilega að
gleðja þær siðasta kvöldið, sem
þær voru um borö i Beatrice
Cenci.
Meðan á máltiöinni stóð, heyrö-
ist aftur þetta undarlega hljóð,
sem kom einhvers staðar neðan
frá. Nokkrir farþeganna urðu
varir við, aö þjónarnir litu á Urin
sin. Hve langt yrði þar til að til-
kynning kæmi um að land væri
framundan?
Dick Slade stóð I skyndi upp frá
borðinu sinu og greip um hjólastól
frú Abercrombie. Hann lét fagur-
lega útbúinn gjafapakka detta i
kjöltu hennar og svo ók hann af
stað með hana.
Val, sem nú var oröin ein við
borðið, stóð upp.
— bér ætlið þá ekki upp á þil-
far? bað var Angelo, sem stóð
fyrir framan hana og varnaði
henni vegar.
— Ég er þreytt, sagði hún. —
Komum við ekki' til hafnar á
morgun?
Hannyppti öxlum. betta leiðin-
lega urgandi hljóð kom ennþá
einhvers staðar að neðan. Angelo
gretti sig svolftið. — Komið Ut á
þilfar sem snöggvast, sagði hann.
Við siglum fram hjá systurskipi
okkar eftir nokkrar minútur. bað
er Eleanore Duse.
Guido var rétt að sofna, þegar
drepið var á dyr hjá Gloriu. Hún
opnaði, en hörfaði svo undrandi
nokkur skref aftur á bak.
— Gott kvöld. bað var faðir
Service og hann gekk inn i klef-
ann. — bað er svolitiö sem mig
langar til að útskýra fyrir yður,
sagði hann. — bér hafið lagt fyrir
mig spurningar... Getið þér kom-
ið sem snöggvast Ut á þilfar?
— Allt i lagi, sagði Gloria, — við
komum rétt strax.
— Við.....? Hann var undrandi.
— Að sjálfsögðu við Guido. bér
látið yður þó ekki detta f hug, að
ég skilji barnið eitt eftir hérna?
— Er.... ó... nei. Hann var samt
mjög undrandi.
— barna kemur hún, sagði Ben
Cook. — barna Ut við sjóndeildar-
hring.
Susan leit i áttina þangað
Nú var orðið fullt af farþegum
við borðstokkinn. — Við skulum
labba um hinum megin stundar-
korn, sagði Ben. — bað er rólegra
þar.
— Ég vil ekki missa af þvi að
sjá hitt skipið.
bað var svo rólegt hinum meg-
in á skipinu. að það var engu lik-
ara en að þau væru á öðru skipi.
bar var ekki nokkur sál á ferli.
bokan var nú aftur að leggjast yf-
irog það var ómögulegt aö greina
fólk, sem var lengra fram á. SUs-
an og Ben gengu þögul fram og
aftur, gengu stundum fram hjá
einu og einu pari, sem haföi kosið
að vera út af fyrir sig. En þokan
var orðin svo svört, að það var
engu likara en að þau væru þarna
ein.
Susan brosti vingjarnlega til
Gloriu og Guidos litla, hún var
hissa á þvi að sjá prestinn með
þeim og henni fannst ekki laust
við að presturinn liti reiðilega til
drengsins. bau gengu nú i hring
fram í stefni skipsins,
þokan var ekki eins þétt þar.
Ljdsin á Eleanore Duse komu i
ljós. begar Susan kom auga á Val
og Angelo, voru þau einmitt á leið
frá mannfjöldanum við borð-
stokkinn og gengu yfir að hinni
hliðinni, þar sem rólegra var.
bau voru i alvarlegum samræö-
um og virtust ekki taka eftir nein-
um öðrum.
— Biddu andartak. Hún fann
tak Bens um arm sér verða fast-
ara, þegar hún sneri sér að mann-
fjöldanum. Hann dró hana með
sér inn i skuggann. — Við höfum
ennþá svo margt að tala um.
— Nú fer grinið að byrja, sagði
Butler glaðlega.
— Ég vil alls ekki missa af þvi.
— Hafiö engar áhyggjur, sagði
hann. — Ég skal sjá til þess, að
þér fáið sem besta yfirsýn. Besta
yfirsýn var lika við vatnsborðið.
bau áttu lika eftir að komast
nær Eleanore Duse, en þau. hafði
grunað. Henni fannst þau nálgast
hitt skipið meö ofsahraða. baö
leit ekki út fyrir að hægt væri að
forðast árekstur.
Butler hrukkaði ennið. Var
þetta skelfilega urg að verða enn-
þá háværara? bað var svo mikill
hávaði frá farþegunum, að hann
gat ekki gert sér grein fyrir þvi.
Nú var ekki mikill timi til stefnu.
begar allra athygli beindist að
Eleanore Duse....
Varlega, næstum innilega, ók
hann stólnum aftur eftir skipinu.
— Ættum við ekki að fara yfir
að hinni hliöinni nú? Við missum
af öllu. Hún leit um öxl og horfði
framan i hann.
— Nei, þaö gerum við ekki.
Bros hans var mjög innilegt.
Hvers vegna var hún þá svona
miður sin? Hann gekk nú hraðar.
Hann varð skyndilega svo óþolin-
móður og vildi ljúka þessu af sem
fyrst.
Stjórnborösþilfarið var alveg
mannlaust; þau höfðu ekki séð
nokkra hræðu I nokkrar minútur.
Nú átti að vera komið að sigling-
unni framhjá hinu skipinu og
hann gat þá látið til skarar
skrlöa.
En hvað var aö Beatrice Cenci?
Um leið og hraöi Eleanore Duse
virtist aukast, hægði Beatrice
Cenci á sér. Nú var þetta urgandi
hljóð óþolandi hátt. Bjöllur
glumdu um allt. Blistur frá báð-
um skipunum voru ærandi.
— Við skulum flytja okkur að
hinni hliðinni!
— bú skalt fljótlega komast að
hinni hliðinni.elskan! bú ferð
beint I sjóinn. Og hann ýtti stóln-
um á ofsahraða út að broðstokkn-
um.
— Hvað.....?
— Já, beint i sjóinn..... Eitt-
ÞJÓNUSTA
UM ALLT LAND
Reykjavík: Hekla h.f., Laugavegi 170-172, Aðalumboð
Borgarnes: Bifreiða- og Trésmiðja Borgarness
Patreksfjörður: Bílaverkstæðið Logi
ísafjörður: Vélsmiðjan Þór h.f.
Bolungarvík: Vélsmiðja Bolungarvíkur
Víðidalur: Vélaverkstæðið Víðir
Dlönduós: Vélsmiðja Húnvetninga
Sauðárkrókur: Bílaverkstæði Kaupfélags Skagfirðinga
Hofsós og nágrenni: Bilaverkstæðið Sigtúnum
Siglufjörður: Bílaverkstæði Magnúsar Guðbrandssonar
Ólafsfjörður: Bílaverkstæðið Múlatindur
Akureyri: Baugur h.f., Norðurgötu 62
Húsavík: Vélaverkstæðið Foss h.f.
Egilsstaðir: Arnijótur Einarsson
Seyðisfjörður: Vélsmiðjan Stál h.f.
Neskaupstaður: Dráttarbrautin h.f.
BMavarahlutaverslun Eiríks Ásmundss
Reyðarfjörður: Bílaverkstæðið Lykil'l
Hornafjörður: Vélsmiðia Hornafjarðar
Hvolsvöllur: BMaverkstæði Kaupfélag Rangæinga
ÍSelfoss Bílavei'kstæði Kaupfélags Árnesinga
Keflavík: Bflavehkstæði Birgis Guðnasonar
Kópavogur: Vélvagn s.f.
HEKLA
HF-
LAUGAVEGI 170—172 - REYKJAVÍ K 4§>--^