Menntamál - 01.12.1926, Blaðsíða 17

MENTAMÁL
31
staklingar hennar kunni ekki að lesa. En eina ráðið, sem eg
sje til þess, aö skólarnir geti hjer leyst af hendi hlutverk sitt
sem skyldi, er þetta, aö völ sje skemtilegra og hollra lesbóka
á góðu máli. En vi'öast hvar munu hjeruöiri leggja svo óríf-
lega til skóla sinna, aö enginn kostur er aö gera lesljókasöfnin
nægilega fjölbreytt, nema þvi aöeins, aö útgáfa lesbókanna
sje styrkt svo af ríkisfje, aö þær veröi mun ódýrari en nú er.
Ef til þessa ráös ýröi gengiö, væri vel, aö „Ferfætlingar“ yröu
framarla í rööinni fyrir sakir málsnilli og efnis.
Svafa Þorleifsdóttir.
Ingunn Jónsdóttir: Bókin mín.
Öllum er kunnugt, hversu miklar l)yltingar hafa oröiö í ís-
lenzku þjóölífi hin síðari ár. Þau kjör og siðir, er íslenzk börn
alast nú upp viö, eru næsta ólík því, er hin vöndust, sem nú
eru komin á efri ár. Ekki er sá fróðleikur ómerkur eöa lítils-
viröi, aö vita um æfikjör þeirra, sem lifaö hafa á undan þeirri
kynslóð, sem nú er uppi. Ekki mundi hin uppvaxandi kynslóð
missa neins í við það, að staldra við augnablik og líta um
öxl á æfikjör þau og staðhætti, er afi og amma, faðir og móð-
ir ólust upp við. Nokkur vandhæfni er þó á aö skrifa um þau
efni svo, að börn og unglingar lesi sjer til gagns, því að börn-
um er jafnan erfitt að tileinka sjer efni, er veitir þeim enga
skemtun jafnframt, Þó get jeg bent á bók, sem vafalaust á
erindi til æskulýðsins á þennan hátt, aö veröa kærkomið les-
efni, og veita jafnframt fróðleik um margt það, sem liggur
glatað og gleymt, að nokkru leyti af því, að fáir hafa hirt um
að færa nokkuð í letur af endurminningum bernskuáranna.
Bók þessi er „Bókin mín“, eftir frú Ingunni Jónsdóttur frá
Kornsá. Er að vísu nokkur tími liðinn frá því, aö bókin kom
út, og hennar þegar veriö hlýlega minst af mörgum. En hins-
vegar hefir því lítt verið á lofti haldiö, hversu heppileg bók-
in væri fyrir börn og unglinga.
Svo vill til, að jeg get tilfært glögt dæmi máli mínu til