Menntamál - 01.08.1927, Blaðsíða 1

MENTAMAL
ÚTGEFANDl: ÁSGEIK ÁSGEIRSSON
III. ÁR ÁGtíST-SEPT. 1927 7. BLAÐ
Vandræðabörn.
Eftir Helga Hjörvar.
( Erindi flutt á kennaraþingi sumariö 1927).
Flestir kannast vi'B þaö, að þaö kemur oft fyrir, aö einhver
viss faraldur gýs upp, einhver óáran í mannfólkinu, sem ber
meira á i eitt skifti en önnur. Ekki er aö því aö spyrja, þeg-
ar styrjaldir geisa eöa einhver slíkur ófagnaöur, ])á fylgja
því margskonar önnur mein, allskonar óáran, veikindi og
glæpir magnast. svo aö menn skilja ekkert i því og ráða viö
ekkert.
Eitt er þaö ekki sizt, sem menn hafa tekiö eftir, ekki aö-
eins í ófriöarlöndunum, heldur líka annarstaöar, en ])aö eru
vaxandi glæpir og allskonar vandræöi meö börn og' unglinga.
Jeg skal nefna það sem dæmi, aö rnaöur, sem jeg þekki i
Norrköping í Svíþjóö, sem er verksmiðjubær mikill, lýsti þvi
fyrir rnjer, aö á stríösárunum og eftir striösárin var þar kom-
in á fót stofnun, sem var mitt á rnilli ]>ess að vera fangelsi
og skóli fyrir unglinga. Hann var þar kennari. Þar var alt
troðfult um langa hríö, og það leit út fyrir, aö þetta yröi fram-
tiöarstofnun. En eftir nokkur ár var stofnunin tóm. Ungling-
arnir uxu upp og „útskrifuðust“, uröu sæmilegir menn, og
engir komu nýir i stað þeirra, sem fóru.
Þessa sömu sögu var hvarvetna aö heyra upp úr stríöinu,
og nokkuð svipaö hefir gerzt hjer í Reykjavík. Fyrir nokkr-
uni árum var hjer skelfilegur fjöldi af sístelandi strákum, sem