Menntamál - 01.09.1937, Blaðsíða 14

92
MIiNNTAMÁL
þau eru ekki fyllilega nákvæm, en aí' sinæð sveiflanna er
ekki liægt að draga aðra ályktun en þá, að þau segi nærri
til um þá eiginleika, sem þau eiga að prófa.
Skólarnir og greindarprófin. Iivaða gagn geta skólarnir
haft af prófunum? Það þarf ekki nema lílils háttar votl
af umhugsun til þess að sjá það, að það er nokkur aðstöðu-
munur fyrir kennara að vita frá upphafi nokkuð öruggt
um námsmöguleika nemenda sinna og geta hagað náms-
efnavali og kennsluaðferðum eftir því. Það er ekki auð
hlaupið að þvi að skipta niður í 7—8 bekki hóp 200 barna,
sem kemur samtímis inn í skólann og kennararnir hafa
enga liugmynd um. Verið getur, að kennararnir geti með
kynningu sinni af nemendunum komizt eins vel að náms-
getu þeirra eins og prófin, en það tekur þá að minnsta
kosti tima, ef til vill nokkur ár. Gagnsemi prófanna er þvi
umfram alll í því fólgin, að þau spara tíma. Hér á landi
er eytt miklu fé til skólahalds og er það ekki að lasla, en
varla er eins um það liirt, hvaða árangur þessi kostnaður
beri. Ef tekin væru upp slík próf mætti láta kennsluna
bera betri árangur, því að samstilltir kraftar vinna bétor
en sundurleitir. Auk þess má komast hjá ýmsurn uppeldis-
vandræðum, sem rót sína eiga að rekja til þess, að hörn
eru selt með öðrum börnum, sem léttara eiga um násm.
Magnleysistilfinningin gagnvarl erfiðum verkefnum ér
mjög skaðsamlegur hlutur, sem spillir miklu af þeiin
árangri, sem hægt væri að ná, ef hjá henni væri komizt.
Það er, sem áður er sagt, augljóst mál, að greindarmæl-
ingarnar koma að tvennu leyti-skólunum í góðar þarfir,
í fyrsta lagi eru þær ein hin öruggasta leið til þess að velja
saman samhenta krafta i bekki, og í öðru lagi gefa þær
kennaranum miklu fyllri vitneskju um námsgetu barn-
anna. Og fyrir þessa vitneskju stendur hann sem skiln-
ingsríkari uppalandi gagnvart barninu.
Ýmsar rannsóknir liafa verið á þvi gerðar, hvaða sani-
band væri milli námsárangurs og greindar, eins og mæl-