Menntamál - 01.12.1937, Blaðsíða 4
162
MENNTAMÁL.
tvö fyrstu árin, sem sá skóli starfaði. Fékk Ögmundur
þar náin kynni af samskonar skóla og hann sjálfur veilti
síðar forstöðu. Jafnskjólt og hann hafði lokið riámi á
Möðruvöllum réðst liann lil barnakennslu. Eftir fárra ára
starf brá liann sér til Kaupmannahafnar og stundaði þar
nám i kennaraskóla eitt ár. Þá tók liann aftur til við harna-
kennslu og stundaði Iiana um skeið. Enn tók hann sér fari
utan til meira náms, og i þetla skipti til Ameríku. Gekk
liann i kennaraskóla i Chicago.
Þegar hann kom heim aftur réðst hann lil kennslu við
Flensborgarskólann. Tók ]iar siðan við skólastjórn er Jón
Þórarinsson lét af því slarfi og gerðisl fræðslumálastjóri.
Stjórnaði Ögmundur slcólanum síðan af hinni mestu prýði
og röggsemi þangað til vorið 1930, er liann sagði af sér.
Var hann þá mjög þrotinn að heilsu og tekin að daprast
sýn.
Nemendum Ögmundar munu kennslustundir hans hug-
stæðar. IJann var maður prýðilega menntaður, en einkum
var liann mæta vel að sér í landafræði og hafði mestu un-
un af að lcenna hana. Bar þó af er hann kenndi um ísland.
Þær námsstundir eru ógleymanlegar. Tvennt mun hafa lil
borið. Kunnugleiki hans virtist ótæmandi. Það var líkast
þvi, þegar Iionum tókst upp, að hann réði yfir töfrum
þeim, sem æfintýrin segja frá, hann gæti látið nemend-
urna sjá undir hönd sér og gefið þeim þá sýn. Svo var
málfar hans. Það var eitthvert seiðandi afl í frásögninni,
orðavalið þróttmikið og þó látlaust. Það var ilmur is-
lenzkrar nátlúru af málinu.
Ofl lét liann fjúka gamanyrði og spaugilegar sögur i
kennsluslundum, hafði fullan skilning á því, Iiversu glað-
værðin getur sópað burlu þreytunni og námserfiðleik-
unum.
Tiltölulega lítið fekkst Ögmundur við rilslörf. Þó gaf
hann út, ásamt Jóni Þorsteinssyni og Jóhannesi Sigfús-
syni „Tímarit um uppeldi og menntamál“. í það ritaði