Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 18

MENNTAMÁL
80
sem gerir meiri mun á lágum og lengdum stöfum. Þessi
hlutföll gilda vitanlega jafnt, hvort sem um er að ræða
stóra skrift eða smáa. í harnaskólum er skriftarstærðin,
miðuð við lágu stafina, venjulega frá 5 mm. niður i 2
mm. með bilunum 3—2% mm. þar á milli, eftir aldri og
þroska nemenda. Bezt þykir gefast, að venja börnin frek-
ar á að skrifa stórt en smátt til að byrja með. Þess má
geta, að tvístrikaðar bækur, eins og 1. hefti Snotru Helga
Hjörvars, liafa 4 mm. breidd milli lína, og gætu því verið
heppilegar á 2. og 3. skólaári.
Þó að hér liafi verið nefnd hlutföll stafa í tölum, er ekki
til þess ætlazt — og beinlínis varað við, — að stafir séu
mældir með kvarða eða bandi, heldur er sjónliending ein
látin ráða hér um. Það kenrst brátt upjj í vana, og þá
fegrast formið með æfingunni. Þó her að sjálfsögðu að
benda börnum á þessi hlutföll, með útskýringum á gildi
þeirra fyrir útlil og lii-aða skriftarinnar, ásamt glöggri
tilsögn um samsetningu stafa, skyldleika og sköpun.
Tenging stafa kemur aðallega lil greina i tengdri skrift
eða hundinni. Svo nefnist skriftin, er lieil orð eru skrifuð
án þess, að stafirnir séu slitnir hver frá öðrum, og hver
stafur grípur óþvingað inn í annan í sama orði. Það þýðir,
að ritfærið er tekið eins sjaldan upp og unnt er, en depl-
um og hroddum yfir stafi bætt við strax eftir að orðið er
fullskrifað. Ég kenni hundna skrift ekki aðeins vegna þess,
að mér þykir hún áferðarfallegri, heldur sérstaklega af
því, að ég tel liana nothæfari, hraðari og mýkri en ó-
tengda og þeim mun helri, sem hún er meira tcngd. Ef
hundin skrift er kennd, verður að byrja á því að útskýra
fyrir börnunum, livert sé eðli hennar, t. d., að allir ó-
hreyttir stafir séu byrjaðir niðri á línunni, svo að þær
sveigjur, sem stafirnir taka í ýmiskonar stafasamhönd-
um, séu liprar og eðlilegar og verki sem ósjálfráð lireyf-
ing' með æfingu. Þarf ])á að sýna rækilega alla þá eigin-
leika, sem einstakir stafir liafa, í breyttum og ólíkum af-