Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 91

MENNTAMÁL
Nokknr orð tll lesenda.
153
Mikilsvirtur og merkur kennari af Norðurlandi skrif-
aði rilstj. nýlega bréf, þar seni hann lætur í ljósi þá
skoðun, að Merintamál flytji of mikið af löngum upp-
eldisfræðilegum greinum, en of lítið af frásögnum mn
kennara og skóla víðs vegar um landið.
Um fyrra alriðið getum vér ekki verið bréfritaranum
sammála. Vér litum svo á, að einn liöfuðtilgangur
Menntamála sé sá, að flytja lesendum sinum fræðandi
og vekjandi uppeldis- og kennslufræðilegar greinar.
Að vísu þurfa slíkar greinar ekki ávalt að vera langar,
en naumast verður hjá því komizt stundum, þegar marg-
þættu og yfirgripsmiklu efni skal gera glögg skil. Enda
sýnist einsælt, að ekki þurfi að skrifa fyrir kennara á
sama tiátl og illa læsl fólk, þar sem efni hverrar grein-
ar verður að vera samandregið í gleiðletaðri fyrirsögn
og myndum, ef von á að vera um, að við því sé lilið.
Hitt er annað mál, hvort hinar löngu greinar Mennta-
mála eru nægilega snjallar, og livort þær flvtja þann
fróðleik, sem mestu varðar á hverjum tíma. Um það
her öðrum fremur að dæma en oss. En i þvi sambandi
er rélt að minna kennara á það, að Menntamál er þeirra
rit, rit kennarastéttarinnar, og lilýtur því á hverjum
tíma að vera eins konar spegilmynd af áhugamálum
og þekkingu stéttarinnar fremur en verk nokkurs rit-
sljóra. Ritið stendur öllum kennurum og skólamönnum
o]JÍð, sem eitthvað hafa nýtilegt til málanna að leggja.
Um hitl atriðið, fregnir og frásagnir um ísl. kennara og
skóla, þá er það rélt, að æskilegt væri, að Menntamál
gætu flutt meira um þau efni en undan farið liefur
verið, en eins og hréfritarinn víkur að, þá er ritstj. þar
ckki einn i sök. Þráfaldlga hefur hér i ritinu og á kenn-
araþingum verið skorað á kennara úti um land að senda