Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 123

MENNTAMÁL
185
einstaklings. Loks eru þar starfsskrár i ýmsum námsgreinum.
Nokkrar myndir og iínurit fylgja. Kverið er Jiklegt að koma
að tilætlúðum notum, þar sem ljóst og skipulega er með efnið
farið. G. M. M.
Skriftarmælikvarði. Valið hafa: Guðmundur I. Guðjóns-
son, Jóhannes úr Kötlum, Magnús Ástmarsson.
Þessi bæklingur er gefinn út að lilhlutun fræðslumálastjórn-
arinnar. í honum eru skriftarsýnishorn og mælikvarði dómnefnd-
arinnar um einkunnagjöf í skrii't. Fyrst eru þar sýndar allmarg-
ar prýðilegar rithandir, sem hafa hlotið einkunnina. 9—9,5, síð-
an stiglækkandi sýnishorn, allt niður að 5, en þar er lágmarkið
fyrir fullnaðarprófseinkunn i skrift. A undan skriftarsýnishorn-
unum er formáli, ijóslega ritaður af Guðm. I. Guðjónssyni. Ræð-
ir hann þar um einkunnagjafir í skrift og skýrir þann rnæli-
kvarða, sem dómnefndin skapaði sér. Er til þess ætlazt, að sá
mælikvarði verði til stuðnings kennurum og prófdómendum,
einkum við vorpróf. Eg hygg, að bæklingur |)essi geti koniið
að tilætluðum notum, þótt ákjósanlegt hefði verið að fá fleiri
og fjölbreyttari sýnishorn af skrift. G. M. M.
Th. Bögelund: Foretdrar og uppeldi. Þýtt hefir og gefið
út Jón N. Jónasson kennari.
Bók þessi er nýlega komin á markaðinn. Eins og nafnið bend-
ir á, fjallar liún um uppeldi barna frá sjónarmiði foreldra. Höf-
undur kemur víða við. Hann ræðir um meðferð barna frá fæð-
ingu til kynþroska aldurs. Og ráðleggingar hans eru heilsufræði-
legs eðlis eigi siður en sálfræðilegs og siðfræðilegs. Hann hefur
sýnilega allvíðtæka reynslu og þekkingu. Þó virðist hanri sums
staðar bresta kunnugleik á nýjustu rannsóknum. Gætir þess t. d.
i köflunum um ósannsögli og þjófnað barna, sem annars eru skyn-
samlegir svo langt sem þeir ná. Þá hefði ég talið æskilegt, að
gerð hefðu verið skil einstökum vandamálum, sem foreldrum er
mjög nauðsýnlegt að vita deili á. T. d. sakna ég þess, að hvergi
skuli vera dreþið á afstöðu systkina hvers til annars, samkeppni
þeirra um hylli foreldranna og annarra, og ýmislegt, sem stunda
ber og varast þarf í því sambandi. Því meiri ástæða er lil að
gefa þessum atriðum gaum, sem foreldrum almennt virðist alls
ekki tjóst, að hér sé um neinn vanda að ræða. Annars hefur
höf. það sér til málsbótar um þessi og önnur atriði, er hann
sleppir, að hann hefur skilið réttilega, að bók af þessu tagi þarf