Menntamál - 01.04.1944, Blaðsíða 15

MENNTAMÁL
93
En töluverða vinnu og yfirgripsmiklar athuganir þarf
til þess að búa til samfelld próf, hæfilega þung, úr öllu eða
mestöllu reikningsefni barnaskólanna, eins og Jónas B.
Jónsson hefur gert. En æfingabókin er nauðsynleg af
tvennu: 1) Dæmin í reikningsbók skólans eru ekki nægi-
lega mörg. 2) Börnum, sem ekki standast próf í fyrsta
sinn, þykir skemmtilegra að fá nýjar æfingar til þess að
reikna en að þurfa að reikna upp aftur og aftur svo eða
svo mikið í gömlu bókinni.
Hér má minnast á það, sem bæði kennarar Laugarnes-
skólans og ég og ýmsir fleiri gera, að við mörkum á eins
konar rúðurit, hve langt áleiðis hvert barn er komið. Rúða
í ákveðnum dálki aftur undan nafni barnsins er lituð,
þegar barnið hefur lokið tilsvarandi prófi. Til skýringar
kemur hér mynd af nokkrum hluta slíks rúðurits yfir
minn bekk, þegar við vorum að fara yfir tugabrotin í 2.
hefti reikningsbókarinnar nú í vetur:
Þess má enn geta, að kennarar Laugarnesskólans gera
tilraun með það í vetur, að taka reikningsefnið í annarri
röð en gert er í reikningsbókum skólanna. Er það einnig
gert samkvæmt athugunum Jónasar á því, hver atriði
börnunum eru auðveldust. Þannig er t. d. hið auðveldasta
í tugabrotum og almennum brotum reiknað áður en erfið
deiling í einskonar tölum (með tveim eða fleiri stöfum
í deili) er æfð verulega. Væri vel, að kennarar létu heyrast
álit sitt á því, hver niðurröðun mundi heppilegust í þess-
um efnum. Ö. Þ. K.