Menntamál - 01.04.1945, Blaðsíða 27

MENNTAMÁL
105
Úr bréfum
Menntamál munu framvegis birta undir þessari fyrirsögn lengri eða
skemmri kafla úr bréfum, er þeim berast. Gerir ritstjórinn ráð fyrir,
aff á þann hátt verði tímaritinu fært að drepa á fjölmörg atriði, ser.,
ella yrðu ekki rædd í því. Væntir hann og þess, að í þessurn dálkum
verði að ýmsu vikið og orð á mörgu haft og ólíkum skoðunum fram
varpað.
Lm laun kennara og menntun
er Menntamálum skrifað:
„Get ekki annað en talið ósanngjarnt. að kennarar með fulla
kennaramenntun (kennararéttindi) hafi jafnhá laun og starfsbræður
þeirra, er minni menntunar liafa aflað sér, þó starfið virðist vera svipað.
Teldi heilbrigt, að þess yrði krafizt, að allir barnakennarar án
kennararéttinda gengu undir kennarapróf í öllum námsgreinum
barnafræðslunnar, og næðu þeir ekki ákveðnu lágmarksstigi í ein-
liverri námsgrein eða námsgreinum, fengju þeir itlutfallslega lægri
laun. Jafnframt stæði þeim opin leið síðar til prófs í þeim náms-
greinum, er þeirn var ábótavant í. Sá, er næði ákveðnu stigi í öllum
námsgreinum og væri bindindismaður á vín og tóbak, fengi full laun.
Slíkt fyrirkomulag hefði þá mikilsverðu kosti, að það skapaði launa-
mismun í nokkurnveginn samræmi við menntun og hæfni og yrði
einnig sterk hvöt þeim, er fást við kennslustörf, að fullkomna sig í
þeim fræðigreinum, er þeir væru ófullkomnir í. Akveðin menntun án
ákveðinnar skólagöngu er lieilbrigð krafa, sem styður hið þroska-
vænlega sjálfsnám.'' P. H. A.
Héraðsskólakennari
segir um grein Stefáns JúlíUssonar um skólann í Hessianhæðum
í febrúarhefti Menntamála:
. . . Eitt fremur iiðru í greininni vakti athygli niína, en það er
landnemastarfið, sem framkvæmt er í umræddum skóla. Mig skortir
yfirsýn yfir kennslu- og menntamál okkar íslendinga til þess að geta
dæmt um, hvar við erum staddir hvað snertir mannbætandi álirif
skólanna okkar, en grunur minn er sá, að surns staðar mætti skeyta
meira um „lijarta og hönd“ en gert er ...“