Menntamál - 01.12.1949, Blaðsíða 48

170
MENNTAMÁL
í fyrstu grein norskra fræðslulaga stendur: „Alþýðu-
fræðslan á að hjálpa til að veita barninu kristilegt og sið-
ferðilegt uppeldi og vinna að því að gjöra það að nytsöm-
um manni bæði andlega og líkamlega."
Þessi ákvæði ásamt ýmsum öðrum, sem stefna að því að
vernda kristilegt uppeldi þjóðarinnar, hafa gengið svo
að segja óbreytt í gegnum öll fræðslulög Noregs og sýna,
að kristindómurinn hefur verið og er enn þýðingarmesta
fag skólans. I okkar fræðslulöggjöf eru yfirleitt engin
ákvæði, sem kveði á um uppeldislegt takmark fræðslunnar.
Það segir sig sjálft hvílík vöntun þetta er og þó sérstaklega
ef stefna á að kristilegu uppeldi nemendanna.
Með slíku ákvæði ætti ekki aðeins að vera hægt að úti-
loka það, að hinn takmarkaði tími, sem kristindómsfræðsl-
unni er ætlaður, sé tekinn til þess að kenna „háttvísi og
umgengnisvenjur" eins og nýja námsskráin gerir ráð fyrir,
heldur ætti að mega vænta þess að kristindómsins gætti
meira í öðrum námsbókum eins og t. d. lestrarkennslubók-
unum, en í þeim er áberandi lítið af slíku lesefni.
Með öllu því, sem ég þegar hef sagt, hef ég viljað vekja
okkur öll til fullrar meðvitundar um, að kristindómsfræðsl-
an í okkar skólum er ekki aðeins litil heldur einnig léleg,
og að það er þjóðarvoði fyrir dyrum, ef við berum ekki
gæfu til að spyrna nú við fótum og hefja r^ýja sókn til þess
að efla kristna trú meðal uppvaxandi kynslóðar, því það er
vonlaust að sú þjóð verði siðferðilega sterk sem glatar
meðvitundinni um vald Krists og trúnni á mátt hans, og
enginn veit hvað mikið af þeirri siðferðisniðurlægingu,
sem þjóðin er nú í, stafar beinlínis af því, hvað lögmál Guðs
er henni fjarlægt og óraunverulegt.
Til þess að þetta megi takast væri æskilegt að kristin-
dómsfræðslunni verði ætlaðar fleiri kennslustundir og þó
einkum í gagnfræðaskólunum, en þó er það ekki aðalatrið-
ið heldur hitt að kennslubókum og kennsluaðferðum verði