Menntamál - 01.03.1952, Blaðsíða 39

^enntamál
33
en metorð og framgirni. Menn af hans gerð verða aldrei
°ddvitar í stjórnmálum, eins og þeim er enn háttað í
niannheimi....
Ég átti í æsku sjálfur kost nokkurra samvista við Karl
F'innbogason. Milli fermingar og tvítugs var ég tvö ár
vinnupiltur á Stóruvöllum í Bárðardal. Karl var um þær
ttiundir kennari þar í dalnum og hélt nokkurra vikna nám-
skeið á Stóruvöllum. — Eins og þá gerðist í sveitum, hafði
eS fyrir fermingu aðeins lært lestur, skrift og byrjunar-
aðferðir í reikningi auk Helgakvers. Karl veitti mér því
fyrstu unglingafræðslu, sem mér gafst kostur á. Ég mun
hafa verið elztur þessara barna, sem hann hafði til náms
að því sinni. Ég minnist þess, að hann helgaði mér sér-
staklega margar stundir. Ég minnist þess, hversu hann
opnaði mér nýja heima og að ég hugfanginn og dauð-
Þyrstur teygaði fræðsluna af vörum hans. — Aldrei fyrr
hafði ég hitt nokkurn mann, sem með náinni andlegri
spertingu hafði gagntekið mig slíkri hrifningu. Mælska
hans, þekking hans, sem að minni hyggju átti sér engin
takmörk, hin milda glettni hans, ástúðin í augum þessa
fallega manns varð mér allt til samans opinberun þess, að
lífið gæti boðið fleiri kosta völ en hrakning og strit í mis-
•Jöfnum vistum. En þessi mín fyrsta sælustund við brunn
bekkingarinnar leið skjótt og barnsgrátur minn var sár,
t>egar henni lauk. — Síðar naut ég kennslu Karls einn vet-
Ur í gagnfræðaskólanum á Akureyri. Þá skildist mér það
til fyllri hlítar, hvílíkur afburðakennari hann var, hvílíkt
audlegt glæsimenni, hvílíkur félagi. Hrifning okkar nem-
ePda hans var tilbeiðslukennd og ástúð blandin. — Atviks
^oinnist ég frá þeim dögum. Nemendur þriðja bekkjar
asamt nokkrum kennurum fóru stutta kynnisför í ná-
®renni Akureyrar. Á stórbýli einu var skoðað allt, er
varðaði rekstur búsins og þá gengið í fjósið. Og er nem-
endur stóðu þar saman komnir á fjóströðinni, kvaddi Karl
f'innbogason sér hljóðs og hélt ræðu fyrir minni kúnna.