Menntamál - 01.12.1952, Blaðsíða 6

116
MENNTAMÁL
hafa unnið, kyrrlátt starf, sem oft var lágt launað og lítið
þakkað, nema í hlýjum endurminningum roskinna manna,
sem sakna þess mest, að geta aldrei launað til fulls, það
sem þeim var hezt gert á hernskuskeiði. Þeir hafa lagt
sinn tilhöggna stein, fágaðan og hornréttan, í musteri
framtíðarinnar.
Ég er þess fullviss að hundrað ára barnafræðsla í þessu
byggðarlagi hefur borið ríkulegan ávöxt. Ég segi það meir
til gamans, að ég hef þekkt nokkur Flóafífl um dagana,
en það vill svo til, að ekkert þeirra er úr Flóanum. Hins
vegar hefur ungt fólk úr þessum byggðarlögum dreifzt
víða og kynnt sig vel og sumt reynzt með afburðum að
gáfum og hæfileikum. Skólinn á þar sinn þátt, en þó helzt
í samstarfi við heimilin og kirlcjuna. Þessar þrjár stofnanir
taka við uppvaxandi kynslóð og miðla henni af menning-
ararfinum, sem þarf að skila áfram og ávaxta í lífi þjóðar-
innar. Það kemur elcki af sjálfu sér. Elckert þarfara verk
er unnið en það, sem fer til að manna sitt byggðarlag. Og
þá er það fyrst og fremst að skila börnum og unglingum
áfram til vaxandi menningar og bjartari framtíðar fyrir
land og þjóð, í lotning og auðmýkt gagnvart þeirri for-
sjón, sem stjórnar störfum vorum. Guð blessi okkur góðar
minningar langrar sögu, og láti þær skila okkur lengra
fram á hans vegum.