Menntamál - 01.03.1955, Qupperneq 13

MENNTAMÁL
5
skyldum börnum, sums staðar allt að 4%, en annars
staðar rúmlega 1%.
Börn, sem eiga erfitt með lestrarnám, en geta ekki tal-
izt til treggáfaðra barna, eru sett í sérstakar deildir, fá-
menna leshópa eða kennt einstaklingslega, 20 mínútur
dag hvern, eins lengi og þörf er á.
Málhölt börn eru sett í sérstaka kennsluhópa og eins
þau, sem eru sjóndöpur eða heyrnardauf.
Þá er á stöku stað farið að nota hóppróf við innritun
til þess að varna því eftir föngum, að börn hefji skólanám,
áður en þau hafa náð þroska til þess.
Ég mun að þessu sinni ræða hér lauslega um treg-
gáfuð börn og vanþroska.
Börn, sem ná ekki greindarvísitölu 65—70, eru venju-
lega ekki talin hæf til þess að stunda almennt skólanám.
Er þeim þess vegna búin vist á heimavistarstofnunum
eða dagskólum. Örvitar og fávitar, þ. e. börn, sem hafa
greindarvísitölu fyrir neðan 50, dvelja á hælum eða heima-
vistarstofnunum, en fyrir hálfvita (gv. 50—70) hafa sums
staðar einnig verið settar á stofn sérstakar skólastofn-
anir, nokkurs konar dagskólar, þar sem börnin dvelja dag-
langt, en fara heim til sín á kvöldin. Á Norðurlöndum
eru þessar stofnanir starfræktar af ríkinu, og hafa því
almennir skólar eða fræðsluyfirvöld héraða engan veg
eða vanda af þeim. Þegar rannsóknir hafa sýnt, að barn
hefur svo lága greindarvísitölu, að það veldur ekki skóla-
námi, er viðkomandi stofnun í fræðsluhéraðinu gert við-
vart, og gerir hún þá frekari ráðstafanir.
Hliðstæð afstaða kemur fram hjá íslenzkum stjórnar-
völdum í þessu vandamáli. Lög um fræðslu barna frá
1946 gera ráð fyrir því, að börnum, sem skortir hæfileika
til þess að stunda nám í almennum barnaskóla, skuli séð
fyrir vist í skóla eða stofnun, sem veiti þeim uppeldi og
fræðslu við þeirra hæfi.