Menntamál - 01.03.1955, Qupperneq 18

10
MENNTAMAL
innan aldursflokksins ber, en skólastjórinn gætir þess þó
að hafa alltaf nokkra tilbreytni í því. Að vísu er raðað í
þessar deildir af nokkru handahófi, eins og gert var er-
lendis þar til fyrir skömmu, þ. e. raðað eftir mati kennara
og skólastjóra og einkunnum. En ég tel, að oft sé þar
farið nálægt hinu rétta, því að glöggur og réttsýnn kenn-
ari metur áreiðanlega oftast rétt hæfileika og getu barns,
þótt vel gert greindarpróf í góðs manns höndum sé ör-
uggari mælikvarði og stefna beri að því að beita þeirri
aðferð, þegar treggáfuðu börnunum er skipað í sérstakar
deildir. Nákvæmni í röðun er þó ef til vill minna atriði
en sjálft starfið með þessum nemendum. Það þarf að gefa
kennurum þessara deilda tækifæri til þess að kynna sér,
hvernig bezt er að haga lcennslustarfinu, fá fjölbreyttari
Jcennslutæki og hafa fáa nemendur í hverri deild. Einnig
er full ástæða til þess að athuga, hvort hyggilegt er að fá
sama kennaranum eingöngu slíkar deildir til kennslu. Telja
margir réttara, að þeir kenni einnig vel gefnum börnum,
því að einhæfni í starfi sé óheppileg, en fjölbreytni að vissu
marki holl.
Ef til vill er þess ekki langt að bíða, að sálfræðileg
þjónusta fáist að skólum hér á landi. Verður þá auðveld-
ara um könnun á námsgetu barna og röðun í deildir. En
ég held, að við eigum ekki að setja upp sérstakar stofn-
anir fyrir treggáfuðu börnin, heldur eigi þau að sækja
sama skóla og önnur börn í hverfinu. Ég sé heldur ekki
ástæðu til þess að breyta fyrirkomulagi okkar um nöfn
á deildum þeim, sem treggáfuðu börnin eru í, og mjög
óráðlegt að kalla þær sérstöku nafni, hvort sem það er
orð eins og hjálparbekkur eða annað. En það er þó ekki
aðalvandamálið. Það, sem mestu máli skiptir, er að fá
þessum börnum sem öðrum verkefni við hæfi þeirra. Þá
verða þau hamingjusöm og starfsfús, hvort sem getan
er mikil eða lítil. Til þess eiga þau kröfu, það er réttur
þeirra, sem eigi má frá þeim taka.