Vorið - 01.03.1959, Blaðsíða 19

V O R I Ð
15
— Já, en flýtið ykkur þá áður en
þau koma heim, en farið varlega og
hræðið ekki ungana, sagði hann.
Samstundis þutu þau María og
Knútur upp á vagninn, teygðu sig
upp á fjósþakið, gægðust undir þak-
steininn, þar sem Pipp og Vipp áttu
hreiðrið sitt. En það komst ekki
nema annað að í einu. María var
fyrri, því að Pipp var fuglinn henn-
ar. Fyrst sá hún ekki neitt, því að
það var svo dimmt inni í holunni.
En hún heyrði eitthvert tíst, og þeg-
ar augun vöndust myrkrinu, kom
hún auga á eitthvað í hreiðrinu. Og
þetta var skemmtilegasta sjón, sem
hún hafði nokkurn tíma séð.
Fyrst varð hún hálf smeyk, en svo
fór hún að hlæja, og Knútur gat
ekki skilið, að hverju hún hlægi.
— Lofaðu mér að sjá, sagði hann
og ýtti við henni.
— Bíddu ofurlítið, sagði María.
— Hefur þú séð litla unga með
svona stór gin. Og hvað þeir gapa.
Þú getur séð alveg ofan f maga á
þeim. — En þeir eru svo fallegir,
angarnir þeir arna, bætti hún við.
— Hvað eru þeir margir? spurði
Knútur. — Og nú er röðin komin
að mér. Hann var farinn að verða
óþolinmóður.
— Þeir eru einn — tveir — þrír —
fjórir — fimm, — nei, það er einn í
viðbót — þeir eru sex, svaraði
María.
Framhald.
E. Sig. þýcldi.
Forskrift
Nýja bókin hvít og hrein á hillu
liggur,
mörkuð bláum, beinum línum,
bíður eftir penna þínum.
Gættu þess að halda hreinu hverju
blaði.
Hvergi sjáist blakkir blettir,
blöðunum þá einhver flettir.
Mundu nú að rita rétt og reglum
fylgja,
æfa drætti undurhreina.
Orðin mynda dálka beina.
Langar mig þú lærir vel þá list
að skrifa,
svo að jafnvel sérhver lína
sýni mönnum iðni þína.
Æfðu saman hönd og hug að hverju
starfi,
vitur lát hvert verk þig prísa. —
Verkin innra manni lýsa.
Erla (Ævintýri dagsins).
„Hvaða mánaðardagur er í dag, Steini?"
spyr pabbi.
„Það veit ég ekki.“
„Nú, líttu á blaðið, sem þú heldur á,
drengur."
„Það er ekkert að marka það. Þetta
blað er frá þvi í gær.“