Vorið - 01.03.1959, Blaðsíða 41

V O R I Ð
37
Læknirinn (kemur inn eftir litla stund):
, Jæja, ltvað er svo að yður, niaður minn?“
Bóndinn: „Að mér, það gengur ekkert
að mér. Lg ætlaði bara að spyrja lækninn,
hvort hann vildi ekki kaupa af mér kart-
öflur."
Dómarinn (við ákærða): „Kölluðuð þér
hann þjóf?“
Hinn ákærði: „Já.“
Dómarinn: „Og óþokka?“
Ákærði: „Já.“
Dómarinn: „Og asna?“
Ákærði: „Nei, herra minn. Ég gleymdi
því alveg.“
Dýralæknir einn hafði búið til meðal
handa sjúkum hesti. Það var duft, sem
liann aflienti ungum aðstoðarmanni sín-
urn og bað hann að gefa hestinum það.
Hann sagði honum, að liann ætti að
koma duftinu fyrir í röri. Hann ætti að
stinga rörinu upp í munninn á hestinum
og blása því síðan niður í liáls hans.
Þegar hann litlu síðar kom út í hest-
húsið til að vita, hvernig þetta hefði
gengið, sá hann sér til mikillar undrunar,
að aðstoðarmaðurinn stóð á rniðju gólfi
og baðaði út öllum öngum.
„Hvað hefur komið fyrir?“ spurði hann.
„Hvar er meðalið?"
Aðstoðarmaðurinn hóstaði og stundi og
gat lengi vel ekki komið upp nokkru orði,
en að lokum gat hann sagt:
„Hesturinn blés fyrst."
Pétur fer inn í matvörubúð og biður
um eina pylsu. Afgreiðslumaðurinn vefur
liana í venjulegar umbúðir. En þegar
Pétur hefur tekið við bögglinum, segir
liann:
„Ég sé, að þér hafið þarna Ijómandi fal-
legan ost. Ég held, að ég vilji hann liekl-
ur.“
„Þér getið fengið skipti," sagði af-
greiðslumaðurinn og fær honum síðan
ostbitann. Pétur þakkar fyrir og gengur
áleiðis til dyra.
„Heyrið þér,“ kallaði afgreiðslumaður-
inn. „Ætlið þér ekki að greiða?“
„Greiða? Fyrir hvað á ég að greiða?"
„Ætlið þér ekki að greiða ostinn?“
„Ostinn? Ég fékk hann í staðinn fyrir
pylsuna."
„En þér greidduð ekki pylsuna."
„Pylsunal Ég sem skilaði pylsunni til
yðar ’aftur!"
Fel u rriynd
Hvar er slúra systir?