Vorið - 01.06.1959, Blaðsíða 5

V O R I Ð
43
um húsgögnum, svo að Abraham,
sem hafði áður soiið á hálmpoka
uppi á lofti, fékk nú að sofa í rúrni.
Hún var dugleg kona og börnun-
um góð móðir; hún tók fljótt eftir
gáfum Abrahams og hvatti hann Lil
að lesa eins mikið og tími hans
leyfði, og leiðbeindi honum með
það.
Hann fekk nú lánaða þá bók,
er hafði rnikil áhrif á hann, en það
var ævisaga Georgs Washingtons,
sem var fyrsti forseti Bandaríkj-
anna, og sú hugsun vaknaði hjá
lionum, að hann gæti ef' til vill
sjálfur einhvern tíma orðið mikill
maður. Einn dag var hann að ólm-
ast við nokkra káta jafnaldra sína,
og það gekk mikið á lijá þeim. Þá
sagði kona, sem sá til þeirra: ,,Hvað
heldur þú að verði úr þér, Abbi?
Heldur þú, að þú verðir nokkurn
tíma að manni, eins og þú lætur?“
Hann svaraði henni hægt og stilli-
lega: „Ég hugsa, að ég verði áður en
langt líður forseti Bandaríkjanna.“
Og auðvitað var hlegið að þessum
orðum sveitapiltsins ómenntaða.
En nú kom óhapp fyrir hann.
Eina nótt, þegar rnikil rigning var,
lamdi vindurinn regnið inn á milli
bjálkanna í húsinu og inn á ævi-
sögu Washingtons, sem lá þar á
hillu, svo að hún skemmdist tölu-
vert. iHann fór þá með bókina til
mannsins, senr hafði lánað lionum
liana, og keypti lrana af honum fyr-
ir þriggja daga vinnu.
Hann fór nú að vinna daglauna-
vinnu hjá bændum í nágrenninu,
og allt, sem lrann vann sér inn,
lagði hánn til heimilisins, en á
kvöldin las liann allt, sem hann
náði í. Hann varð mjög vinsæll
hvar sem hann kom, því að hann
var þýður í viðmóti, snúningalip-
ur, kunni margar sögur að segja
fólkinu og orti gamanvísur, og auk
þess var hann sterkur og fimur og
góður glímumaður.
Um þær mundir var drykkju-
skapur almennur þar um slóðir. En
Abraham hafði lofað móður sinni
að neyta ekki áfengis, og það loforð
efndi liann. Og alltaf kenndi hann
sárt í brjósti unr þá, sem ofdrykkjan
hafði leikið illa. Einu sinni var
hann á heimleið frá vinnu að
kvöldi dags með nokkrum öðrum
mönnum, og þeir gengu fram á
drukkinn mann, sem lá hjá götunni
ósjálfbjarga í kuldanum, en hestur-
inn lians stóð þar hjá. Þeir settu
manninn upp á hestinn og studdu
hann heim að næsta bæ, og þar var
Abraham hjá honum alla nóttina
og hjúkraði honum, og varð með
því til að bjarga lífi hans.
Nú fór að vakna hjá honum
löngun til laganáms, og hann gekk
stundum langa leið, þegar hann
mátti vera að því, til þess að verða
viðstaddur réttarhöld, og tók vel
eftir öllu, sem þar fór fram. Líka
fékk hann lánað lagasafn, og las það
rækilega.