Vorið - 01.06.1959, Blaðsíða 10

48
VORIÐ
VerndarengiIIinn
L.angt, langt fyrir ofan öll ský him-
insins og aila þoku jarðarinnar var
engill á ferð með fítinn clreng í
faðmi sér. Litli drengurinn var föl-
ur á svip með lokuð augun, eins og
liann svæfi. Þjáningarsvipur var á
andliti lians og litlu hendurnar
hans héldu fast um annan handlegg
engilsins.
Eitt sinn lauk hann upp augun-
um allra snöggvast, og þegar hann
sá að hann hvíldi í faðmi engilsins,
mælti hann lágt:
„Mamma, nú líður mér betur.“
Þegar engillinn kom að hliði
himinsins, nreð byrði sína, biðu þar
hvítklæddar verur með útréttar
hendur og tóku á móti hinum litla,
sofandi dreng. Síðan báru þær hann
inn í dýrð himinsins.
Sendiboðinn, sem kom með litla
drenginn frá jiirðinni, gekk nú
fram fyrir Drottin, laut honum og
mælti:
„Ég hef hlýtt skipun yðar. Ég hef
borið hina saklausu barnssál til
yðar í himininn. —- En. . . .“ bætti
hann við. „Það er grátið niðri á
jörðinni. Foreldrar hans gráta. Ég
gat ekki huggað þau.“
kom gömul svertingjakona að höll
forsetans, og það liittist svo á, að
hann var að ganga út. Hún sagði
við hann, að hana langaði til að fá
að sjá Abraham annan. „Hver er
Abraham fyrsti?“ spurði forsetinn.
En konan svaraði: „Við höfum les-
ið um Abraham fyrsta í biblíunni',
en Abraham annar er forsetinn."
„Hann er hér,“ svaraði Lincoln.
Hann hafði haft liugboð um að
hann yrði ekki langlífur, og einu
sinni sagði hann við vini sína:
„Mér segir svo hugur, að þegar
stríði lýkur, sé líka verki mínu lok-
ið.“ Og það hugboð reyndist rétt.
Fimm dögum eftir að stríðinu lauk
fór liann í leikhús, sér til hvíldar og
skemmtunar. Þá kom maður, sem
hét Jolin Wilkes Booth, inn í stúk-
una að baki honurn og skaut liann í
höfuðið, og æpti: „Nú er Suður-
rikjanna hefnt!“
Þannig lét Abraham Lincoln líl
sitt 15. apríl 1865, og var hann þá
rúmlega 56 ára gamall. Iin Banda-
ríkjaþjóðin harmaði forsetann sinn
ástsæla, sem hafði unnið það þrek-
virki að afmá smánarblettinn
mikla, þrælahaldið, og koma í veg
fyrir það, að þjóðin sundraðist. Og
enn í dag telur hún hann einn
s’nna mestu ágætismanna. —■ Fr. H-