Vorið - 01.06.1959, Blaðsíða 22

60
VORIÐ
ÁLFUR: Jæja ,svona líta þá
frönsbækurnar þínar út-
JÚLÍA (hlær): Nei, pabbi. Ég var
bara að skrökva. Ég var ekki í
neinum frönskutíma. Ég var að
leita að sokkum og náði í þessa á
svörtum. Svo hitti ég Jónatan
stúdent, og hann bauð mér upp á
cóca-cóla niðri í Sjálfstæðishúsi.
ÁLFUR: Hm. Ég man ekki betur
en þú segðir mér, að hann væri
fluttur til Keflavíkur.
JÚLÍA: Lað var bara bull. Hann
hefur ekki farið fet héðan úr
bænum.
ÁLFUR: Þetta þykir mér ljótt að
heyra. Þú veizt þó, að ég hef
bannað þér að hafa nokkuð sam-
an við þann náunga að sælda.
Auk þess er það ekki viðeigandi,
þar sem Klemens prófessor. . . .
jæja, það er bezt, að Klemens
segi þér sjálfur, það sem honum
liggur á hjarta.
KLEMENS (dálítið feiminn):
Hm.... já, ungfrú Júlía. Þér
liafið ef til vill veitt því athygli,
að hm, þær tilfinningar, sem ég
ber í brjósti til yðar, .... eru dá-
lítið meira en venjuleg. . . . hm,
hm. . . . vinátta.
JÚLÍA (starir liissa á hann, á erfitt
með að verjast hlátri).
KLEMENS: Þér brosið, ungfrú
Júlía.
JÚLÍA (reynir að kæfa hláturinn
með vasaklútnum): Já, þér eruð
svo ægilega hátíðlegur, Klemens
prófessor.
KLEMENS (alvarlega): Er það eitt-
hvað hlægilegt? Mér er fullkom-
in alvara, hm, hm. . . . (Fellur á
kné.) Ungfrú Júlía, .... ég elska
yður. . . . hm. . . . hm. . . .
JÚL.ÍA (skellihlær): Ha, ha, ha, ha!
Nei, nú þoli ég ekki meira.
Þetta er það vitlausasta, sem ég
hef heyrt, .... að þér. . . . Kle-
mens prófessor. . . . ha, ha, ha,
ha, ha. . . . biðjið mín. Nei, þetta
er ekki hægt, heyrið þér það- . . .
Standið upp! .... Þér óhreinkið
buxurnar yðar!
KLEMENS (stendur upp og dustar
af sér rykið, — gramur): Finnst
yður það eitthvað óviðeigandi?
JÚLÍA: Að þér óhreinkið buxurn-
ar. . . . ? (Hlær.)
KLEMENS: Svei, ungfrú Júlía. Ég
hef alltaf haldið, að þér væruð
alvörugefin stúlka.
JÚLÍA: En það er ég einmitt ekki.
Ég er regluleg ærsladrós og voða-
legur háðfugl.
KLEMENS: Jæja, en hvað er ég
þá?
JÚLÍA (Idær): Þér eruð viðfelld-
inn, gamall jólasveinn, sem ég
hef miklar mætur á, af því að þér
eruð vinur föður míns. En að
giftast yður, (hlær á ný) nei, til
þess. . . .
KLEMENS: Til þess. . . . hvað?
JÚLÍA: Til þess eruð þér allt of
kátbroslegur og gamalll