Vorið - 01.06.1959, Blaðsíða 32

70
VORIÐ
Pabb arnir nú á döPum.
Persónur:
PALLI og PABBI.
PALLI: Heyrðu, pabbi. 'Þarftu allt-
af að vera að lesa í þessum blöð-
um? Þau eru varla svo skemmti-
leg. Geturðu ekki heldur spjall-
að svolítið við mig, eða litið á
frímerkin mín? Pabbi — þú heyr-
ir ekki, hvað ég er að segja.
PABBI (lítur upp frá blaðinu): Ég?
— Hvað? Jú, ég lieyri víst til þín.
PALLI: Hvað var ég þá að segja?
PABBI: Ha - segja?
PALLI: Já, þarna sérðu. Þú lieyrð-
ir alls ekki, hvað ég var að segja.
PABBI: Jasja, jæja. F.g hef víst ekki
heyrt það. (Flettir blaðinu.)
PALLI: Fn hefur þú ]rá ekkert að
segja við mig?
PABBI: Hvað, hef ég ekkert að
segja?
PALLI: Já, geturðu ekki sagt mér
eittbvað? — Eitthvað, sem ég veit
ekki?
PABBI: Nú vil ég bara spvrja í al-
vöru: Geturðu ekki hætt þessu
masi? — Farðu lteldur og lestu í
lærdómsbókunum þínum. — Það
væri þarfara en að hanga vfir
þessum heimskulegu frímerkjum
þínum.
PALLI: Það er ekkert heimskulegt
að safna frímerkjum, pabbi. Það
safna margir frímerkjum. (Blað-
ar í frímerkjabókinni.)
PABBI: iÞað er nú eitt af því, sem
ég bef aldrei getað skilið. Það
væri sjálfsagt hægt að taka sér
eitthvað þarfára fyrir hendur.
PALLI: Þarfara?
PABBI: Já, eitthvað, sent gagn væri
að seinna á ævinni.
PALLI: Eins og til dæmis hvað? —
Fyrir hverju hafðir þú áhuga,
þegar þú varst drengur?
PABBI: Ég? Ég hafði nú áhuga á
mörgu — ja — til dærnis sögu og
landafræði. — Nú, og svo mörgu
öðru.
PALLI: Jæja. — Ákafur.) Heyrðu,
pabbi, hér hef ég eitt Irímerki frá
Guatemala. Er það land?
PABBI: Já, auðvitað.
PALLI: Hvar liggur það land?
PABBI: Hvar liggur það? Það ligg-
ur bara langt, langt í burtu.
PALLI: Já, en hvar liggur það,
pabbi?
PABBI (byrstur): Ekki trufla mig.
Ég er búinn að segja þér það. Ég
fæ ekki að hafa frið til að lesa —
í blaðinu. (Flettir blaðinu enn.)
PALLI: Þú veizt þetta þá ekki,
pabbi?
PABBI: Auðvitað veit ég það. — Ég
er bara búinn að segja þér, að þú
mátt ekki trufla mig. — Og svo