Vorið - 01.12.1959, Blaðsíða 14
132
V O R I Ð
þar inn nokkur sjúkrarúm. Svona
var fyrsta sjúkrahúsið hans.
Negri nokkur, sem hét NZeng
hafði lofað að vera túlkur hans. En
vikurnar liðu og NZeng sýndi sig
ekki. — Þú færð að reyna, hve erfitt
er að gera hér nokkuð, og hve svik-
ulir Afríkanarnir eru, sagði einn af
trúboðunum við Albert.
Það var erfitt að komast af án
þess að hafa túlk, því fátt af negr-
unum skildi frönsku. En svo bar
það við að dag nokkurn kom þarna
sjúklingur, sem talaði vel frönsku.
Albert spurði, hvar hann hefði lært
það.
— í Cape Lopez, þegar ég var
matsveinn.
— Hvað heitir þú?
— Jósep, Oganga. (Innbyggjar-
arnir kölluðu Albert „Oganga“,
sem þýðir ,,töfralæknir“.)
— Vilt þú vera hjá mér og vera
túlkur? En við höfum ekki efni á
því að greiða þér há laun. Aðeins
70 franka á mánuði.
— Ég fékk 120 þegar ég var mat-
sveinn.
— Við erum ekki eins efnuð og
kaupmennirnir í Cape Lopez. Ég
fæ engin laun fyrir vinnu mína hér.
En við reynum að hjálpa þér og
fólkinu hér í kring.
Jósep gekk inn á að verða túlk-
ur og hjálparmaður Alberts
Schweitzers. Hann var duglegur,
en stundum kom það fyrir, að orð-
tök frá þeim tíma, er hann var mat-
sveinn, komu óvænt, þegar hann
var að skýra frá hvar sjúklingarnir
fyndu til. „Þessi kona finur til í
hægri bógnum," sagði hann stund-
um. Eða „þessi maður finnur til í
hryggnum." En hann lærði fljótt að
gera að sárum og afhenda meðöl,
og var þeim hjónunum til mikill-
ar hjálpar.
Albert Schweitzer var eini lækn-
irinn innan 50 mílna fjarlægðar.
Það komu því margir sjúklingar
til -hans. Hann lét festa um hálsinn
á þeim pappírslappa með númeri.
Sama númer var fært inn í dagbæk-
ur sjúkrahússins. Og það kom
sjaldan fyrir að jressir sjúklingar
hans töpuðu þessum númeralöpp-
um — einkum vegna þess, að þeir
trúðu því að í þeim fælist töfra-
máttur, sem læknaði þá við sjúk-
dómnum.
Sex mánuðum eftir að Schweitz-
er kom til trúboðsstöðvarinnar, var
nýja sjúkrahúsið hans fullbyggt.
Gólfið var úr steinsteypu en veggir
úr bárujárni. Þakið var úr stráum,
og var hvítur segldúkur strengdur
að innan. Á stofunni voru stórir
gluggar, en í þeim var ekkert gler,
en þétt flugnanet strengt fyrir þá í
þess stað.
Búast mætti við, að erfitt hefði
verið að útvega rúm, en það gekk
betur en vænta mátti. Sjúklingarn-
ir sjálfir, eða þeir, sem voru með
þeim bjuggu til rúmin. Sohweitzer
merkti við þar, sem rúmin áttu að