Vorið - 01.12.1959, Blaðsíða 15

V O R I Ð
133
vera, og innbyggjarnir ráku niður
stólpa í hvert horn. Svo festu þeir
tvær stengur langs milli stólpanna,
og aðrar styttri þverræmur yfir þá.
Þar með var rúmið tilbúið. Síðan
sóttu þeir þurrt gras og höfðu það
fyrir dýnu.
Þegar Schweitzer varð að gera
uppskurð á sjúklingi, svæfði hann
sjúklinginn með klóróformi. Þetta
undruðust innbyggjarnir mjög. —
Það er undarlegt, sögðu jreir. —
Fyrst drepur Oganga sjúklingana.
Svo læknar hann þá. Og að síðustu
vekur hann þá til lífs aftur!
Versti sjúkdómur á þessum slóð-
um er svefnsýkin. Mýflugur og
tsets-flugur bera sýkilinn á milli,
og í sumurn héruðum Afríku hef-
ur þriðjungur fólksins misst lífið
úr þessum sjúkdómi. Schweitzer
varð að byggja skýli hinum megin
við ána fyrir Jrá, sem veikir voru af
svefnsýki, svo að }>eir smituðu ekki
aðra sjúklinga.
Árin liðu. Fyrri heimsstyrjöldin
hófst. Og af því að Alsaca var þá
þýzkt hérað var Schweitzer talinn
jrýzkur ríkisborgari. Og þótt hann
ynni aðeins góðverk, litu sumir
Frakkar á hann sem óvin, og að
síðustu voru þau hjónin tekin föst,
flutt til Frakklands og látin þar í
fangabúðir. Þar voru þau til stríðs-
loka.
Nú gætu menn hugsað sér, að
Schweitzer hefði orðið svo gramur
við Frakkana, að hann hefði aldrei
farið til Afríku aftur. En svo var
ekki. Um tíma ferðaðist hann um
Evrópu og hélt orgel-hljómleika til
að safna fé til trúboðsstarfsins, og
árið 1924 hélt hann í annað sinn
til Lambaréné.
Það var ekki mikið eftir af
sjúkrahúsinu, þegar hann kom aft-
ur. Á þeim sjö árum, sem hann
hafði verið fjarverandi, hafði frum-
skógurinn hulið jrað með öllu.
Veggirnir stóðu, en þakið var sigið
niður, og stígarnir milli húsanna
voru grónir grasi og vafningsviði.
Nálægt jrrem kílómetrum upp
með ánni hafði áður verið þorp.
Þangað flutti hann sjúkrahúsið, og
]>að var stækkað og byggt með
mörgum kofum fyrir sjúklingana.
Þegar allt var búið, voru jrar her-
bergi handa 250 sjúklingum. Nú
komu fleiri frá Evrópu og hjálp-
uðu Schweitzer bæði læknar og
hjúkrunarkonur. Hann fékk tima
til að fara oft til Evrópu, halda
hljómleika og safna peningum. Og
jregar seinni heimsstyrjöldin kom,
datt Frökkum ekki í liug að stöðva
þessa starfsemi hans. Hann var
einnig Jrá orðinn franskur ríkis-
borgari.
Árið 1952 fékk hann friðarverð-
laun Nobels fyrir starfsemi sína í
Afríku, og hann hefur fengið marg-
ar viðurkenningar. En allar pen-
ingagjafir hefur hann notað til að
bæta sjúkrahúsið og auka starfið
fyrir innbyggjana í Lambaréné.