Vorið - 01.12.1959, Blaðsíða 17

V O R I Ð
135
ann og telja endurnar, þegar þær
fara út að tjörninn til að synda.
Með því móti getum við fengið að
vita, hvað endurnar eru margar. —
— J á, við getum gert það — sagði
héppi.
Og nú komu endurnar fyrir
hlöðuhornið og vöguðu niður að
tjörninni.
— Ein — tvær — þrjár — taldi
héppi.
— Ein — tvær — þrjár — taldi
kisa. Svo hætti hún allt í einu að
telja og setti upp undrunarsvip.
Þær voru ekki fleiri.
— Þarna getur þú séð — sagði
héppi. Þær eru bara þrjár. Það var
einmitt það, sem ég sagði. —
— En — sagði kisa með efasvip.
Ég er nú samt viss um að endurnar
eru fjórar, því að ég taldi fjórar
endur. —
— Gott — sagði héppi — þú vild-
ir þá kannski gjöra svo vel og sýna
mér þær. —
Enn sat kisa litla stund og hugs-
aði. Svo stóð hún upp og gekk um-
hverfis hlöðuna. Hún gægðist inn í
alla króka og kima. Loks kom hún
auga á önd, sem hafði falið sig á
bak við vatnstunnuna.
— Hvað ert þú að gera hérna? —
spurði kisa. — Hvers vegna ert þú
ekki með hinum öndunum? —
— Það er af því skal ég segja þér,
að ég reyni alltaf að fela mig, þegar
hann héppi er einhvers staðar ná-
lægt. Hann er alltaf að stríða mér
— sagði öndin.
— Það er þess vegna sem hann sá
þig ekki, — sagði kisa undrandi.
— Já, einmitt — sagði öndin.
— Viltu gera mér dálítinn
greiða? — spurði kisa.
— Auðvitað — sagði öndin kurt-
eislega.
— Mig langar til að biðja þig að
ganga með mér kringum hlöðuna,
fram hjá honum héppa og niður að
tjörninni. —
— En — sagði öndin með ótta-
svip, — en ef héppi færi nú að
stríða mér? —
— Ég lofa þér því, að hann skal
ekki stríða þér — sagði kisa.
— Þá skal ég koma með þér —
sagði öndin.
Svo gekk öndin með kisu í
kringum hlöðuna, vagaði fram hjá
héppa og niður að tjörninni.
— Þarna sérðu nú — sagði kisa
við héppa. — Ég hafði rétt fyrir
mér, þegar ég sagði, að það væru
ein — tvær — þrjár — fjórar endur.
— Nei, ég hafði rétt fyrir mér —
sagði héppi reiður, því að ég sá
bara eina — tvær — þrjár endur. —
— Þær voru fjórar — sagði kisa.
— Þær voru þrjár — sagði héppi.
— Þær voru fjórar — endurtók
kisa.
Og nú leit helzt út fyrir að allt
væri að fara í bál og brand á ný.
Og þá var auðvitað allt gaman
dagsins búið.