Vorið - 01.12.1959, Blaðsíða 23
V O R I Ð
141
Það var einhverju sinni á köld-
um vetrardegi, að konan mín
heyrði daufa og slitrótta hringingu
frá dyrabjöllunni, eins og lítið barn
væri að reyna að hringja. Þegar
hún leit út um gluggann, sá hún
hundinn okkar Rex liggja á tröpp-
unum og reyna með miklum erfið-
ismunum að rísa við og við á fæt-
ur og styðja á bjölluhnappinn.
Þegar konan mín lauk upp liurð-
inni, hné Rex máttvana niður við
fætur hennar. Hann hafði orðið
fyrir bíl, og horfurnar voru ekki
góðar. Rex hafði veitt því athygli,
hvernig fólk hafði gert vart við sig,
ef það vildi komast inn, og þessu
hafði hann ekki gleymt nú, þegar
neyðin knúði hann til að gera vart
við sig. Hann hafði aldrei reynt
þetta áður. Rex lifði og varð al-
bata, en hann reyndi þetta aldrei
aftur. — G. M.
Dag einn síðdegis ákvað félagi
minn og ég að fara á færi og veiða
þorsk úti á víkinni. Þegar við höfð-
urn gert bátinn kláxan og allt var
ingarhúsinu og verða að borga
sektir fyrir. Mér finnst líka leiðin-
legt að sjá menn slagandi og lxálf
dauða á skemmtunum. Ekki trúi
ég að þeir skemmti sér betur við
að brjóta og skemma. Mér finnst
þeir ekki kunna að skemmta sér, ef
þeir geta það ekki nema fullir.
5. Skýrðu frá í stuttu máli áhrif-
um Góðtemplarareglunnar á þjóð-
lífið.
Góðtemplarareglan hefur mjög
góð áhrif á þjóðlífið. Mér finnst
þeir menn, sem drekka, eigi að
ganga í Góðtemplai'aregluna, því
þá eiga þeir að hætta að drekka.
Enda eru það margir, sem ganga í
hana og verða þá bindindismenn.
Hxin vinnur að varanlegum friði
meðal þjóðanna. Bjargar drykkju-
manninum undan valdi áfengis og
veitir honum styrk í baráttu lians.
Páll Ragnarsson, 12 ára,
Sauðárkróki.