Vorið - 01.03.1966, Blaðsíða 34
„Ekki nokkurn skapaðan hlut,“ sagði
Villi.
„En góði minn, þetta er stórsynd.
Veiztu það, að mig vantar formúluna
fyrir þrumuveðri með 12 eldingum og
ellefu þrumum, og nú verð ég að vita
hvað ellefu sinnum tólf er mikið. Trimmi
skrifar, að hann hafi sent hina réttu
lausn, en ég er viss um, að hún er
skökk.“
„Nú, hvað sagði Trimmi, hverju svar-
aði hann?“ spurði Villl, sem kunni bæði
litlu og stóru margföldunartöfluna utan
að?“
„Hann segir að tólf eldingar sinnum
ellefu þrumur verði níutíu og níu
þrumuský.“
„Þetta er nú alveg vitlaust,“ sagði
Villi. „Tólf sinnum ellefu verða eitt-
hundrað og þrjátíu og tveir.“
„Nei, heyrðu mig, góði minn, er það
svona mikið?“ sagði risinn undrandi.
„Þá er ég ánægður. Nú get ég búið til
reglulegt þrumuveður. Ég þakka þér
kærlega fyrir. Ég get líklega ekki gert
neitt fyrir þig í staðinn?“
„Jú, það getur þú,“ svaraði Villi
snögglega. „Þú getur sagt mér, hvernig
ég eigi að fara að því að losna við þessa
galdraskó. Þeir fara með mig hvert, sem
þeim sýn.ist, hvort sem ég vil eða vil
ekki.“ ^
„Eina ráðið til að losna við þá, er að
setja þá á einhvern annan,“ svaraði sá
stóreygði. „Segðu mér hver það er, sem
þú vilt helzt koma skónum á. Þá skal ég
gefa þér ráð, sem duga.“
„Ég vildi helzt, koma þeim á litla,
ógeðslega dverginn, hann Trimma, þá
skyldi ég senda hann til tunglsins,“ sagði
Villi.
„Ha-ha-ha-ha!“ hló risinn. „Ha-ha-ha-
ha-------! Þetta er nú það bezta, sem ég
hef heyrt í mörg ár. Það væri lionum
mátulegt, þessum litla þorpara. Hlust-
aðu nú á mig: Bíddu þangað til þú ert
viss um að dvergurinn sé sofnaður, þá
skaltu leggja þessa steina í skóna þína
og sjá svo hvort þú losnar ekki við þá.
Taktu þá svo og láttu á fæturna á
Trimma, en það verður að gerast áður
en þú ert búinn að telja upp að tíu. A
eftir getur þú svo sagt honum hvert hann
á að fara og þá munu skórnir leggja af
stað, svo að hann mun aldrei koma aftur
til baka.“
„Þúsund þakkir!“ sagði Villi Ijóm-
andi af gleði og tók nú steinana, sem
risinn hafði gefið honum.
Svo kvaddi hann þennan góða risa
og klifraði niður stigann aftur. Eftir
litla stund var hann kominn aftur til
dvergsins Trimma. Hann sat þá og borð-
aði miðdagsmatinn sinn. Hann tók
brauðsneið og dýfði henni i feiti og
fékk Villa.
„Nú ætla ég að fá mér miðdegis-
30 VORIÐ