Vorið - 01.03.1966, Blaðsíða 46

hún á vinstri hliS, alveg eins og hún
vildi sýna mér borgina sem allra bezt.
Og mikið varð ég undrandi yfir stærð
hennar og útliti.
Flugvélin lenti þar tæpl. 20 mín. geng-
in í átta og staðnæmdist örstutt frá af-
greiðsluhúsinu. Ég losaði um beltið,
reis á fætur, og gekk út í sólskinið. Nú
hafði ég í fyrsta sinn sunnlenzka grund
undir fótum. Ég var ekki fyrr komin út
en vinkona mín — Aðalheiður A. Maack
og maður hennar Oðinn Geirsson —
óvörpuðu mig og varð ég þá glaðari en
orð fá lýst. Það var fyrirfram ákveðið,
að þau tækju á móti mér.
Þessi vinkona mín, Aðalheiður, er
þremur árum eldri en ég. Hún dvaldi
tíma úr sumrum með mér heima á
Bjarmalandi, á aldrinum 8—12 ára. Þá
bundumst við þeim tryggðahöndum,
sem ég vona að endist æv.ilangt.
Næst var ekið í bílnum þeirra, R 6759,
inn í borgina. Fórum við um elzta hiuta
hennar. Þar sá ég mörg hús, sem ég hafði
lesið um og heyrt nefnd í útvarpi, eins
og t. d. Bændahöllina, Fríkirkjuna, Al-
þingishúsið, Þjóðleikhúsið og ýms fleiri,
er ég nú le.it eigin augum í fyrsta sinn.
Eftir nokkra stund námum við staðar
við Bakkagerði 15, þar sem Jarþrúður
Maack, móðir hennar á heima. Þá fór-
um við aftur niður í borgina, að húsi
nr. 28 við Hverfisgötuna, en þar býr
vinkona mín fyrrnefnda, sem ég kalla
alltaf Gógó, og maður hennar Óðinn.
Þar borðuðum við ljúffengan kvöld-
verð, sem bragðaðist ferðalanginum í
meira lagi vel. Síðar leit ég sjónvarp, í
fyrsta sinn, en það er líkast því að horfa
á kvikmynd. Síðan háttaði ég í uppbúið
rúm. Og um leið og ég hallaði mér á
koddann — eftir að hafa litið í bók,
litla stund — við dunandi hávaða borg-
arinnar, rétt utan við gluggann minn,
luktust augun. Og undarlega fljótt sveif
ég, með bros á vör, inn í draumalöndin,
þar sem allur hávaði var hljóðnaður.
Fyrst í stað, fannst mér þó meira til um
hann — hér á jörðu niðri — en flug-
vélagnýinn, því á fimm mínútum íaldi
ég 40 bíla þjóta eftir götunni við hús
vinkonu minnar, eins og þeir væru í
kappakstri. Og ég heyrði sagt, að
strætisvagnar far.i þar um aðra hvora
mínútu.
Dvöl mín í höfuðborginni.
Þegar ég vaknaði, fyrsta morguninn,
undraðist ég mest, að ég skyldi sofa eins
og rotaður selur alla nóttina, í þessum
gauragangi öllum. Varð mér litið út um
gluggann og skildi þá enn betur en áður
muninn á borgarlífinu og kyrrlátum
morgnum upp til dala.
Fram yfir hádegi dvaldi ég hjá Jar-
þrúði, móður Gógóar. Þá fór ég á hár-
greiðslustofuna „Perma“, og svo aftur
heim til Jarþrúðar. Hjá henni var ég
fram yfir kvöldmat. Þá fór ég út með
Gógó og Óðni í R 6759. Þau óku með
mig um alla borgina og þar á meðal upp
að hitaveitugeymunum. Þaðan var margt
að sjá. Veðrið var líka yndislegt, alveg
slafalogn og blessuð sólin sendi sína
mildu geisla yfir láð og lög. Næst var
stefnt að forsetabústaðnum — Bessa-
stöðum. — Þar þótti mér reglulega fall-
egt um að litast. En hvergi kom ég auga
á blessaðan forsetann. Þaðan fórum við
42 VORIÐ