Vorið - 01.06.1966, Blaðsíða 15

Næst komum við að Drekkingarhyl.
I’ar rifjuðust upp sorglegir atburðir um
níðingsverk feðranna. Við komum
einnig að peningagjá, sem er nafnkunn.
hg varð alveg forviða þegar ég leit niður
1 hana og sá að í botni hennar glampaði
a peninga í þúsundatali. Ég starði í
kringum mig, góða stund. Þá rankaði ég
við mér og kastaði nokkrum peningum
í hana. Frá gjánni fórum við að Skeið-
vellinum á Þingvöllum. Þar eru háðar
kappreiðar á hverju ári. Þar er stórt
hesthús, sem er alltaf yfirfullt, þegar
kappreiðar eru haldnar. Nú sást þar
hvorki maður né hestur. Allt var kyrrt
°g hljótt. Hér komst maður í jafnvægi
eftir skarkala höfuðborgarinnar. Héld-
uni við svo áfram ferð okkar að sjálfum
Þingvöllum. Þar var gaman að koma.
Vatnið spegilskyggnt og mynd kirkj-
unnar og þriggja hursta bæjarins spegl-
nðist í því. Þarna voru hátar, sem hægt
var að fá lánaða til að sigla á vatninu.
Við gengum inn í Valhöll, sem er veit-
Jngastaður og settumst þar við borð,
sem rúmaði okkur öll. En það var Gógó,
Óðinn, Jarþrúður, Gísli bróðir Gógóar
°g systir hennar Sigríður, ásamt Aðal-
steini Maack, föður þeirra og síðast en
ekki sízt, litli sonur Gógóar, Aðalsteinn,
sem lá í burðarrúminu sínu hinn róleg-
asti, og svo að síðustu ferðalangur af
Öðru landshorni.
Við fengum mjólk, kaffi og gosdrykki,
asamt girnilegum brauðsneiðum. Þær
voru stórar og þykkar með feikna áleggi.
Ég var alveg södd þegar ég var búin með
mína sneið og stundi af vellíðan.
Þegar við komum út tók Gísli mynd
af hópnum, við hliðina á bílnum, sem
flutti okkur milli allra þessara staða.
Frá Þingvöllum fórum við aðra leið
en við komum, til Reykjavíkur. Það er
kallað að fara Þingvallahringinn. Þá sá
ég Sogið og Vatnsvík. Héldum við svo
áfram þar til við komum í Hveragerði.
I3ar stigu stórir gufustrókar — hátt til
lofts — upp úr jörðunni. Við ókum að
öðru gróðurhúsinu þar, en það á ein-
hver Páll Mikkelsen. Það var þá lokað.
Þá ókum við að gróðurhúsinu Eden.
Þar inni var dásamlegt um að litast. Allt
þakið í blómum innan um öll ljósin og
stórir vínberjaklasar og tómatar héngu
þar á greinum. Þar fengust vínber í
plastpokum og keypti ég mér einn, ásamt
litlum blómavasa, er ég ætla að eiga til
minningar um þessa ferð. Þarna var líka
stórt fiskabúr, með allavega röndóttum
og bröndóttum fiskum, er syntu inn á
milli gróðursins í búrinu. Þeir stærstu
voru 6—8 sm á lengd.
Þarna gengum við fram og aftur og
önduðum að okkur þessum dásamlega
gróðurilmi, sem einkennir öll gróður-
hús. Að lokum héldum við af stað til
borgarinnar. Það var gaman að sjá yfir
frá Kömbunum, á leið til Reykjavíkur.
Við ókum fram hjá Skíðaskálunum í
Hveradölum. Það er falleg bygging, sem
nú var öll ljósum prýdd og sveipuð húm-
blæjum kvöldsins.
Um eitt leytið — um nóttina — nám-
um við staðar hjá Hverfisgötu 28, hress
og glöð eftir dásamlegt ferðalag.
Næsti dagur heilsaði með ágætu veðri.
Þá fór ég í búðir með barnfóstru Jar-
þrúðar, sem kölluð var Dolla, stillt og
prúð og rataði um allt. Var hún mér til
VORIÐ 61