Vorið - 01.06.1966, Blaðsíða 19

SAGAN AF ÞUMLI LITLA
GAMALT ÆVINTYRI
Einu sinni voru hjón á bæ, sem áttu
sjö drengi. Allir voru þeir stæltir og
sterkir, nema einn. Hann var ekki stærri
en þumalfingurinn á honum föður hans.
Þess vegna var hann kallaður Þumall.
Hann hafði þann vana að fara undir
skammelið hjá henni mömmu sinni. Það-
an gat hann heyrt allt, sem faðir hans
°g móðir töluðu saman, án þess að þau
vissu af.
Dag nokkurn, þegar hann sat undir
skammelinu, heyrir hann að mamma
segir við pabba, að nú eigi hún engan
Wat að gefa þeim, og því vill hún að
pabbi fari með drengina út á skóg og
sjái svo um, að þeir rati ekki heim aftur.
Ef hann v.ildi ekki gera þetta, yrðu þau
öll að deyja úr hungri.
Pabbi var tregur til að fallast á þetta,
en mamma lagði svo mikla áherzlu á
það, að pabbi lét loks undan.
Svo kom þeim saman um að vekja
drengina snemma næsta morgun, og svo
skyldi pabbi fara með þá út á skóg,
þegar þeir hefðu fengið eitthvert matar-
kragð.
Þegar Þumall litli heyrði þetta, fór
hann út, sótti nokkra smásteina, og þeg-
ar allir eru háttaðir lætur hann steinana
i vasa bræðra sinna og fer síðan sjálfur
í rúmið.
Snemma næsta morgun eru bræð-
urnir vaktir til að fara út í skóg. Þeir
fengu svolítinn matarbita að eta og
leggja síðan af stað með pabba sínum.
Þumall litli biður bræður sína að
strá smásteinum á veginn smátt og
smátt. Þeir gera það. Þegar þeir eru
komnir langt inn í skóginn, fer pabbi
þeirra frá þeim og bannar þeim að elta
sig. Hann tekur á sig langan krók á leið-
inni heim. Allir bræðurnir fara að gráta
nema Þumall litli. Hann grét ekki.
Hann segir bræðrunum, að þeir skuli
hætta að gráta, en fara heldur að leita
að smásteinunum. Þeir gera það og finna
þá, og þeir komast heim nokkuð á undan
pabbanum.
Mamma þeirra var ekki mjúk í máli
og spyr hvar pabbi þeirra sé. Þeir segja
sem var, að hann hafi farið á undan
þeim, en vissu annars ekki hvert hann
fór.
Mamma þeirra rekur þá nú í rúmið
og þeir fara að sofa, nema einn. Það var
Þumall litli. Hann fór og settist hljóð-
lega undir skammelið hjá móður sinni.
Þegar pabbinn kom aftur, er mamma
þeirra reiðileg á svip. Hún sagði, að
það væri honum að kenna, að dreng-
irnir liöfðu ratað heim aftur, hann hefði
farið með þá of stutt inn í skóginn. Fað-
irinn lofaði að fara næsta dag, og þá
miklu lengra inn í skóginn.
VORIÐ 65