Vorið - 01.06.1966, Blaðsíða 21

lengra inn í skóginn.“ Þá muni þeir ekki
rata heim aftur.
Svo fara allir að hátta, allir nema
einn, og þaS er Þumall litli. Hann leggst
ekki til náSa fyrr en hann hefur fylit
alla vasa bræSranna af sandi. Svo fer
hann líka aS sofa.
Hjónin eru nemma á fótum næsta
niorgun og vekja drengina til aS fara
enn út í skóg. FaSir.inn hefur orS á því
viS konu sína, aS þaS sé merkilegt aS
drengirnir skuli alltaf rata heim aftur.
Þeir hljóti aS hafa einhver brögS í tafli.
Svo fer móSirin aS athuga klæSi drengj-
anna og finnur þá sandinn í vösum
þeirra. Hún hellir öllum sandinum úr
vösunum. og heldur, aS nú muni þeir
ekki rata heim aftur. Svo gefur hún þeim
irauSbita hverjum og einum og svo er
aftur lagt af staS.
Þumall litli biSur nú hvern og einn af
bræSrunum í laumi, aS mylja brauS-
sneiSar sínar og strá mylsnunni á göt-
fna, svo aS þeir viti hvaSa leiS þeir eigi
að fara heim aftur. Þegar þeir eru
komnir þrisvar sinnum lengra inn í skóg-
lnn en daginn áSur, fer faSir þeirra frá
þeim og bannar þeim aS veita sér eftir-
för.
Aftur fara þeir aS gráta, allir nema
Þumall litli. Hann grét ekki. Hann haS
þá hætta aS skæla, en fara heldur aS
feita aS brauSmoIunum, sem þeir hafi
stráS í götuna. — Þeir gera svo.
En, hver þremillinn! Fuglarnir höfSu
komiS og etiS alla brauSmolana, þeir
sáust því hvergi. Þeir villast því í skóg-
inum.
Þeir ganga nú og ganga og verSa brátt
ÞæS.i kaldir, svangir og móSir. En loks
komu þeir aS litlu húsi og ganga inn í
þaS. Þar sat gömul tröllkerling viS eld-
inn. Þeir bjóSa góSan dag og biSja kerl-
ingu aS lofa sér aS vera um nóttina, því
aS þeir væru svo móSir. En kerling baS
þá hypj a sig af staS aftur. Hún sagSi,
aS maSurinn sinn væri risi, sem æti
kristin börn. Þeir gátu átt þaS á hættu
aS vera étnir, þegar hann kæmi heim.
En þeir héldu, aS þaS væri ekki verra
en aS deyja úr kulda og hungri úti.
Kerlingin gaf þeim nú heitan mat og
baS þá aS skríSa undir sæng.ina hjá
dætrum sínum.
Risinn og kerlingin áttu sjö dætur,
sem hver átti sitt rúm aS sofa í, og hver
sína nátthúfu. Þeir sofnuSu fljótt, en
risakonan fór svo aS búa til góSan mat
handa karli sínum.
Þegar risinn kom heim, segir hann:
„Hér er lykt af kristnu mannakjöti.“
„0-nei-nei!“ seg.ir kerling hans. „Hér
er enginn inni. En þaS getur veriS aS
hrafninn hafi misst kjötbein niSur um
strompinn.“
„Nei,“ segir risinn og fer aS leita.
I5aS tekur ekki langan tíma, aS finna
drengina. Svo dregur hann þá fram úr
rúmunum og ætlar aS hafa þá í kvöld-
matinn.
„Nei, hættu þessu,“ segir kerlingin.
„Ég hef búiS þér góSan kvöldmat. ViS
skulum híSa meS drengina þangaS til á
morgun.“
Risinn féllst á þetta og fór síSan aS
borSa af mat kerlingar.
Svo voru piltarnir aftur lagSir í rúm
risadætranna, einn í hvert rúm. Risa-
dæturnar setja nú upp nátthúfurnar og
leggjast til svefns, og svo fara allir aS
VORIÐ 67