Vorið - 01.06.1966, Blaðsíða 23

í SJÁVARHÁSKA
EFTIR A. CHR. WESTERGARD
Skútan „Erna“ frá Lemvig lá 100
wílufjórðunga V.S.V. frá Thyborön.
Hún var hætt veiðum, en mikill stormur
var af A.N.A. og skipstj órinn var orðinn
ffljög óðfús að komast heim. Skútan var
gömul og vélin einnig. Þeir höfðu fiskað
vel, svo að skútan var mjög hlaðin. Hann
gat auðvitað siglt til Esbjerg. Þangað
var betra leiði fyrir skútuna, en hann
var ekkert hrifinn af að sigla þangað.
Horgin var svo stór og það var ekki gott
að eiga við fiskkaupmennina þar.
Daníel gamli skipstjóri sat inni í
stýrishúsinu og hugsaði. Hann hafði
setið þarna í þrjá klukkutíma með
tóbaksdósirnar fyrir framan sig. Hann
kannaðist við hverja hreyfingu skút-
unnar og fylgdist með þeim, ekki sízt ef
þær voru eitthvað óvenjulegar.
Atti hann að reyna að komast inn í
alinn? Hann átti það á hættu að vélin
Hryti sig niður úr bátnum, áður en þeir
kæmust inn. En ef hann lægi hér og
biði, gat farið svo, að aflinn skemmdist,
°g veiðiferðin yrði til einskis. Það kost-
aði það, að hann yrði að taka úr banka-
kókinni.
Daníel gamli fékk sér væna tuggu af
tóbaki. Það hlaut að slarka. Það hafði
skútan gert svo oft áður. Hann hefði átt
að selja skúturæfilinn fyrir tveimur ár-
Urn> þegar hann langaði sem mest í nýja
bátinn, sem Knudsen var að smíða. Já,
hann hefði átt að leggja skútunni fyrir
þremur árum. En það var ekki svo auð-
velt. Hann óttaðist atvinnuleysi. Dag-
arnir urðu þá svo óendanlega langir.
Nú kom brotsjór, sem Daníel hafði ekki
búizt við. Hnakki hans slóst í vegginn,
síðan féll hann áfram á gólf stýrishúss-
ins.
I sama bili opnuðust dyrnar og yngsti
háseti skútunnar kom inn, Birgir,
fimmtán ára gamall piltur.
„En afi. Ertu nú hættur að geta fylgzt
með hreyfingum skútunnar?” sagði
hann. Gamli maðurinn stóð á fætur.
Hann var dálítið ringlaður. „Ert það þú,
Birg.ir? Já, ég datt. Það kom brotsjór á
skútuna, einn af þessum lumsku brotsjó-
um. Maður er nú farinn að verða gam-
all og ekki alltaf stöðugur á fótunum.
Já, ég fékk dálítið högg, en það jafnar
sig.“
Birgir leit með ástúð á gamla mann-
inn og sagði:
„Afi, við verðum að flýta okkur
heim.“
„Já, en við ráðum nú ekki veðrinu.
Eg hélt að það mundi skána.“
Birgir þagði, horfði á gamla manninn
og var eins og hann væri að leita að orð-
um, og sagði síðan stillilega:
VORIÐ 69